Labels

Thursday, December 31, 2015

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

Σύγχρονος Άϊ - Βασίλης....




"Μου είναι δύσκολο να μιλώ για ανθρώπους δικους μου, φίλους παλιούς και αγαπημένους! Διότι οι αληθινοί φίλοι είναι ευλογίες από το Θεό που δεν χρειάζονται διαφήμιση! Όμως θέλω να ευχαριστώ από καρδιάς την Nana Palaitsakiγια το κείμενο της στην εφημερίδα freddo... Οι προσευχές μου είναι το μοναδικό αντίδωρο αγάπης που μπορώ να της προσφέρω στα καλά της λόγια... Η ψυχή της ξεχειλίζει από καλοσύνη γι αυτό και υπερβάλλει... Εύχομαι ο αληθινός Άγιος Βασίλειος να της πραγματοποιήσει όλες τις επιθυμίες! Αγαπητή Νανά σ΄ευχαριστώ! Ο Θεός να σ΄ ευλογεί πάντα!"

Από δημοσίευση στο FB με σημείωμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σιγκαπούρης κ.κ. Τσίλη Κωνσταντίνου


Monday, December 28, 2015

Χάι κου των Χριστουγέννων - Καλή βδομάδα! Χρόνια πολλά!


1. Ετέχθη Χριστός
κι η νύχτα φωτίζεται
απ' άκρη σ' άκρη

2. Ετέχθη Χριστός
Παρελθόν, μα και μέλλον
γίνονται παρόν

3. Ετέχθη Χριστός
Άγγελοι, μάγοι, βοσκοί
υποκλίνονται

4. Ετέχθη Χριστός
Ανοίγει Παράδεισος
στους πρόσφυγές του

5. Ετέχθη Χριστός
Ετέχθη η Αγάπη
Ετέχθη το Φως


Sunday, December 27, 2015

Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γὲννησιν

(Ματθ. 2,13-23)

Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων,
13. ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ’ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. 14. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 
15. καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. 
16. Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων. 
17. τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· 
18. φωνὴ ἐν Ῥαμᾶ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν.
19. Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ’ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ 
20. λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου.
21. ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ.
22. ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ’ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας,
23. καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.


Friday, December 25, 2015

Ἡ κατὰ σὰρκα γὲννησις τοῦ Κυρὶου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ



(Ματθ.Β᾽1-12)
Τοῦ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες·
ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.
Ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται.
οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτω γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα·
ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ.
Τότε Ἡρῴδης λάθρα καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεὲμ εἶπε·
πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἐπὰν δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ.
Οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν·
καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· 
ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα, καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, 
καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν·καὶ χρηματισθέντες κατ᾿ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην,
δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.


Tuesday, December 22, 2015

Ο Αχτιδοϋφαντής στη Χίο - Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015














Αγία Αναστασία Φαρμακολύτρια στο Φραγκοβούνι του Κάμπου της Χίου


Χθες το βράδυ έφθασα από την Αθήνα στη Χίο, με αφορμή τη σημερινή παρουσίαση του Αχτιδοϋφαντή στο βιβλιοπωλείο Πυξίδα της Απλωταριάς. Τη φιλοξενιά μου την ανέλαβε ο αγαπημένος ΠΕΡΛΕΑΣ που βρίσκεται στον Κάμπο, τόπος με τον οποίο συνδέονται πολλών χρόνων καλοκαιρινές διακοπές, μνήμες μυρωδάτες και συγγραφή αρκετών βιβλίων. 
Ξυπνώντας σήμερα το πρωί άκουσα τις καμπάνες. Είχα στο νου μου ν' ανάψω ένα κερί στην αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια, αλλά είχα υποθέσει πως δε θα υπήρχε κάποιος ναός που να λειτουργεί στον Κάμπο, ώστε να μπορώ να πάω με τα πόδια. Οι πρωινές καμπάνες με αιφνιδίασαν. Πετάχτηκα πάνω και άνοιξα το παράθυρο. Η πρωινή δροσούλα χάιδεψε απαλά το πρόσωπό μου. Ο ήχος έμοιαζε να έρχεται από πολύ κοντά, ίσως από την Παναγία την Παχιά, σκέφτηκα. Ντύθηκα γρήγορα και βγήκα. Πήρα το γνωστό δρομάκι της Βιτυάδου και συνάντησα τον αθώο γαλατά. Πρέπει να λειουργεί η Παναγία, μου είπε όταν τον ρώτησα. Έφτασα στην Παναγία, ήταν κλειδαμπαρωμένη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που με πλάνευε μια καμπάνα στον Κάμπο. Ο ήχος χτυπά πάνω στους πετρόχτιστο υς τοίχους και επιστρέφει, κάνει κύκλους, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουριά από πού έρχεται. Συνέχισα προς τα κει που νόμια πως άκουγα την καμπάνα. Σταμάτησα έναν  οδηγό βέσπας και ξαναρώτησα. Μα,  λειτουργεί η αγία Αναστασία στο Φραγκοβούνι, μου είπε, έτσι κι έτσι θα πας, δεν είναι μακριά. Συνέχισα. Πήγαινα, πήγαινα και πήγαινα, ώσπου  κάποια στιγμή κατάλαβα πως χάθηκα. Σταμάτησα και είπα, εγώ αγία μου έκανα ό,τι μπορούσα. Αφού δεν τα κατάφερα, τώρα βρες μου έναν τρόπο να γυρίσω πίσω γιατί κουράστηκα. Δεν απόσωσα τα λόγια μου κι έρχεται ένα αυτοκίνητο. Το σταματώ και πριν προλάβω να ρωτήσω, ο  ηλικιωμένος κύριος μου λέει, εγώ πάω στην αγία Ειρήνη. Μήπως εννοείται την αγία Αναστασία, τον ρωτώ. Ναι, βρε, μπερδεύτηκα. Μπορείτε να με πάρετε; Έλα. 
Έτσι φτάνω στην εκκλησία την ώρα του Χερουβικού. Χοροστατεί ο Μητροπολίτης Χίου, κ.κ. Μάρκος. Κόσμος πολύς μέσα κι έξω από τον ναό. Η πρωινή δροσούλα του Κάμπου τρυπάει τα κόκαλα. Η ολόθερμη παρουσία της αγίας ζεσταίνει την καρδιά. Είναι καλή η Χίος, λέει ο π. Ανανίας. Είναι πράγματι καλή, κι η Χίος και οι Χιώτες. Δύο ηλικιωμένες γυναίκες που κάθονται σε ένα ενιαίο στασίδι συκώνονται και μου παραχωρούν ταυτόχρονα τη θέση τους. Τα χάνω. Τι να την κάνω τόσο μεγάλη θέση; Μου αρκεί το ένα τρίτο. Τις παρακαλώ να καθίσουν κι αυτές. Η λειτουργία τελειώνει. Έξω μοιράζουν τα καθιερωμένα λουκούμια με τους άρτους. Ξεκινώ τον δρόμο της επιστροφής  και σκέφτομαι, πού να είναι άραγε ο καλός Σαμαρείτης μου, μήπως με επέστρεφε πίσω; Δεν προλαβαίνω να αναρωτηθώ και τον ακούω πίσω μου να με ρωτά, πού είπατε πως μένετε; Γυναίκα, ξέρεις πού πέφτει ο ΠΕΡΛΕΑΣ; Και βέβαια! Η γυναίκα περπατά δίπλα στη γριά μητέρα της και την προσέχει σαν μωρό. Φτάνουμε στο αυτοκίνητο και μου ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού. Σας παρακαλώ της λέω, εγώ θα.καθίσω πίσω με τη μητέρα σας. Μιλάτε σοβαρά, μου απαντά ξαφνιασμένα, εσείς θα καθίσετε μπροστά. Η ευγένεια και η καλοσύνη της μου λύνουν τα γόνατα. 
Φτάνουμε στη Βυτιάδου, το στενό δρομάκι που οδηγεί στον ξενώνα μου. Αποχαιρετώ το γλυκό ζευγάρι των συνταξιούχων που έφυγαν από την Αθήνα και γύρισαν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους στην πατρίδα τους. Αυτοί συνεχίζουν για την Καλλιμασιά κι εγώ μπαίνω στην κουζίνα, όπου ο καλός νοικοκύρης έχει ήδη ανάψει τη μασίνα, μου έχει φρυγανίσει δυο φέτες ψωμί κι έχει στρώσει το τραπέζι με τις μαρμελάδες. Εκείνος φεύγει για τις δουλειές του κι εγώ μένω μόνη σε όλο τον ξενώνα. Με παίρνουν τηλέφωνο από το βιβλιοπλείο, μήπως να έρθουν να με πάρουν να κάνω καμιά βόλτα στην πόλη. Αφήστε με εδώ, σας παρακαλώ, τους λέω. Τώρα είμαι πυργοδέσποινα. Που θα ξαναβρώ τέτοια ευκαιρία; Με καταλαβαίνουν, ξέρουν τι εννοώ, οι εξηγήσεις περιττεύουν.  Βάζω κι άλλα ξύλα στη σόμπα, παίρνω το πρωινό μου και κάθομαι να γράψω. Ο Μαξ γαυγίζετε, ο ήλιος τρυπώνει απ' τα παράθυρα, η αγία γελά ευχαριστημένη...




Tuesday, December 15, 2015

Ο Ἃγιος Ἰερομὰρτυς Ἐλευθὲριος



Ἐλευθέριος, ὡς ἀδουλόνους φύσει,
Σπάθας θεωρῶν, οὐκ ἐδουλοῦτο πλάνῃ.
Δῖον Ἐλευθέριον δεκάτῃ πέφνε φάσγανα πέμπτῃ.

Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε τον 2o αιώνα μ. Χ. στην Ελλάδα (κατά άλλους στην Ρώμη) από πλούσιους γονείς. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. 
Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία (της Ευανθίας γόνος, στιχηρό Εσπερινού) (βλέπε ίδια ημέρα) η οποία έγινε χριστιανή ακούοντας το κήρυγμα από μαθητές του Απ. Παύλου.
Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο. 
Ο επίσκοπος Ρώμης Ανίκητος (βλέπε 17 Απριλίου), όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του.
Σε ηλικία 15 ετών χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο, διάκονος και έπειτα από τρία χρόνια χειροτονήθηκε ιερέας. Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας.
Αργότερα και σε ηλικία είκοσι ετών, με κοινή ψήφο κλήρου και λαού έγινε επίσκοπος Ιλλυρικού, σημερινής Αλβανίας με έδρα την Αυλώνα.
Μα χειροτονήθηκε τόσο μικρός; Στο ερώτημα δίνει απάντηση ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης…. Γράφει σε υποσημείωση του Συναξαριστού του: «Ας μη θαυμάζει κανείς ότι αυτός ο άγιος χειροτονήθηκε σε ηλικία αντίθετη με τους ιερούς κανόνες της 6ης Οικ. Συνόδου και της τοπικής Συνόδου της Νεοκαισαρείας, οι οποίοι ορίζουν ότι ο διάκονος χειροτονείται στη ηλικία των 25 χρόνων, ο πρεσβύτερος στα 30 και ο επίσκοπος πάνω από 30.
Αυτό έγινε γιατί ο άγιος Ελευθέριος έζησε πριν ακόμη γίνουν οι παραπάνω κανόνες, οι οποίοι έγιναν αργότερα».
Η χειροτονία του αγίου Ελευθερίου, όπως γράφει κάποιος βιογράφος του, έγινε «κατ’ οικονομίαν» Θεού, λόγω των μεγάλων αρετών και της σοφίας του με την οποία προσείλκυε στον Χριστό τους ειδωλολάτρες.
Η γλυκύτητα του λόγου του, που επιβεβαιωνόταν με τα πολλά θαύματα του, έκανε αυτούς που βρίσκονταν στην πλάνη να ασπαστούν την χριστιανική αλήθεια.
Η φήμη της αρετής του Αγίου Ελευθερίου ήταν τόσο μεγάλη που έφτασε μέχρι τη Βρεττανία. Έτσι, ο βασιλιάς της, Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί.
Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό του.
Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος πληροφορήθηκε την χριστιανική δράση του Ελευθερίου διέταξε την σύλληψή του. 
Έπειτα από πολλά βασανιστήρια ο Ελευθέριος οδηγήθηκε από τους ειδωλολάτρες στην αρένα της Ρώμης.
Τα άγρια ζώα όμως δεν τον άγγιξαν, γι’ αυτό και αποκεφαλίσθηκε μαζί με την μητέρα του.
Έτσι ο Άγιος Ελευθέριος πέρασε «εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Προς Ρωμαίους, η’ 21). Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού.
Η Σύναξή του τελείται στο μαρτύριο αυτού, πλησίον του Ξηρολόφου.
Ο Άγιος Ελευθέριος θεωρείται βοηθός των εγκύων γυναικών. Τους δίνει «καλή λευτεριά».
Πολλές γυναίκες επικαλούνται τη βοήθεια του και ακουμπούν το εικονισματάκι του αγίου πάνω τους. 
Η αντίληψη αυτή αναφέρεται και σ’ ένα προσόμοιο στιχηρό της εορτής. «Τῶν ἐπιτόκων γυναίων Πάτερ κηδόμενος, ἐλευθερίαν δίδως, τῷ Ναῷ σου φοιτώσαις….», δηλαδή, Φροντίζεις Πάτερ τις έγκυες γυναίκες που καταφεύγουν στο ναό σου δίνοντας του ελευθερία….





https://aerapatera.wordpress.com/2015/12/15/῾ο-ἃγιος-ἰερομὰρτυς-ἐλευθὲριος/


Monday, December 14, 2015

Ο Καλλίστρατος και ο Κρυμμένος θησαυρός στο Πολιτιστικό κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών - Πέμπτη 17/12/15 στις 10.00 π.μ.











Κριτική παρουσίαση του Αχτιδοϋφαντή - της Ελένης Μπετινάκη στα Παραμύθια του Σαββάτου


Ο Αχτιδοϋφαντής, Βασιλική Νευροκοπλή, εικ : Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Λιβάνη

Μια ιστορία μαγική. Χρόνια είχα να μαγευτώ τόσο πολύ από ένα σύγχρονο παραμύθι. Ένα παραμύθι που τα έχει όλα. Την μαγεία, την αγάπη, το φόβο, την αγωνία, τον πόλεμο, την επιβεβαίωση, την τόλμη, … το φως. 
Υπέροχος τίτλος, ο Αχτιδοϋφανής που σου φέρνει στο μυαλό τον μοναδικό Φεγγαροσκεπαστή. Μόνο που τούτη η ιστορία είναι πιο τρανή. Είναι η ιστορία των ταχυδρόμων του Ήλιου που μεταφέρουν χιλιάδες χρόνια τώρα τις ηλιαχτίδες του στη γη. Κι όχι μόνο σαν φως αλλά και σαν έμπνευση, σαν δύναμη, σαν την ίδια τη ζωή σε κάθε άνθρωπο χωριστά. Κι όταν φτάνει η ώρα που ο Μεγάλος Αχτιδοϋφαντής έχει κουραστεί και ψάχνει για διάδοχο, συμβαίνουν τα πιο απίθανα πράγματα. Ο μικρός Χαρίτωνας που θέλει πολύ να νικήσει σε τούτη την αναμέτρηση  τους υπόλοιπους, θα καταφέρει, χωρίς να το καταλάβει, το πιο υπέροχο πράγμα σε γη και ουρανό. Θα φωτίσει η ηλιαχτίδα του ένα πιλότο την πιο κρίσιμη ώρα κι εκείνος θα σκεφτεί, θα θυμηθεί, θα αλλάξει την πορεία  του και ο στόχος του θα δώσει περισσότερο φως και ζωή.
Μαγική η στιγμή, συγκινητική και μοναδική. Ιστορία βγαλμένη από την πιο τρυφερή γωνιά της φαντασίας. 
Η Βασιλική Νευροκοπλή σε ένα παραμύθι που αγγίζει όλες τις καρδιές, μικρών και μεγάλων. Μια ιστορία που εικονογράφησε επίσης μοναδικά η Αιμιλία Κονταίου
Από τα πιο καλογραμμένα και εικονογραφημένα παιδικά βιβλία των τελευταίων χρόνων. Ταξίδι στο όνειρο, στη φαντασία, στην αλήθεια και στη δύναμη του ανθρώπου. Του ανθρώπου που η καρδιά του κάποιες φορές δεν υπακούει στις αυστηρές εντολές της σκληρής ζωής του πολέμου, αλλά κτυπάει μόνο… ανθρώπινα.
Η Βασιλική εμπνεύστηκε και έγραψε ένα ποίημα, ένα μικρό θησαυρό. Η Αιμιλία το ζωντάνεψε τόσο έντονα και τόσο μαγικά που τολμώ για μια ακόμα φορά να μην κρύψω το θαυμασμό που μου προκάλεσαν. Σαν έκρηξη συγκίνησης  και μαγείας.
Ένα βιβλίο για όλα τα παιδιά και για όσους αισθάνονται την δύναμη της αγάπης και του φωτός στην ψυχή!

Για παιδιά από 5 ετών
Για την περίληψη του βιβλίου διαβάστε εδώ: http://www.livanis.gr
http://www.livanis.gr/Νευροκοπλή-Βασιλική-O-Αχτιδοϋφαντής_p-2619856.aspx

Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2015/12/blog-post_11.html

Καλή βδομάδα!


Saturday, December 12, 2015

Άρωμα Κωνσταντινούπολης





Πάντα κάπου εκεί γύρω. Όπου και να βρεθείς, όπου κι αν ταξιδέψεις, όπου και να μείνεις. Θα είναι κοντά σου, θα βρεθείς δίπλα της. Από τη Νέα Ορλεάνη μέχρι την Κωνσταντινούπολη, τις πόλεις και τα χωριά της πατρίδας σου. Η αγία Τριάδα, ή θα σε ακολουθεί, ή θα την παίρνεις εσύ στο κατόπι δίχως να το ξέρεις. Έτσι και τώρα, για μια ακόμη φορά στη βασιλίδα των πόλεων, το ξενοδοχείο σου βρίσκεται ένα δρόμο πιο πάνω από το μεγαλοπρεπή ναό της αγίας Τριάδος στην μεγάλη οδό του Πέραν, δίπλα στο Ζάππειο. Όταν χτίστηκαν τα δυο αυτά εμβληματικά κτίρια της Πόλης, τριγύρω ήταν χωράφια και βοσκοτόπια. Ανηφορίζεις το στενό δρομάκι της εκκλησίας και τη χαιρετάς με ευγνωμοσύνη, που ακόμα σε καταδέχεται. Προχωράς προς τα μαρμάρινα σκαλιά του ναού, αφού διασχίσεις τον ανοιχτόκαρδο περίβολο. Εγώ θα είμαι ο σερίφης κι εσύ ο κακός, ακούς να λέει στα ελληνικά ένα εφτάχρονο αγόρι στο συνομήλικο φίλο του. Εντάξει, απαντά πρόθυμα το άλλο και αρχίζουν το κυνηγητό. Μπαίνεις στο νάρθηκα. Τα μικρά λευκά κεράκια είναι παραταγμένα στις ξύλινες προθήκες τους σαν ωραίες κοιμώμενες παρθένες στην κλίνη τους. Παίρνεις ένα και το ανάβεις για όλους. Το τοποθετείς στο μανουάλι πλάι στα κεριά των αγνώστων απ' αιώνων φίλων. Στέκεσαι μια στιγμή μπροστά στα προσκυνητάρια. Σε υποδέχεται πρώτος από όλους, ο καραβοκύρης των φουρτουνιασμένων Νικόλαος, ασημοστόλιστος, όπως του πρέπει. Δεξιά του, ντυμένη στα ασημένια κι αυτή, η θεραπαινίς των οφθαλμών, αγία Παρασκευή. Προχωράς αριστερά και συναντάς τη χορηγό των ασημιών, των χρυσών και των μαλαμάτων, αγία Τριάδα. Αριστερά της, ο δρακοκτόνος καβαλάρης της Ανατολής, άη Γιώργης, με χρώματα γήινα, ζεστά, στο λαϊκής τεχνοτροπίας εικόνισμα. 

Τα παιδιά ακόμα κυνηγιούνται. Τούρκοι και Ρωμιοί μπαινοβγαίνουν στο ναό.  Ο πόνος δεν ξέρει από φυλετικές διακρίσεις, όπως εξάλλου και η ευλάβεια. Απαλή ψιχάλα, συννεφιά, μυρωδιά από κάρβουνο. Σαλεπτζήδες, καστανάδες, κουλουρτζήδες. Βιτρίνες καταστόλιστες λαμπιόνια και χριστουγεννιάτικα δέντρα. Σερίφηδες και κλέφτες, άκακοι μικροπωλητές, εύποροι και άποροι, ντόπιοι και ταξιδευτές, όλοι σκεπάζονται κάτω από τα πέπλα της Κυρίας του κόσμου που ακούραστη σκέπει την πόλη των πόλεων και αδιαλείπτως, μα και αδιακρίτως, δέεται στην αγία Τριάδα για τα παιδιά της.
Αισθάνομαι ευλογημένος, εξομολογείται ο Τούρκος φίλος. Γεννήθηκα την ημέρα του αγίου Νικολάου και ζω στην πόλη της Παναγίας. Γνώρισα τις προάλλες, συνεχίζει, έναν αγιογράφο. Τι εικόνα θέλεις να σου φτιάξω, με ρώτησε. Γιατρός είμαι, του είπα, θέλω μια εικόνα με όλους τους γιατρούς. Μου αρέσουν πολύ οι εικόνες. Μου αρέσουν αυτές που εικονίζουν έναν άγιο, αλλά μου αρέσουν περισσότερο εκείνες που έχουν τις συνάξεις των αγίων. Πρώτη φορά το ακούω αυτό, του λες. Μα γιατί προτιμάς τις συνάξεις; Γιατί είναι όλοι μαζί, απαντά με φυσικότητα σαν να είναι το πιο αυτονόητο πράγμα του κόσμου. Συγκινείσαι. Είναι πράγματι φυσικό να προτιμά κάποιος τις συνάξεις. Μέσα στο πλήθος, μπορεί ίσως να βρει μια γωνιά να κουρνιάσει κι ο ίδιος. Ο ταπεινός άνθρωπος βλέποντας τη συγκίνηση και το θαυμασμό σου, προσπαθεί να χαλάσει την εντύπωση που σχημάτισες γι' αυτόν μέσα σου. Αν με ρωτήσει κάποιος τι είμαι, λέει, θα έλεγα πως είμαι αγνωστικιστής. Τι αγνωστικιστής είσαι βρε, τον ρωτάς γελώντας, που αγαπάς τόσο τον Θεό, την Παναγία και τους αγίους; Ναι, τους αγαπώ πάρα πολύ, αλλά δεν είμαι σαν κι εσάς, γιατί εγώ δεν κάνω τίποτα πράξη. Είμαι έξω απ' την πρακτική της Ορθοδοξίας. Την πρακτική, ανταπαντάς, την ξέρει μόνο ο Θεός. Κανείς άλλος. Αυτός σκύβει το κεφάλι συγκατανεύοντας, χωρίς να προσθέσει τίποτε άλλο κι εσύ σκέφτεσαι, τρομάρα μας κι εμάς που νομίζουμε πως κάνουμε πράξη την πίστη μας.
Η βροχή δυναμώνει. Κατάμεστα τα καφέ και τα ζαχαροπλαστεία των δρόμων. Μεγάλες παρέες κάθονται και στο εσωτερικό τους και στα τραπεζάκια που έχουν έξω, κάτω από τέντες και θερμάστρες. Ο κόσμος της Ανατολής ανασαίνει στους δρόμους. Δεν τον φοβίζει ο καιρός. Αποζητά τη συνάντηση. Ίσως και γι' αυτό δεν μερίμνησε ποτέ ιδιαίτερα για την αρχιτεκτονική του δημόσιου χώρου. Επειδή τον ζούσε, δεν τον αντιμετώπισε ποτέ ως βιτρίνα, σε αντίθεση με τον κόσμο της Δύσης. 

Η βροχή κόπασε, το κρύο μαλάκωσε, τα φωτάκια στις νυχτερινές βιτρίνες γλυκαίνουν το σκοτάδι. Όσο η Παναγία σκέπει την Πόλη, υπάρχει ελπίδα. Το μαρτυρεί κάθε στιγμή αιώνες τώρα, η αγία Τριάδα που ο ναός της εποπτεύει τη Θεοφρούρητη Πόλη... 





Thursday, December 10, 2015

Χάι κου της Πόλης



Σύννεφα νησιά
Στο πέλαγος τ´ ουρανού
Ακατοίκητα

Σπουργίτια τρέχουν
Να κρυφτούν σ´ ένα θάμνο
Απ´ τα βλέμματα

Χλωμή η Πόλη

Πυργοδέσποινα της γης
Η ανύμφευτη



Monday, December 7, 2015

Ο Αχτιδοϋφαντής τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 5 Δεκεμβρίου 2015, κοιμίζει τα παιδιά που περνούν μια νύχτα στο Τελόγλειο ίδρυμα τεχνών ΑΠΘ.








Ο Αχτιδοϋφαντής και οι ηλιαχτίδες των παιδιών των εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη στο βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδη, 5/12/15 - Καλή βδομάδα!



 Δευτέρας Δημοτικού, εφτά χρονών παιδιά με χάρη περισσή, παρουσίασαν το περασμένο Σάββατο, τον Αχτιδοϋφαντή με τον δικό τους τρόπο και ύστερα το αφηγήθηκα εγώ απ' την αρχή για να το ακούσουν και οι γονείς τους που ήταν παρόντες στο βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδη.
Τελειώνοντας, ρώτησα τα παιδιά, αν θα γίνονταν Ταχυδρόμοι του Ήλιου και τους έδινε ο Αχτιδοϋφαντής μια ηλιαχτίδα, πού θα την έδιναν. Οι απαντήσεις τους δεν προκάλεσαν μόνο την έκπληξη όλων μας, αλλά και μεγάλη συγκίνηση. Γι' αυτό και κρίνω σκόπιμο να καταγραφούν και να τις μοιραστούμε...

- Εγώ την ηλιαχτίδα μου θα την έδινα στο σχολείο μου για να βοηθάει όλα τα παιδάκια.
- Εγώ θα την έδινα στα άρρωστα παιδιά.
- Εγώ σε κάποιον που τις γιορτές είναι μόνος του και δεν έχει κανέναν παρέα.
- Εγώ σε έναν άνθρωπο πολύ νευρικό, για να ηρεμήσει η καρδιά του.
- Εγώ σε όλον τον κόσμο για να γίνει καλύτερος.
- Εγώ θα την έδινα στη Συρία για να σταματήσει ο πόλεμος.
- Εγώ στους Τζιχανκιστές για να πάψουν να κάνουν κακά πράγματα.
- Εγώ θα έδινα την ηλιαχτίδα μου σ' αυτούς τους ανθρώπους που άφησαν τα σπίτια τους και τώρα είναι σε ένα μέρος που δεν τους αφήνουν να περάσουν για να βρουν ένα καινούργιο σπίτι....