Ψυχία ολιγοψυχίας

Το παγωμένο σου στόμα

τα φιλιά μου πήρε

Τα σφραγισμένα μάτια σου

έκλεψαν τον ήλιο μου

Το ακίνητό σου χέρι

τα χάδια μου τα άγουρα

Στο νεκρό σώμα σου

οι τρυφερότερες λέξεις μου

πελεκήθηκαν φέρετρο

Η μικρή καρδιά σου

τους χτύπους της δικής μου

πλήρωσε χρυσό 

να δρασκελίσει τον Αχέρωντα

Γι' αυτό πτωχός

γι' αυτό και πένης

Γι' αυτό πέτρα 

και γι' αυτό βουβή

Γι' αυτό σκληρή

σαν νύχτα

Και νύχτα

σαν μόνη

Ομορφιά μου αθώα
χαλάλι σου

Αντιστροφή
ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν 
καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶν πένητα
τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων,
 μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ·
ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ,
μητέρα ἐπὶ τέκνοις εὐφραινομένην.








αγίου Τιμοθέου και αγίου Αναστασίου του Πέρση