Labels
- Εορτή (818)
- Ποίηση (492)
- Διήγημα (211)
- Παρουσίαση βιβλίου (200)
- Σκέψεις (196)
- Παραμύθι (191)
- φωτογραφία (173)
- Φωτογραφικό αφιέρωμα (152)
- χάι κου (148)
- Αφιέρωμα βίντεο (128)
- Μουσική (124)
- Προβληματισμοί (108)
- Πατέρες (96)
- φωτογραφια (93)
- Βιογραφία (89)
- Τραγουδι (75)
- Ταξιδιωτικά (67)
- Ημερολόγιο (63)
- Αποχαιρετισμός (59)
- Συνέντευξη (51)
- Αφιέρωμα λογοτεχνικό (50)
- Δοκίμιο (47)
- Συναυλία (46)
- Ο Αχτιδοϋφαντής (44)
- Ιστορία (40)
- Πολιτική (36)
- Πολιτισμός (35)
- Κριτική (34)
- Ως την άκρη του νερού (34)
- toportal (32)
- Ο τρελός του χωριού (29)
- Ζωγραφική (27)
- Ποιηση (27)
- Μυθιστόρημα (26)
- Αφιέρωμα κινηματογράφος (25)
- Διάφορα (24)
- Ερμηνεία Ευαγγελικών περικοπών (20)
- Σχόλιο της Δευτέρας (20)
- Μεγάλη Εβδομάδα (18)
- Παραβολή (17)
- Ημεροστίχιο (16)
- Ο μικρός μονομάχος (15)
- Γράμμα (14)
- Μέγας Βασίλειος (14)
- Χάι κου φωτογραφια (14)
- Τραγούδι (13)
- Αφιέρωμα Θέατρο (12)
- Νύχτα θαυμάτων (12)
- Οδύσσεια (12)
- Βραβεία (10)
- Ο λαμπερός πολεμιστής (10)
- fairy taile (9)
- Δοκκίμιο (8)
- Μαγειρική (7)
- Μικρές ιστορίες (7)
- ψηφιδωτό (7)
- Αφιέρωμα Εορτή (4)
- Εικόνα (4)
- Προσωνύμια Παναγίας (4)
- Φωτογραφίες (4)
- Όμηρος (3)
- Πόίηση (3)
- Αποφθεύγματα (2)
- Καληνύχτα Μαρία (2)
- Παλαιά Διαθήκη (2)
- Πρόσφυγες (2)
- αφήγημα (2)
- Απόδοση κειμένου (1)
- Βιβλία μου σε άλλες γλώσσες (1)
- Δημιουργική γραφή (1)
- Διασκευή παραμυθιού (1)
- Δοκί (1)
- Ευχή της ημέρας (1)
- Κυριακή του Πάσχα (1)
- Οι ιστορίες του Καλλίστρατου (1)
- Συνέδριο (1)
- Ταινία (1)
- ποί (1)
Wednesday, March 29, 2017
Tuesday, March 28, 2017
Ως την άκρη του νερού στο 2ο Δημ. Σχολ. Επανομής - -7.03.17
Θα πρέπει να λογίζεται ως προνόμιο το γεγονός ότι οι αναγνώστες μπορούν γνωρίζοντας τα βιβλία ενός συγγραφέα να τον αγαπούν και ως άνθρωπο κι ας μην τον έχουν γνωρίσει ποτέ από κοντά. Αυτό το προνόμιο την ίδια στιγμή συνιστά μια τεράστια ευθύνη του συγγραφέα να ανταποκρίνεται ως άνθρωπος στο έργο του. Ούτε αυτονόητο είναι, ούτε και εύκολο. Όταν δε οι αναγνώστες είναι παιδιά, κριτές αυστηροί και γνήσιοι, η ευθύνη γίνεται σχεδόν αβάσταχτη.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως η ηλικία των εφτά χρόνων θα πρέπει να είναι η άγια ηλικία του ανθρώπου. Δεν θα αναλύσω τώρα τους λόγους, αλλά πάντα η χαρά μου είναι μεγάλη όταν με προσκαλούν να επισκεφτώ παιδιά Β΄ τάξης. Η δεύτερη αυτή επίσκεψή μου σε ένα ακόμη σχολείο της Επανομής θα ξεκινήσει απροσδόκητα. Περιμένοντας στην πλατεία του χωριού την άγνωστη σε μένα δασκάλα να με παραλάβει, βλέπω από μακριά να έρεχεται με βήμα ταχύ μια κυρία με ανοιχτά τα χέρια φωνάζοντας το όνομά μου. Παιδική μου φίλη να συναντούσα δεν θα έκανε έτσι. Με αγκαλιάζει με άπειρη αγάπη και παραδίδομαι. Μπαίνουμε στην τάξη της, έχει την Γ΄ τάξη, όπου τα παιδιά έχουν διαβάσει όλα τα βιβλία μου. Μετά την αφήγηση του παραμυθιού, στο οποίο κάνω και λάθος και μπερδεύω τη σειρά του γιατί ο τρόπος που με ακούν
με μαγεύει, μου διαβάζουν ποιήματα που έγραψαν και μου τραγουδούν. Ακόμη και παιδιά που δυσκολεύονται πολύ, έχουν γράψει υπέροχα ποιήματα. Ίσως κα τα ωραιότερα.
Κατόπιν πηγαίνουμε στην Β΄ τάξη. Η Ελπίδα, η θερμόαιμη Πόντια που με υποδέχθηκε εγκάρδια, έρχεται μαζί. Μαζί και η Κατερίνα από το προηγούμενο σχολείο της Επανομής. Τα εφτάχρονα είναι να τα πιεις στο ποτήρι. Στο τέλος απλώνουν τις ζωγραφιές τους στο πάτωμα και κάνουν ένα μαγικό χαλί.
Με κερδίζουν τόσο που αποφασίζω να κάνω το πείραμα. Το προηγούμενο βράδυ έχω γράψει ένα καινούργιο παραμύθι. Θα τους το διαβάσω για να μου πουν τι δεν τους αρέσει και να μου προτείνουν τίτλο που δεν έχω. Τους λέω εξαρχής πως είναι η πρώτη γραφή και θα έχει διορθώσεις. Όταν το τελειώνω μένουν ακίνητα αγάλματα. Μετά χειροκροτούν και φωνάζουν όλα μαζί να μην το πειράξω καθόλου. Είναι τέλειο, μου λένε. Η γενναιοδωρία τους επιβεβαιώνει την αγιότητα της ηλικίας αυτής για την οποία μίλησα παραπάνω. Αρχίζει μια μεγάλη συζήτηση στην οποία συμμετέχουν και οι δασκάλες. Προτείνουν τίτλους που με βοηθούν, αν και όταν θα μπω στο σπίτι ο τίτλος θα έρθει αίφνης. Θα φύγω από το αγαπημένο μου χωριό με μια αγκαλιά κρεμμύδια, μπρόκολα, ρεβύθια, τουρσιά που θα μου χαρίσουν οι δασκάλες. Τα παιδιά τρέχουν και τις αγκαλιάζουν. Αγκαλιάζουν κι εμένα. Ο ουρανός χάρη στα παιδιά και τους καλούς δασκάλους τους, κατεβαίνει.
Sunday, March 26, 2017
Κυριακὴ Δ᾽ Νηστειῶν
(Μάρκ. 9,17-31)
Τῷ καιρῷ ἐκείνω, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων·
17. διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον.
18. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν.
19. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν.
20. καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.
21. καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν.
22. καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ’ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ’ ἡμᾶς.
23. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.
24. καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.
25. ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν.
26. καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν.
27. ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.
28. Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ’ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό.
29. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.
30. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ·
31. ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
Saturday, March 25, 2017
Διονυσίου Σολωμού - Οι τελευταίοι στίχοι του Ύμνου εις την Ελευθερίαν
...
Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.
πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.
Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένη έθνη αληθινά:
"Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά".
"Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά".
Τέτοια αφήστενε φροντίδα· όλο το αίμα οπού χυθεί
για θρησκεία και για πατρίδα όμοιαν έχει την τιμή.
για θρησκεία και για πατρίδα όμοιαν έχει την τιμή.
Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε για πατρίδα, για θρησκειά,
σας ορκίζω, αγκαλισθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά.
σας ορκίζω, αγκαλισθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά.
Πόσο λείπει, στοχασθείτε, πόσο ακόμη να παρθεί·
πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς θ' ακολουθεί.
πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς θ' ακολουθεί.
Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία καταστήστε ένα Σταυρό
και φωνάξετε με μία: «Βασιλείς, κοιτάξτ' εδώ!»
και φωνάξετε με μία: «Βασιλείς, κοιτάξτ' εδώ!»
Το σημείον που προσκυνάτε είναι τούτο, και γι' αυτό
ματωμένους μας κοιτάτε στον αγώνα το σκληρό.
ματωμένους μας κοιτάτε στον αγώνα το σκληρό.
Ακατάπαυστα το βρίζουν τα σκυλιά και το πατούν
και τα τέκνα του αφανίζουν και την πίστη αναγελούν.
και τα τέκνα του αφανίζουν και την πίστη αναγελούν.
Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη αίμα αθώο χριστιανικό,
που φωνάζει από τα βάθη της νυκτός: Να εκδικηθώ.
που φωνάζει από τα βάθη της νυκτός: Να εκδικηθώ.
Δεν ακούτε, εσείς εικόνες του Θεού, τέτοια φωνή;
Τώρα επέρασαν αιώνες και δεν έπαυσε στιγμή.
Τώρα επέρασαν αιώνες και δεν έπαυσε στιγμή.
Δεν ακούτε; Εις κάθε μέρος σαν του Άβελ καταβοά·
δεν ειν' φύσημα του αέρος που σφυρίζει εις τα μαλλιά.
δεν ειν' φύσημα του αέρος που σφυρίζει εις τα μαλλιά.
Τι θα κάμετε; Θ' αφήστε να αποκτήσομεν εμείς
λευθεριάν, ή θα την λύστε εξ αιτίας πολιτικής;
λευθεριάν, ή θα την λύστε εξ αιτίας πολιτικής;
Τούτο ανίσως μελετάτε ιδού εμπρός σας τον Σταυρό:
Βασιλείς, ελάτε, ελάτε, και κτυπήσετε κι εδώ!"».
Βασιλείς, ελάτε, ελάτε, και κτυπήσετε κι εδώ!"».
Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/291531/aytos-einai-olokliros-o-ethnikos-ymnos-tis-elladas#ixzz4cLs6358g
Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτὸκου
Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,
Πατρὸς μεγίστης Βουλῆς μέγαν.
Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ’ Ἄγγελος εἰκάδι πέμπUIKeyInputDownArrowτῃ.
|
Σήμερα η εκκλησία μας γιορτάζει το χαρμόσυνο μήνυμα της θείας ενσάρκωσης, που με τόσο σαφή τρόπο μας το παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιο του (κεφ. Α’ στίχ. 26-38).
Την ήμερα αυτή, ο θεόσταλτος αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται στην Παρθένο Μαρία, στη Ναζαρέτ και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό.
Και Όταν η Παρθένος αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» Τότε η σεμνή κόρη, η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά.
«Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου». και καθώς ο Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού. Εκείνον πού με την εκούσια θυσία του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο και την καταστροφή στην οποία είχε οδηγηθεί μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την εμφάνιση της αμαρτίας στον κόσμο.
Αξίζει, όμως, να δούμε πως οι εμπνευσμένοι υμνωδοί της Εκκλησίας μας έψαλαν το κοσμοσωτήριο άγγελμα:
«Σήμερον χαράς Ευαγγέλια παρθενική πανήγυρις τα κάτω τοις άνω συνάπτεται• ο Αδάμ καινουργείται η Εύα της πρώτης λύπης ελευθερούται και η σκηνή της καθ’ ημάς ουσίας τη θεώσει του προσληφθέντος φυράματος ναός Θεού κεχρημάτικεν.
Ω μυστήριον! ο τρόπος της κενώσεως άγνωστος, ο τρόπος της συλλήψεως άφραστος. Άγγελος λειτουργεί τω θαύματι παρθενική γαστήρ τον Υίόν υποδέχεται, Πνεύμα άγιον καταπέμπεται Πατήρ άνωθεν ευδοκεί, και το συνάλλαγμα κατά κοινήν πραγματεύεται βούλησιν εν ω και δι’ ου σωθέντες, συνωδά τω Γαβριήλ, προς την Παρθένον βοήοωμεν χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, εξ ης ή σωτηρία, Χριστός ο Θεός ημών, την καθ’ ημάς προσλαβόμενος φύσιν προς εαυτόν έπανήγαγεν».
Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές.
Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιλαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή δέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής.
Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ. και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους δασκάλους.
Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες.
|
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
|
Wednesday, March 22, 2017
Ως την άκρη του νερού στο 10ο Δημ. Σχολείο Δράμας - 22.03.17
Είναι μεγάλη χαρά να σε υποδέχεται με τόση αγάπη ένα σχολείο της όμορφης επαρχίας σαν την πόλη της αγίας Βαρβάρας και να έχει διαβάσει σχεδόν όλα σου τα βιβλία. Να σε γνωρίζουν με το που περνάς το κατώφλι της αυλής και να σε φωνάζουν τα παιδιά με το όνομά σου, να σε καλωσορίζουν σαν να σε ξέρουν από παλιά. Και να μπαίνεις σε ένα παλιό ψηλοτάβανο κτίριο που δίνει ανάσα στην ψυχή του ανθρώπου και δε τη στραγγαλίζεται όπως τα τετράγωνα σύγχρονα χαμηλά κουτιά που ονομάζουν σχολεία. Να μπαίνουν με τάξη στην αίθουσα όλα τα παιδιά αφού έχουν ήδη γράψει στον πίνακα το "καλώς όρισες..." και στο πατάρι να σε περιμένει μια κόκκινη τουλίπα και μια φραουλιά. Είναι ακόμα πιο ωραίο να γίνεται αφορμή ένα βιβλίο σου για να γράψουν τα παιδιά ποιήματα που σου τα αφιερώνουν και να συμμετέχουν όλοι οι δάσκαλοι σε αυτή τη γιορτή. Πέφτουν βροχή οι ερωτήσεις κι εσύ σχεδόν τρέμεις από την μεγάλη ευθύνη να δώσεις ένα ζωντανό σποράκι αλήθειας που αύριο θα έχει ελπίδα να βλαστήσει μέσα σ' αυτές τις καθαρές ψυχές.
Δεν τη χωράς τόση καλοσύνη και τόση αγάπη... Ξαφνικά ένας δάσκαλος -Πόντιος- εισβάλλει δίχως καμιά προειδοποίηση και ανεβαίνει στο πατάρι με την κιθάρα στα χέρια κι αρχίζει και τραγουδά το "Κάποιος γιορτάζει..."
Ναι, γιορτάζουμε όλοι μαζί αυτή την ποίηση που λέγεται ζωή, άνοιξη, βιβλίο, παραμύθι, παιδί!
Σας ευχαριστούμε όλους!
Tuesday, March 21, 2017
Η Μεγάλη Παρασκευή της Ζωής μας - Μοναχός Μωυσής
Πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή νάναι κανείς μόνος
σαν τον Χριστό
προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξίδι,τη λόγχη
τις ζαριές ν’ ακούει ατάραχα
στο μοίρασμα των υπαρχόντων του
τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις,την αδιαφορία.
Οι μπόρες τ’ ουρανού δεν στερεύουν
μη ξαφνιαστείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα
η ξαστεριά θάλθει στο Σαββατόβραδο
με ιδρώτα πλάθεται το χώμα
για να πλάσεις το κανάτι που θα σε ξεδιψάσει
πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή
τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων
της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας.
σαν τον Χριστό
προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξίδι,τη λόγχη
τις ζαριές ν’ ακούει ατάραχα
στο μοίρασμα των υπαρχόντων του
τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις,την αδιαφορία.
Οι μπόρες τ’ ουρανού δεν στερεύουν
μη ξαφνιαστείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα
η ξαστεριά θάλθει στο Σαββατόβραδο
με ιδρώτα πλάθεται το χώμα
για να πλάσεις το κανάτι που θα σε ξεδιψάσει
πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή
τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων
της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας.
Μωυσέως, μοναχού αγιορείτου
Πηγή: ΑΘΩΝΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Πηγή: ΑΘΩΝΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Sunday, March 19, 2017
Το νέο της παραμύθι παρουσίασε στην Βέροια η Βασιλική Νευροκοπλή(φωτογραφίες, βίντεο) - Πληροφοριοδότης 16.03.17
Το Βιβλιοπωλείο «Ηλιοτρόπιο», ο παιδότοπος «Punchinello» και ο Εκδοτικός Οργανισµός Λιβάνη παρουσίασαν το νέο παιδικό παραμύθι της Βασιλική Νευροκοπλή, «Ως την άκρη του νερού», στην Βέροια.
Στον χώρο του παιδότοπου «Punchinello», παιδιά και γονείς, είχαν τη δυνατότητα να ακούσουν το μουσικό παραμύθι, την Πέµπτη 16 Μαρτίου. Η συγγραφέας με τη συνοδεία μουσικής και συντροφιά 4 κούκλες, τους 4 ήρωες του βιβλίου, αφηγήθηκε το νέο της παραµύθι. Η μοναδική παρουσίαση ενθουσίασε τα παιδιά, τα οποία έσπευσαν να μιλήσουν με τη συγγραφέα αφού τελείωσε την αφήγηση και να αγκαλιάσουν τις χειροποίητες κούκλες, που κατασκεύασε η ίδια.
Νωρίτερα την ίδια ημέρα, η συγγραφέας συνοδευόμενη από εκπρόσωπο του εκδοτικού οίκου και την υπεύθυνη τουΒιβλιοπωλείου ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ, Τασούλα Χριστοδούλου, παρευρέθηκε στο 17ο Νηπιαγωγείο Βέροιας. Οι νηπιαγωγοί Λευκή, Σοφία και Κατερίνα, τις προηγούμενες ημέρες είχαν προετοιμάσει τα παιδιά και είχαν συζητήσει μαζί τους για το θέμα του βιβλίου και για το τι μαντεύουν ότι γίνεται σε αυτό. Η συγγραφέας αφηγήθηκε αυτό το ξεχωριστό παραμύθι, με την μουσική και τις κούκλες, συζήτησε με τα παιδιά και απάντησε σε ερωτήσεις τους. Στη συνέχεια όλοι μαζί κατασκεύασαν δικές τους κούκλες, τους δικούς τους ήρωες.
Τα χαρακτηριστικά του βιβλίου είναι ο έμετρος λόγος και η πρόζα. Η αφήγηση του παραμυθιού με την βοήθεια των κουκλών, βοηθά τα παιδιά να συγκεντρωθούν και να γνωρίσουν τον κόσμο της μουσικής.
http://www.pliroforiodotis.gr/index.php/news/culture/book/31207-to-neo-tis-paramythi-parousiase-stin-veroia-i-vasiliki-nevrokopli-fotografies-vinteo
Ετικέτες
Παραμύθι,
Παρουσίαση βιβλίου,
Ως την άκρη του νερού
Γ᾽ Κυριακὴ Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνὴσεως)
(Μάρκ. 8,34-9,1)
Εἶπεν ὁ Κύριος·
34. ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
35. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσει τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν.
36. τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;
37. ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
38. ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
1. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
Saturday, March 18, 2017
Ως την άκρη του νερού στο Λάτσειο Κολλέγιο Ψυχικού - 03.03.17
Εισερχόμενοι στο σχολείο αυτό που τυλίγουν τα πανύψηλα πεύκα, τα παιδιά παίζουν στις μεγάλες αυλές ντυμένα τις στολές της γυμναστικής τους μπάλα. Χτυπά το κουδούνι και αφού μας οδηγούν στην μεγάλη πανέμορφη βιβλιοθήκη, οι ευγενέστατοι εκαπιδευτικοί μας υποδέχονται και πολύ σύντομα προσέρχονται τα παιδιά της Γ΄ τάξης. Στρογγυλοκάθονται στην μοκέτα και αδημονούν να ακούσουν. Στον υπολογιστή θα βάλουμε τη μουσική που συνοδεύει την αφήγηση του παραμυθιού. Ακούν σαν μαγεμένα. Η προσήλωσή τους για την ηλικία τους είναι εντυπωσιακή. Δεν χορταίνουν να βλέπουν τις κούκλες. Σχεδόν αδημονούν να τελειώσει το παραμύθι για να τις πιάσουν, να τις παίξουν, να τις χαρούν. Αφού ολοκληρώνεται η αφήγηση σχολιάζουν το παραμύθι με πάθος και ενθουσιασμό. "΄
"Κυρία, ήταν φοβερό που έπαιζαν όλοι την ίδια μελωδία, ενώ έμεναν στις τέσσερις άκρες του κόσμου!" "Κυρία, ήταν φοβερό το πώς συναντήθηκαν όλοι στο τέλος!" "Κυρία, ευτυχώς που κατέβηκε ο Θεός από τον ουρανό, αλλιώς τι θα κάναμε;"
Η μισή συζήτηση αφορά στο παραμύθι, αλλά η άλλη μισή στο πώς έφτιαξα τις κούκλες. Τους περιγράφω με λεπτομέρειες την καασκευή τους κι ύστερα τους εξηγώ πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να μάθουν να ράβουν, να πλέκουν, να κεντούν.
Μένουν με το στόμα ανοιχτό. Φαίνεται πως είναι η πρώτη φορά που ακούν παρόμοια πράγματα. Και μάλλον είναι. Τα παιδιά αυτά που θεωρούνται προνομιούχα, μιας και τα έχουν όλα, αγνοούν πράγματα απλά και ταπεινά που καλλιεργούν τις χειρονακτικές δεξιότητες και παράλληλα την υπομονή, τη φαντασία, ομορφαίνουν κάθε στιγμή της ζωής μας και μας ποτίζουν με το ατέλειωτο νερό της δημιουργικότητας που χαρίζει ευτυχία στον άνθρωπο. Ρουφούν κάθε λέξη σαν διψασμένα ελάφια.
Παίρνουν τις κούκλες, τις μελετούν, τις παίζουν, τις χαίρονται πολύ. Χτυπά το κουδούνι για να πάνε στο διάλειμμά τους και δεν φεύγουν. Λένε, λένε, λένε. Τι τους ενδιαφέρει, τι αγαπούν, τι θέλουν να κάνουν όταν μεγαλώσουν.
Αγκαλιαζόμαστε,φιλιόμαστε και φεύγουν. Έχουμε αγαπηθεί. Μέσα στην αγκαλιά του παραμυθιού γνωριστήκαμε και χωρέσαμε όλοι.
Ετικέτες
Παραμύθι,
Παρουσίαση βιβλίου,
Ως την άκρη του νερού
Tuesday, March 14, 2017
Ως την άκρη του νερού στο Δημ. Σχολείο της Σχολής Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου - 02..03.17
Κάθε σχολείο έχει το δικό του άρωμα. Η Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου έχει ένα πολύ ξεχωριστό, λεπτό, ευγενικό άρωμα. Ένα άρωμα που αποπνέει ήθος. Από το πώς σε υποδέχονται, πώς σου ανοιγουν τις πόρτες, πώς περπατούν αθόρυβα, πώς σου χαμογελούν. Από το ότι η παρουσίαση ενός βιβλίου θα γίνει στη βιβλιοθήκη που είναι στρωμένη με χαλί και το πώς περιμένουν οι μικροί μαθητές να μπουν στο χώρο τηρώντας απόλυτη, σχεδον ιερή σιωπή. Αυτα τα παιδιά είναι στα αληθεια πολύ τυχερά. Και είναι παιδιά που συγκεντρώνονται, προσηλώνονται και παραδίδονται στη μαγεία των παραμυθιών όπως θα έκαναν κάποτε και οι άνθρωποι γύρω από τη φωτιά.
Η επίγευση της εμπειρίας αυτής ήταν μια απέραντη γλύκα στον ουρανίσκο της καρδιάς. Ταξιδέψαμε ως την Άκρη του νερού, την άκρη της χαράς και της αγάπης...
Ετικέτες
Παραβολή,
Παρουσίαση βιβλίου,
Ως την άκρη του νερού
Το κόκκινο κορδόνι στην Εράσμειο. Ελληνογερμανική Σχολή -- 01.03.17
Η πρόσκληση από την Ερασμειο για την παρουσίαση του εν λόγω παραμυθιού έγινε με αφορμή την απόφαση του σχολείου να κάνει παράσταση στο τέλος της χρονιάς ένα παραμύθι που σχετίζεται με το παιχνίδι. Έτσι ανακάλυψαν οι εκπαιδευτικοί "Το Κόκκινο Κορδόνι" και αποφάσισαν να προσκαλέσουν τη συγγραφέα του για να τη γνωρίσουν τα παιδιά.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πόσο εύκολα τα μικρά παιδιά διεισδύουν στα βαθύτερα νοήματα της τέχνης, αλλά και τις περιπέτειες της ανθρώπινης ψυχής. Με την ίδια ευκολία που θα χαρακτηρίσουν το μικρό βασιλίπουλο που εξαφανίζει τον κόσμο ζωγραφίζοντάς τον και κρύβοντας τα έργα του στις σκοτεινές αποθήκες "κακό", αν τους ρωτήσεις αν ήταν πράγματι κακό και αναρωτηθούν λιγάκι, ανασκευάζουν την αρχική τους άποψη και τη διορθώνουν. "Όχι, δεν ήταν κακό το βασιλίπουλο", σου λένε. Ήταν πληγωμένο και η καρδιά του είχε πετρώσει γιατί είχε χάσει τη μητέρα του και δεν αγαπούσε τίποτα από κει κι έπειτα. Και συμπληρώνουν: "ευτυχώς που συνάντησε την καλή Ηρώ και ξαναβρήκε τον εαυτό του. "Η καρδιά του" είπε ένα εφτάχρονο παιδί "ήταν καλή από μέσα και σκληρή από έξω" και με τα χέρια του σχημάτισε μια μπάλα. Έτσι η συζήτηση πήγε στο πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε και να ερχόμαστε σε επαφή με καλούς ανθρώπους που ελευθερώνουν το καλό που είναι κρυμμένο μέσα μας.
Η Ελληνογερμανική Σχολή είναι ένα πανέμορφο σχολείο γεμάτο με δημιουργίες των παιδιών στους διαδρόμους του και μια αξιοζήλευτη κατάφυτη αυλή. Ξεχωρίζει η ευγένεια του Διευθυντή της που δίνει τον τόνο της υπευθυνότητας και του σεβασμού απέναντι στο παιδί και τη γνώση.
Καλή επιτυχία στην παράσταση, λοιπόν και ας ευχηθούμε πως θα είμαστε πάλι παρέα!
Monday, March 13, 2017
Ο Αχτιδϋφαντής και το Ως την άκρη του νερού στο 3ο Δημ. ΣχολείοΕπανομής - 28.03.17
Παρόλο που η Επανομή βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη, φαίνεται πως η εξοχή της μεγαλώνει με έναν άλλον αέρα τα παιδιά της. Αέρα γεμάτο δροσιά, ελευθερία, ευγένεια, φιλλομάθεια και απλότητα. Αυτά τα αισθάνεσαι αμέσως, όταν έχεις μια σχετική εμπειρία από επισκέψεις σε σχολεία πόλεων και χωρίων. Φαίνεται όμως πως και οι ενήλικες ωφελούνται από τον αέρα της εξοχής και βέβαια στην προκειμένη περίπτωση και της θάλασσας. Η δασκάλα των μικρών παιδιών ετοίμασε ένα βιογραφικό για τη συγγραφέα από τα πιο ασυνήθιστα. Περιείχε την παιδική της ηλικία, την οικογένεια στην οποία ανατράφηκε, στιγμές που η ίδια έχει περιγράψει σε κείεμενά της. Ήταν ένα αληθινό βιογραφικό αυτό, όντως πολύ πιο ουσιαστικό από εκείνα που περιγράφουν τα έργα του ανθρώπου ή τις σπουδές του. Το διάβασαν τα παιδιά και μετά έγινε η παρουςίαση του Αχτιδοϋφαντή στα μικρά και του Ως την άκρη του νερού στα μεγάλα. Όλοι οι εκπαιδευτικοί μια αγκαλιά και όλα τα παιδιά μαζί τους, μια μεγάλη, ζωντανή, ωραία οικογένεια. Είχαν φροντίσει να μελετήσουν όλα τα παραμύθια, από το Αν τ' αγαπάς ξανάρχονται και το Ως την άκρη του νερού, μεχρι τις ιστορίες του Καλλίστρατου. Για όλα είχαν απορίες, από το καθένα κάτι τους είχε απασχολήσει και κάτι είχαν να πουν. Η πιο συχνή και πλέον αναπάντητη ερώτηση, ερχόταν ξανά και ξανά: κυρία, πώς το κάνατε αυτό;
Το ευχαριστώ μου, απευθύνεται πρώτα στην υπέροχη, εμπνευσμένη και δημιουργική δασκάλα Κατερίνα Αντωνίου και κατόπιν σε όλους τους άλλους, μικρούς και μεγάλους.
Subscribe to:
Posts (Atom)