Από τη Δαμασκό, ήτανε, της Συρίας
και του Κυρίου μαθητής, ο άγιος Ανανίας
Εντέλλεται σε όραμα τον Παύλο να βαφτίσει
Τον γίγαντα, ο ταπεινός έτσι θα συναντήσει
Και τον βαφτίζει πράγματι, μιας κι ο Καλός Χριστός μας
διαλέγει άσημους κι απλούς, που ο κόσμος ο δικός μας
τους προσπερνάει σαν τυφλός, ώστε να βοηθήσουν
αυτούς που 'ναι ασύγκριτοι. Η ενότις είναι μία
Ήταν στην αρχαιότητα κι είναι στην Εκκλησία
Στη Δαμασκό επίσκοπος έγινε ακολούθως
και θαύματα αμέτρητα διενεργούσε ούτος
Έφερνε πλήθη στον Χριστό, τόσα που ο ηγεμόνας
των Σύρων ενοχλήθηκε. Τον πήρε κατά μόνας
και να αλλάξει, πρόσταξε, την πίστη στον Θεό του.
Πώς ν' αρνηθεί ο μαθητής τον Άγιο Δάσκαλό του;
Δεν άλλαξε, του έξυσαν με νύχια όλο το σώμα
με βούνευρα μαστίγωμα κι άλλα πολλά ακόμα
δεινά βασανιστήρια, ως να τον οδηγήσουν
έξω από τη Δαμασκό να τον λιθοβολήσουν
Αυτά μπορούνε οι δειλοί και άλλα δεν γνωρίζουν
Ξέρουνε να ταλαιπωρούν κι άλλους να βασανίζουν
Εκεί, λοιπόν, απέθανε, κι η τρυφερή ψυχή του
πέταξε για τους ουρανούς, όπου οι σύντροφοί του
κι ο αγαπημένος Παύλος του, άνοιξαν τις αγκάλες
να τον δεχτούνε στοργικά μες στις χαρές τις άλλες
Στη Δαμασκό του έφτιαξαν ναό να τον τιμούνε
κι ο τάφος του ιάματα βρύει σ' όσους πονούνε
Εμπνευσμένο από το Φθινοπωρινό Συναξάρι του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, τόμος Α ΄, Ακτή, Λευκωσία 2008
No comments:
Post a Comment
Σχόλια