Το Δέντρο του Αίματος

Καταμεσής του καταπράσινου δάσους

ένα δέντρο γηραιό όσο κι ο κόσμος

είχε φωτιά τα φύλλα κατακόκκινα

Πώς σε λένε δέντρο; το ρώτησα

Το όνομά μου κανένας δεν το πρόφερε, απάντησε

Άλλοι με είπανε Μηλιά, άλλοι Συκιά, Ροδιά οι τρίτοι

Δέντρο Ζωής

Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού

Δέντρο της ρίζης Ιεσσαί

Σταυρό

Ήμουνα πράγματι ο πρόγονος όλων αυτών 

Στάθηκα και απόγονος τους παραδόξως

Μα τ' αληθινό μου όνομα ήταν

και θα παραμείνει όσο ζω

Δέντρο του Αίματος

Το Φθινόπωρο έβαψε το δάσος

Το δάσος το χώμα

Το χώμα το νερό

Το νερό τον ουρανό

Για να μην το λησμονήσω