Οι άγιοι Πρόβος, Ταράσιος, Ανδρόνικος
Επί Διοκλητιανού στη Ρώμη, καταγγέλουν
τον Τάραχο για χριστιανό κι ευθύς τον αποστέλλουν
στον άρχοντα Φλαβιανό για να τον τιμωρήσει
Παρόλα τα άσπρα του μαλλιά, δε θα λιποψυχήσει
μπροστά στα κολαστήρια όπου του ετοιμάζουν
Ήτανε στρατιωτικός κι ότι και να του τάζουν
δεν τον αρνείται τον Χριστό, ανήκει στο στρατό του
και με γενναίο φρόνημα σηκώνει το σταυρό του
Φρικτά περνά μαρτύρια και ποιος να τα διαβάσει
και να μη φρίξει σύγκορμος. Στο τέλος θα περάσει
ατάραχος ο μάρτυρας με την αγία κράση
και το φρικτότερο συμβάν να του διαμελίζουν
λίγο λίγο το σώμα του, τα μέλη να σκορπίζουν
ωσότου η ψυχούλα του σαν άσπρο περιστέρι
να φύγει για τους ουρανούς και του Θεού τα μέρη
Σε χρόνους διαφορετικούς, αλλά την ίδια μέρα
αν κι επί Διοκλητιανού, στη Μικρά Ασία πέρα
τον Πρόβο, τον στρατιωτικό, τύραννος θα καλέσει
την πίστη που 'χει στον Χριστό για να την αναιρέσει
Δεινά βασανιστήρια ο Πρόβος υπομένει
μα ακλόνητος στην πίστη του κι εκείνος παραμένει
μέχρι που αρπάζουν μάχαιρες για να τον μαχαιρώσουν
και διά φόνου μάχαιρας αυτόν αποτελείωνουν
Ήταν και ο Ανδρόνικος απ' τη Μικρά Ασία
και τούτος στρατιωτικός και είχε παρρησία
Θεράπευε, ανάσταινε, πρόσφερε κι αγαπούσε
και τους εχρθούς με λεβεντιά αμέσως συγχωρούσε
Δεινά, κι αυτός μαρτύρια, παρόμοια με τους άλλους
μα και παρόμοιο θάνατο είχε με τους μεγάλους
συναθλητές του. Μάχαιρες κατέσφαξαν το σώμα
Της νίκης άνδρας έγινε και σήμερα ακόμα
σαν οδοδείχτης και αυτός με όλους τους αγίους
δείχνει το δρόμο προς το Φως σ' εμάς τους τρισαθλίους
Εμπνευσμένα από το Φθινοπωρινό Συναξάρι του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, τόμος Α ΄, Ακτή, Λευκωσία 2008
No comments:
Post a Comment
Σχόλια