Αγιου Συμεών του Νέου Θεολόγου - απόδοση π.Βασίλλειος Χριστοδούλου

Και όταν πια απελπισμένος τον θρήνο μου αρχίσω, 

με βλέπει και τον βλέπω, εκείνος που όλα τα εποπτεύει, 

καταπλήττομαι θαυμάζοντας το κάλλος, την ομορφιά του, 

και πώς ανοίγοντας τους ουρανούς σκύβει σ' εμένα πάνω 

δείχνοντάς μου την πρωτόγνωρη κι ανέκφραστή του δόξα

Και ποιος μπορεί άραγε κοντύτερα σ'  εκείνον να βρεθεί 

ή πώς σε ύψος αμέτρητο μπορεί φτερά ν' ανοίξει;

Σκεφτόμενος αυτά εγώ εκείνος βρίσκεται εντός μου 

μες στη δόλια μου καρδιά αστράφτοντας με δόξα, 

τυλίγοντάς με φως από παντού με την αθάνατή του αίγλη 

κι όλα μου τα μέλη με τις ακτίνες του τα λούζει, 

όλος παντού επάνω μου με πνίγει στα φιλιά του

και σε μένα τον ανάξιο τον εαυτό του παραδίδει,

γεμίζω απ' την αγάπη του, τη θεία ομορφιά του,

ξεχείλισμα θείας ηδονής και γλυκασμού αρρήτου.

Το φως του κοινωνώ, στη δόξα του μετέχω,

λάμπει το πρόσωπό μου όμοια με κείνο του ποθητού μου

κι όλα τα μέλη μου, το φως εκείνου, ακτινοβολούνε.

Και να εγώ που γίνομαι πιο ωραίος από τους ωραίους

πλουσιότερος των πλουσίων, πιο δυνατός των δυνατών, 

τρανότερος των βασιλιώδων

κι απ' όλη την κτίση γύρω μου πιότερο τιμημένος

κι όχι μόνο απ' τη γήινη αλλά κι απ' την ουρανία

γιατί εγώ τον πλάστη όλων κρατώ βαθιά στην ύπαρξή μου.

Σ' αυτόν η δόξα πρέπει και τιμή

και τώρα και πάντοτε και σ' όλους τους αιώνες.

Συμεών ο Νέος Θεολόγος 

Προσπάθεια ατελούς μ.τ.φρ. π Β.Χρ.