Labels

Sunday, December 31, 2017

Τραγούδι του Μεγάλου Βασιλείου


Τριακόσια εικοσιεννιά ή ίσως και τριάντα
που το χωρίον Άννησα γέννησε έναν άντρα
πατέρα και διδάσκαλο πίστης Ορθοδοξίας
που όλοι θα ζηλεύανε της τόσης του αξίας
Με λογισμό και μ’ όνειρο τον θρέψαν οι γονείς του:
Τον μέγα τον Βασίλειο! Και έτσι, της φωνής του
τα άγια λόγια έφθασαν ως τις δικές μας μέρες
να απαλύνουν τις ψυχές, βροχούλα για τις ξέρες
Απ’ τη Νεοκασάρεια ήτανε ο πατέρας
Βασίλειος στο όνομα κι αυτός, και της μητέρας
το όνομα, Εμμέλεια, απ’ την Καππαδοκία
κατάγονταν η πλούσια και ευγενής κυρία
Οχτώ παιδιά απέκτησαν κι όλα χαριστωμένα
Τα τρία τους επίσκοποι και μοναχός το ένα
κι η κορη η πρωτότοκη από τις πέντε κόρες,
Μακρίνα, εκάρη μοναχή που στις βαριές τις ώρες
που ειχαν την ανάγκη της τα αδέρφια της, στεκόταν
σαν μάνα και γερόντισσα που όλοι τη σεβόταν
Με ανατροφή χριστιανική ο Βασίλειος αρχίζει
να προοδεύει φανερά, σύντομα ξεχωρίζει
Δεν είναι μόνον εύστροφος, έχει χάρισμα μνήμης
τις επιστήμες κατακτά της εποχής εκείνης
πράξη το Ευαγγέλιο κάνει μες στη ζωή του
κι ασκητικό έχει φρόνημα σε κάθε μια στιγμή του
Ρητορική, γραμματική όπως και αστρονομία
Τους κλάδους της ιατρικής μα και φιλοσοφία
τέσσερα χρόνια σπούδασε στων Αθηνών την πόλη
Τον καμαρώνουν φίλοι του και τον θαυμάζουν όλοι
Μαζί με τον Ιουλιανό, γνωστό ως Παραβάτη
σπυδάζει, και Γρηγόριο, φίλο του και προστάτη
κι όταν πια στην Καισάρεια μετά θα επιστρέψει
Ρητορικής μαθήματα θα δίνει ως να στρέψει
τα νώτα του στα κοσμικά, υφαίνοντας το νήμα
νέας ζωής ασκητικής με μοναχού το σχήμα
Σε Παλαιστίνη, Αίγυπτο, Συρία καταφεύγει
Στα κέντρα τα ασκητικά της εποχής προσφεύγει
Και όταν θα φύγει κι απ’ αυτήν την Μεσοποταμία 
στου Πόντου αποσύρεται μίας μονής κελία
απ’ το πενήντα και εφτά ως το εξήντα δύο
ωσάν βάτος φλεγόμενη από έναν πόθο Θειό
Ο Καισαρείας Ευσέβιος θα τον χειροτονήσει
Διάκονο, πρεσβύτερο, κι όταν θα τελευτήσει
θα γίνει ο Βασίλειος, ο νέος Καισαρείας
και τότε θα φανερωθεί όλης του της αξίας
το μέγεθος και φρόνημα μέσα από πολλούς αγώνες
που για την πίστη έκανε μέσα στους κυκεώνες
αιρέσεων, που ξέσπασαν, κακόδοξων στην χώρα
Θα γράψει τα θεόπνευστα έργα, είναι η ώρα
ο άγιος, Αρειανισμό, τώρα να πολεμήσει
κι ας θέλει ο Ουάλεντας αυτόν να μεταπείσει
με κολακείες άφθονες, δώρα και υποσχέσεις
κι ας απειλεί ο Μόδεστος με μύριες κατασχέσεις
“Τι θα μου πάρεις, άρχοντα;” του απανά με θάρρος
“Τα έδωσα πριν έρθετε, δε με φοβίζει ο Χάρος
Μία ψυχή μου δόθηκε και αυτήν θα παραδώσω
Στον Κύριο και Πλάστη μου, σ’ εσάς δε θα τη δώσω!”
Έκπληκτος μένει ο βασιλιάς, ο Μόδεστος παράφρων 
λόγια δε βρίσκει για να πει, ο άμυαλος και άφρων
Πίσω απ’ τον Βασίλειο, μένει η Βασιλειάδα
που έφτιαξε για ορφανά, γέρους, φτωχούς πλειάδα
μένουνε τα συγγράμματα, οι εννιά του ομιλίες
επιστολές, ασκητικά, πνευματικές αντλίες
η Λειτουργία που έγραψε προτού επικρατήσει
του Χρυσοστόμου η σύντομη. Μα θα εξασθενήσει 
η ασθενική η κράση του απ’ τους σκληρούς αγώνες
και στα πενήντα ο άγιος θα αφήσει τους αιώνες
που εμείς μετρούμε ανθρώπινα, να τον θυμούνται ζώντα
Το εβδμήντα και οχτώ, εννιά, ίσως κι ογδόντα
αφήνει την ανάσα του και ίδιο φως πετάει
στον Κύριό του και Θεό, δίχως να μας ξεχνάει
Ο εν Κυρίω άγιος, πάντα θα ζει κοντά μας
Εκόσμισε τα ήθη μας, πλάτυνε την καρδιά μας
Λαλεί μες στα βιβλία του, πλάι μας παραστέκει
Και σαν πυρσός μπρος στον Θεό, για μας εκείνος στέκει





Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γὲννηση

Αποτέλεσμα εικόνας για η φυγη στην αιγυπτο

(Ματθ. 2,13-23)

Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων,
13. ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ’ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. 
14. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 
15. καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. 
16. Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων. 
17. τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· 
18. φωνὴ ἐν Ῥαμᾶ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. 
19. Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ’ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ 
20. λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. 
21. ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. 22. ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ’ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, 23. καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.


Saturday, December 30, 2017

Συνέντευξη της Βασιλικής Νευροκοπλή στον Διονύση Λεμονή στο Ράδιο 1 του Βόλου και την εκπομπή "Μιλάμε για το βιβλίο"


Πατώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο μπορείτε να ακούσετε την συνέντευξη:






Χάι κου του Αέρα, του Δεκέμβρη, των Χριστουγέννων, της Σφαγής των Νηπίων


1. Του αέρα

Φευγάτο χάδι
Το φύσημα αέρα
Όναρ άπιαστο 

Σκούπα ο βοριάς
Και οδοκαθαριστής
Σκουπίζει λύπες

Παρτενέρ φύλλων
Στο χορό των εποχών
Τα ταξιδεύει

2. Του Δεκέμβρη

Λευκός βασιλιάς
Των μαραμένων φύλλων
Κοιμητήριο

3. Των Χριστουγέννων

Φάτνη του Χριστού
Κρυσφύγετο ονείρων
Άστεγων παιδιών

4. Της σφαγής των νηπίων

Άγγελοι φέρνουν
Στον ουρανό πληθώρα
Προσφυγόπουλα

Friday, December 29, 2017

Ο θρόνος του ήλιου - Συμμετοχή στο Ημερολόγιο "Κλεφτές ματιές στο χώρο και στο χρόνο" του ιερού ναού αγίου Φιλίππου Θησείου


  • H ευγενική πρόταση έγινε από τον π. Δημήτριο Μαρουλή για το ημερολόγιο του ιερού ναού του αγίου Φιλίππου στον οποίο είναι εφημέριος. Μου έστειλε την ακόλουθη φωτογραφιά και έπρεπε να γράψω κάτι πάνω στο θέμα της που θα συνόδευε τον μήνα Ιούνιο. Έτσι έγραψα το ποιηματάκι που ακολουθεί, με τίτλο "Ο θρόνος του ήλιου" που μπαίνει τώρα χάριν της δημοσίευσής στο μπλογκ. Καλοτάξιδο να είναι μαζί με τον νέο χρόνο! 



Σου ‘στρωσα Ήλιε να καθήσεις
Σε είδα τόσο κουρασμένο
Όλη τη γη για να φωτίσεις
Το σώμα σου θα ‘ναι πιασμένο

Κάτσε μια στάλα, Πρίγκιπά μου
Να μη σε φάει η ορθοστασία
Σου έχω θρόνο στην καρδιά μου
Παράτα Ευρώπη και Ασία

Θα σε χτενίσω, θα σε λούσω
Τη μοναξιά σου θα γιατρέψω
Αντίρρησή σου δε θα ακούσω
Με την Σκιά θα σε παντρέψω

Έτσι θα λάμψει το σκοτάδι
Που σκιάζει πάντα την καρδιά μου
Κι αφού θα νυμφευθείς τον Άδη
Δε θα ‘σαι μόνος, Πρίγικπά μου!

...................................................................................
  • Παράδειγμα εσωτερικού σαλονιού

.........................................................................................
  • Οπισθόφυλλο 




Thursday, December 28, 2017

Τα άλογα των Χριστουγέννων



Στον ιππόδρομο της κάθε μιας στιγμής
Τρία άλογά μου ρίχνω κάθε μέρα
Αυτό που ήμουν, κόκκινο, μικρό
Αυτό που είμαι, ατίθασο και μαύρο
Κι αυτό που θα 'θέλα να γίνω, το λευκό
Μάταια ποντάρω τις οικονομίες μου όλες
Πότε στο κόκκινο και πότε στο λευκό
Το μαύρο άτι βγαίνει πάντα πρώτο
Δεν πτοούμαι
Δανείζομαι από φίλους και γνωστούς 
Και πάλι αμετανόητη στα δυο ποντάρω
Αφού από αίμα πορφυρό βασιλικό γεννήθηκα
Και στην αιωνιότητα την αμόλυντη πηγαίνω 
Γιατί το μαύρο να υπερασπίσω το θνητό 
Μα όταν έρχονται Χριστούγεννα όπως τώρα
Είναι η ώρα να επιστρέψω πια τα δανεικά
Τα δυο μου αγαπημένα τερματίζουν πρώτα
Ενώ το αχώνευτο, το μαύρο, αλαζονικά 
Το έχει καταπιεί το έρεβος του Άδη 
Μακριά από τον ιππόδρομο κι εμένα  
Ακόμα πιο μακριά όμως από τη φάτνη
Που χωρεί μόνον αγγέλους και παιδιά
Την ταπεινή την Παναγιά και τον Αστέρα 


Η φωτογραφία είναι από το: http://www.eyvindearle.com/Details.aspx?id=33&type=serigraph

Wednesday, December 27, 2017

ΚΑΤ’ ΟΝΑΡ ΝΑΥΤΙΛΛΟΜΕΝΟΙ - της Ευτυχίας Αλεξάνδρας Λουκίδου



Σπλαχνίσου, Κύριε, και φύλαξε όσους δεν ονειρεύονται.
Γεννήθηκαν μ’ ένα λυγμό
κι άλλοι μ’ αράχνες από μέσα.
Στη χλομάδα της έντρομης νεκρής 
της ανθούσης αιθρίας τη γύρη ψιχάλισε.
Κι εσύ ζωγραφισμένο αμπαζούρ
-νυσταγμένη υπενθύμιση μιας μάταιης αναμονής-
τα βράδια φώτιζε των στερημένων.

Κολλάνε επάνω στη ζωή όπως οι πεταλίδες
και -πού το ξέρεις-
μπορεί και να μας πάρει ο ύπνος, λένε
και πόσο να παραμονεύεις τον Θεό
του απολεσθέντος ήχου του εφημέριοι
πόσο την ουτοπία να χαρτογραφείς
τους όρθρους με χόρτο καμένο να ντύνεις;

Όχι πως ξέφυγα κι εγώ .
πάντα σε υπόγειες αυλές
λιθόστρωτες αγάπες κυνηγούσα.
Πλην όμως
μ’ ένα κλαδί ροδακινιάς
ξόρκιζα την άπνοια του πάθους
σε σεντόνια λινά.
Θέλω να πω πως υπέμεινα
σε διαδρόμους σκοτεινούς προχώρησα
και πίσω από πόρτες σφαλιστές
έγινα η απόκριση.

Κι απόψε, τι νομίζεις;
Όρθια για ώρες στην ουρά
θα περιμένω -συστημένο κι επείγον-
να ταχυδρομήσω το «έρχου».


ΕΥΤΥΧΙΑ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ
Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα, Καστανιώτης 2004

Monday, December 25, 2017

Ἡ κατὰ σὰρκα γὲννησις τοῦ Κυρὶου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ


ΜΑΤΘΑΙΟΝ Β´ 1 – 12
1 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα 
2 λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ. 
3ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ,
4 καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ’ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται.
5 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτως γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· 
6 Καὶ σύ Βηθλέεμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ.
7 Τότε Ἡρῴδης λάθρᾳ καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσεν παρ’ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, 
8 καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλέεμ εἶπε· Πορευθέντες ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου· ἐπὰν δὲ εὕρητε ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. 
9 οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· 
10 ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα.
11 καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν·
12 καὶ χρηματισθέντες κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν. 

Sunday, December 24, 2017

Σαν κάλαντο, σαν προσευχή


Κυλοποννά η Παναγιά, κυλοπονούν τα αστέρια
Κυλοπονούν τα όνειρα κι απλώνουνε τα χέρια
Κάποιος, ζητούν, να τα νοιαστεί και να τα ελεήσει
Κάποιος να τα καλοδεχθεί, κάτι να τα ταϊσει
Περνούν αδιάφοροι οι καιροί, αδιάφοροι οι ανθρώποι
Γίναν μεγάλοι κι οι μικροί κι απόξενοι οι τρόποι
Μα ένα χιόνι απαλό ήρθε σαν περιστέρα
Καθάρισε τον κουρνιαχτό κι έφερε νέα μέρα
Σε μια σπηλιά και στη σιωπή γεννάει η Παρθένος
Στου κόσμου την απαντοχή, μέσα σε άγριο μένος
Αστράφτει βρέφος ο Θεός κι αγγέλοι το υμνήνουνε
Τα αστέρια χαμηλώνουνε κι όλα το προσκυνούνε
Οι πόνοι ξεχαστήκανε, γλύκανε κι ο χειμώνας
Τα όνειρα χορτάσανε, έλιωσε ο παγετώνας
Αστέρι φέξε τη νυχτιά που σκιάζει την καρδιά μου
Κι εγώ σαν τα άλλα τα παιδιά να βρω τη γιατρειά μου
Που ‘ναι δρόμος ατέλειωτος και οδηγεί στη Φάτνη
Εκεί που λάμπει η χαρά, χρυσίζει σαν την πάχνη
Τι να σου δώσω Κύριε, δεν ξέρω, δεν γνωρίζω
Ένα βιβλίο η καρδιά που έχω, στο χαρίζω
Διάβασε ό,τι έγραψα ως τώρα και τα λάθη
Διόρθωσέ τα όπως θες, μουτζούρες από πάθη
Σβήσε τις για να φύγουνε, κι όσες μου απομένουν
Λευκές σελίδες κι άγραφες που ακόμα παραμένουν
Γράψ’ τες Εσύ με φωτεινά γράμματα και στιχάκια
Λογάκια ενός νήπιου που νιώθουν τα παιδάκια
Και κράτα το βιβλίο μου, δικό σου, χάρισμά Σου
Έχε το προσκεφάλι σου, φύλα το στην καρδιά Σου
Κι όταν η κυρά Παναγιά γλυκά θα σε κοιμίζει
Να ακούω το νανούρισμα που θα Σε νανουρίζει
Για να ‘χω ύπνο ελαφρύ και ξύπνιο μυρωδάτο
Βίο καλό και άγιο σαν το κρασί μοσχάτο


Κυριακὴ τῆς πρὸ Χριστοῦ Γεννὴσεως

Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακη προ χριστου γεννησεως

(Ματθ. 1,1-25)

1. Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ υἱοῦ Ἀβραάμ. 
2. Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, 
3. Ἰούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐσρώμ, Ἐσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀράμ,
4. Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, 
5. Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ῥαχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ῥούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεσσαί, 
6. Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, 
7. Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ῥοβοάμ, Ῥοβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀσά, 
8. Ἀσὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὀζίαν, 
9. Ὀζίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἄχαζ, Ἄχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐζεκίαν, 
10. Ἐζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσίαν, 
11. Ἰωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. 
12. Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ, 
13. Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀζώρ, 
14. Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιούδ, 
15. Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, 
16. Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. 
17. Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. 
18. Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. 
19. Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. 
20. ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ’ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. 
21. τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.
22. Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος·
23. ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. 
24. Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, 
25. καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.


Saturday, December 23, 2017

Νύχτα θαυμάτων στο Βιβλιοπωλείο Νέστωρ της Κατερίνης - 23/12/17


Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017
Το πατάρι του αγαπημένου μας βιβλιοπωλείου Νέστωρ σφίξει από ζωή. Σαν μελίσσι ακούγονται τα παιδάκια του Πιερικού Ωδείου Κατερίνης που έχουν έρθει να μας τραγουδήσουν τα Κάλαντα, συμμετέχοντας στην γιορτή. Τραγουδούν κι οι καρδιές ξεκλειδώνουν. Είναι έτοιμες να δεχθούν το χριστουγεννιάτικο παραμύθι, ακόμα κι αν είναι ενήλικες καρδιές.
Τα παιδιά κάθονται στο ξύλινο πάτωμα και όλοι ακούν με προσήλωση. Προς το τέλος η συγκίνηση είναι διάχυτη.
Τελιί κά, πώς γινόμαστε φίλοι με ένα αστέρι;
Αγαπώντας τον συνάνθρωπό μας! Λέει ένα παιδάκι.
Και ποιος είναι συνάνθρωπός μας, το ρωτώ.
Κάθε άνθρωπος, απαντά. Και μετά από σκέψη συμπληρώνει: και κάθε αστέρι!

Τελικά ο Αστέρης βρήκε το αστέρι που θα γίνει φίλος του;
Εσύ τι λες;  το ρωτώ με τη σιερά μου.
Εγώ λέω πως το βρήκε.
Κι εγώ αυτό λέω.

Τελικά το δέντρο του κόσμου ενώθηκε;
Ακόμα όχι. Γι' αυτό έχουμε όλοι πολλή δουλειά να κάνουμε.
Αλλά θα ενωθεί μια μέρα;
Θα ενωθεί! Αυτό εύχεται η εκκλησία μας, για την ενότητα του κόσμου και θα γίνει μια μέρα!

Η ζεστή αυτή εκδήλωση μας επιφυλάσσει μια ακόμη έκπληξη όμως...
Τα παιδιά της χορωδίας με την δασκάλα τους, την Ηρίννα, θα μας τραγουδήσουν ένα τραγούδι της αγάπης από την Κάτω Ιταλία και τις τελευταίες του στροφές θα τις αποδίδουν ταυτόχρονα στην νοηματική γλώσσα... Η αγάπη βρίσκει μύριους τρόπους να εκφραστεί... 
Χαρούμενα έρχονται να πάρουν τις αφιερώσεις στα βιβλία τους, χαρούμενοι κι οι γονείς τους στέκονται στο πλάτη τους και εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους με μεγάλη ευγένεια για το παραμύθι που άγγιξε την ευαίσθητη καρδιά τους...
Ο αρχοντικός  ποιητής και ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου, Νίκος Νέστωρ έχει κάτω τους φίλους του και συζητούν. Με χαρά μου ανακοινώνει πως ετοιμάζει να κυκλοφορήσει το νέον έτος την τελευταία του ποιητική συλλογή. Εγώ όμως δεν πιστεύω πως θα είναι η τελευταία. Η σύζυγός του, Ελένη, υποδέχεται και αποχαιρετά τον κόσμο, η παρουσία της είναι παντού, φροντίζει για όλα, μεριμνά για την κάθε λεπτομέρεια με λεπτότητα και διάκριση, ενώ η Δάσποινα, η θυγατέρα που αναλαμβάνει πλέον τα ηνία εξυπηρετεί τους πελάτες, συζητά μαζί τους για τα ενδιαφέροντά τους, τους βοηθά να διαλέξουν το βιβλίο που τους ταιριάζει, ξέρει τα παιδιά, ξέρει τους μεγάλους, ξέρει να κερδίζει τις καρδιές. 
Είναι τόσο γιορτινή η ατμόσφαιρα, τόσο εγκάρδια η φιλοξενία, τόσοι ωραίοι άνθρωποι μαζεμένοι στο μαγαζί, που δε σου κάνει καρδιά  να φύγεις...
Μα είναι ώρα να πας κι εσύ στο σπίτι σου... Ο καλός αυτός αγώνας τελείωσε, ολοκληρώθηκαν οι παρουσιάσεις, και η Νύχτα του θαύματος της Γέννησης του Χριστού πλησιάζει και ίσα που προλαβαίνεις να κάνεις τις απαραίτητες και αναγκαίες προετοιμασίες για να την υποδεχθεί...
Ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά την οικογένεια Νέστωρ και την χορωδία του Περικού Ωδείου που μου χάρισαν ένα υπέροχο φινάλε της Νύχτας θαυμάτων με την αγάπη τους!
Να είστε όλοι γεροί και ο Νεογέννητος Χριστός να σας χαρίζει γενναιόδωρα το Φως Του!
Καλά Χριστούγεννα και ευλογημένος ο Νέος Χρόνος!