ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΥΜΝΟΣ ΣΤ´ -- Πρωτότυπο και απόδοση -

Πρωτότυπο

1. Πῶς καὶ πῦρ ὑπάρχεις βλύζον,

πῶς καὶ ὕδωρ ἦς δροσίζον,

πῶς καὶ καίεις καὶ γλυκαίνεις,

πῶς φθορὰν ἐξαφανίζεις;

2. Πῶς θεοὺς ποιεῖς ἀνθρώπους,

πῶς τὸ σκότος φῶς ἐργάζῃ,

πῶς ἀνάγεις ἐκ τοῦ ᾅδου,

πῶς θνητοὺς εξαφθαρτίζεις;

3. Πῶς πρὸς φῶς τὸ σκότος ἕλκεις,

πῶς τὴν νύκτα περιδράσσῃ,

πῶς καρδίαν περιλάμπεις,

πῶς με ὅλον μεταβάλλεις;

4. Πῶς ἑνοῦσαι τοῖς ἀνθρώποις,

πῶς υἱοὺς Θεοῦ ἐργάζῃ,

πῶς ἐκκαίεις σου τῷ πόθῳ,

πῶς τιτρώσκεις ἄνευ ξίφους;

5. Πῶς ἀνέχῃ, πῶς βαστάζεις,

πῶς εὐθὺς οὐκ ἀποδίδως,

πῶς ὑπάρχων εξω πάντων

βλέπεις πάντων τὰ πρακτέα;

6. Πῶς μακρὰν ἡμῶν τυγχάνων

καθορᾷς ἑκάστου πρᾶξιν;

Δὸς ὑπομονὴν σοῖς δούλοις,

μὴ καλύψει τούτους θλῖψις!

Απόδοση 

1. Πώς και πυρ Συ αναβλύζον,

πώς και ύδωρ που δροσίζει,

πώς και καίεις και γλυκαίνεις

πώς φθορά εξαφανίζεις;

2. Πώς θεούς ποιείς ανθρώπους,

πώς το σκότος, φως το κάνεις,

πώς εξάγεις εκ του άδη,

πώς θνητούς αθανατίζεις;

3. Πώς προς φως το σκότος έλκεις,

πώς την νύχτα διαλύεις,

πώς καρδία φωτολούζεις,

πώς μέ όλον μεταβάλεις;

4. Πώς ενώνεσαι με ανθρώπους,

πώς υιούς Θεού τους κάνεις,

πώς φλογίζεσαι από πόθο,

πώς χωρίς σπαθί λαβώνεις;

5. Πώς ανέχεσαι, προσμένεις,

πώς και δεν ανταποδίδεις,

πώς σαν είσαι έξω από όλους

όσα κάνουμε τα βλέπεις;

6. Πώς υπάρχοντας μακράν μας

καθενός την πράξη βλέπεις;

Δώσε υπομονή στους δούλους

θλίψη μην τους καταπνίξει!

Απόδοση: Βασιλική Νευροκοπλή