Φώτα πάμφωτα!

Τώρα, ας χαρεί η διψασμένη έρημος, ας αγαλλιάσει, σαν κρίνο ν’ ανθίσει. Ας ανθοφορήσουν τα δάση της, η άνυδρη του Ιορδάνη γη ας πανηγυρίοει. Της δόθηκε η δόξα του Λιβάνου, του Καρμήλου η λαμπρότητα, ο λαός μου θα δει του Κυρίου τη δόξα, το μεγαλείο του Θεού. Ασθενικά μου χέρια, παραλυμένα μου γόνατα, πάρτε δύναμη και μοιράστε την σε όλους, ο ένας στον άλλο, οι λιπόψυχοι να ενδυναμωθούμε, έρχεται ο Κύριος. Τα μάτια των τυφλών θα δουν, θ’ ακούσουν τα σφραγισμένα των κωφών αφτιά, σαν το ελάφι θ’ αναπηδήσουν οι κουτσοί και οι μουγγοί θα ρητορεύσουν γιατί αναβρίζει τώρα νερό η έρημος και γελούν τα πουλιά, ριγούν οι καλαμιές, ανοίγει ο πολυπόθητος δρόμος απ’ τον οποίο κανείς πια να ξεστρατίσει δε θα μπορεί. Δρόμος καθαρός και δρόμος άγιος. Ελάτε απ’ τη Σιών, απ’ όλη τη γη ελάτε για την ατέλειωτη χαρά που δε χωρά πόνο, λύπη και στεναγμό.

Φωνάζει στο δρόμο ο Ιωάννης: Αυτός που έρχεται πίσω μου ήταν πάντα μπροστά μου, ούτε τα κορδόνια απ’ τα παπούτσια του δεν είμαι ικανός να δέσω. Παιδιά του Αβραάμ, αδέρφια μου, έρχεται ο Λόγος της σωτηρίας μας.

"Μη δειλιάσεις να με βαπτίσεις Ιωάννη", του λέει ο Κύριος, "Εγώ ήρθα να σώσω τον πρωτόπλαστο Αδάμ, το γένος των ανθρώπων".

Βροντά φωνή Θεού, φωνή Θεού δυνατή, μεγαλοπερπής συντρίβει κέδρους, κόβει τη φωτιά, σείει την έρημο, κι η ψυχή μου τρέχει σαν το διψασμένο ελάφι στην Πηγή των υδάτων, να στεγνώσουν τα δάκρυά μου που μέρα νύχτα σαν ψωμί με τάιζαν.

Οπισθοχωρεί ο Ιορδάνης, το πρόσωπο αποστρέφει, και της ξηράς το πρόσωπο φανερώνεται, τα ποτάμια της λύπης μας αποτραβιούνται γιατί ο Χριστός ήρθε στον Ιορδάνη της καρδιάς μας.

Τρέμει το δεξί χέρι του Ιωάννη, "πώς ν’ αγγίξω την κορφή της Αγίας Σου κεφαλής", ρωτά τον Κύριο, "Εσύ αγίασέ με Σωτήρα που είσαι η ζωή, το φως, η ειρήνη του κόσμου".

Ο Ιορδάνης χωρίζεται την ώρα που η Τριαδική Θεότητα ενωμένη φανερώνεται. Ο Πατέρας αποκαλύπτει τη συγγένειά Του προς τον Βαπτιζόμενο, Υιό του, Αγαπημένο Τον ονομάζει, και το Πνεύμα σε μορφή περιστεράς κατεβαίνει απ’ τα ουράνια, κι ο Υιός σαν δούλος σκύβει την Άχραντη κορφή της κεφαλής Του για να βαφτιστεί και να μας λυτρώσει απ’ τη δουλεία, ο Φιλάνθρωπος.

Σε βλέπουν τα νερά Θεέ μου, Σε βλέπουν και τρέμουν.

Λουστείτε και καθαριστείτε απ’ τις κακίες, λέει ο Κύριος στον Ησαϊα κι εκείνος ο τρισμακάριος σ’ εμάς. Μάθετε το καλό κι αποδώστε δικαιοσύνη στο ορφανό και στη χήρα που αδικήσατε. Αν είναι σαν την πορφύρα οι ανομίες σας, εγώ θα τις λευκάνω σαν το χιόνι, αν είναι χρώμα κόκκινο, εγώ λευκό θα σας τις φτιάξω. Πιείτε χαρούμενοι απ’ το δικό Μου το νερό. Κι εσύ Ιωάννη, μη δειλιάζεις, έλα να με βαπτίσεις, εμένα που δημιούργησα, φώτισα, καθάρισα τα πάντα, έλα, άγγιξε το κεφάλι μου, μη διστάζεις προφήτη, δεν είναι ώρα για τέτοια, βιάζομαι, μην αργείς, επείγομαι να σκοτώσω τον άρχοντα του σκότους για να λυτρωθεί ο κόσμος απ’ τις παγίδες του και ως φιλάνθρωπος σε όλους την αιώνια ζωή να χαρίσω.

Γιατί θάλασσα φεύγεις, Ιορδάνη πώς αντιστρέφεις τον ρου σου και αντιστρατεύεσαι τη φύση σου; Δεν μπορώ ν’ αντέξω τη φωτιά μέσα μου, απαντά ο ποταμός, αδύνατον να χωρέσω τόση αγάπη. Πώς να πλύνω εγώ τον Καθαρό, εγώ που μόνο τα ακάθαρτα έμαθα να καθαρίζω; Διδάσκει πως φλέγει τ’ αγκάθια των αμαρτιών μου ο Κύριός μου και Θεός, που σηκώνει τις αμαρτίες του κόσμου.

Ελάτε αδέρφια μου και βαπτισθείτε. Όσοι στο όνομα του Χριστού βαπτισθείτε, στον θάνατό Του βαπτίζεστε και στην Ανάστασή Του θ’ αναστηθείτε σε μια καινούρια ζωή. Η παλιά ζωή θα πεθάνει, ο παλαιός άνθρωπος με την αμαρτία του θα πεθάνει κι έτσι θα ζει αιώνια, ενώ αν πεθάνουμε μέσα στην αμαρτία πάντα νεκροί θα είμαστε.

Η θάλασσα φεύγει, ο Ιορδάνης οπισθοχωρεί, τρέμουν τα όρη, οι αμμόλοιφοι της ερήμου σαν πρόβατα σκορπίζουν βλέποντας το πρόσωπο του Κυρίου, η γη σαλεύει.

Ποτέ ξανά να μην πουν τα έθνη πού είναι ο Θεός. Στον ουρανό και στη γη είναι κι όσα θέλησε τα έκανε. Τα είδωλα των εθνών τ’ αργυρά και χρυσά, έργα των ανθρώπων. Στόμα έχουν και δε μιλούν, μάτια έχουν και δε βλέπουν, αφτιά και δεν ακούν, ρουθούνια και δεν οσφρίζονται, χέρια και δεν ψηλαφούν, πόδια και δεν περπατούν, φωνή απ’ το λάρυγγά τους δε βγαίνει. Σαν αυτά γίνονται όσοι τα πιστεύουν. Ευλογημένοι όσοι πιστεύουν στον Κύριο που έφτιαξε τον ουρανό και τη γη. Δεν υπάρχει θεός σαν κι Εσένα Κύριε και κανείς δεν έφτιαξε όσα Εσύ.

Σήμερα αγιάζεται η φύση των υδάτων και διαχωρίζεται ο Ιορδάνης, όπως όταν τον χτύπησε ο πορφήτης Ηλίας με την προβιά που φορούσε για να τον διασχίσει μαζί με τον προφήτη Ελισσαίο. Σήμερα κανείς δε χτυπά τα νερά του Ιορδάνη, μόνα τους χωρίζονται από φόβο και δέος καθώς ο Δημιουργός τους τα πλησιάζει.

Στο όνομα του Κυρίου και Θεού του ο Ηλίας διανοίγει τον ποταμό. Τώρα ο Θεός γίνεται άνθρωπος και μπαίνει στον Ιορδάνη να λάβει βάπτισμα δούλου ο Άρχοντας ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες των ανθρώπων.

Σε είδαν Θεέ μου τα ύδατα, σε είδαν και φοβήθηκαν.

Σε είδε Θεέ μου, ο Πρόδρομος, σε είδε και τρόμαξε. Πώς να φωτίσει ο λύχνος το Φως, ρώτησε. Πώς να ευλογήσει ο δούλος τον Κύριο; Αγίασέ με μαζί με τα ύδατα Εσύ που σηκώνεις την αμαρτία του κόσμου.

Σ’ εκείνο τον καιρό ήρθε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και βαπτίσθηκε από τον Πρόδρομο στον Ιορδάνη. Και καθώς τα νερά τον ανέβασαν είδε να σκίζονται οι ουρανοί και να κατεβαίνει το Πνεύμα σε μορφή περιστεράς πάνω Του. Κι απ’ τους ουρανούς φωνή ακούστηκε: 

Εσύ είσαι ο Υιός Μου ο αγαπητός, στον Οποίο ευδόκησα.

 Το κείμενο αποτελεί μια ελεύθερη απόδοση αποσπασμάτων των τροπαρίων και των προφητειών των Ωρών της εορτής των Φώτων. Χρόνια πολλά σε όλους!