"... Τον πήραν και τον έκλεισαν στη φυλακή. Το Φεβρουάριο του 1825 στον προφήτη Ηλία στην Ύδρα κι έμεινε εκεί μήνες ο Θοδωράκης. Χωρίς ψωμί. Χωρίς φαγητό. Χωρίς πατρίδα. Χωρίς παρηγοριά. Χωρίς κανέναν. Επικηρυγμένος. Συκοφαντημένος. Φθονημένος. Ποιος; Αυτός που όλους τους σκέπαζε. Όλους τους προστάτευε. Όλους τους εκάλυπτε. Και ξέρετε και κάτι άλλο. Δεν άφηνε κανέναν να του κακολογήσει άλλον άνθρωπο. "Τον καταλαλούντα λάθρα τον πλησίον αυτού τούτο εξεδίωκον" λέει ο προφητάναξ Δαυίδ.
Κι όταν κάποτε πήγε ο Φωτάκος και του 'πε στην Τριπολιτσά ότι οι Δεληγιανναίοι και οι υπόλοιποι μετά την άλωση τον έβριζαν και τον κακολογούσαν, τι του 'πε ο Θοδωράκης; "Καμώσου και κάνε πως δε μου 'πες τίποτα. Και πως δεν άκουσες τίποτα. Άσ' τους αυτούς. Τώρα που θέλησε ο Θεός να ελευθερώσουμε την πατρίδα να μη μας το χαλάσουν."
Και του το χάλασαν. Το χάλσαν πολλές φορές. Η δήθεν κυβέρνησις. Η δήθεν κυβέρνησις φρόντιζε μόνο για τον εαυτό της, -λέει τίποτα σήμερα αυτό;- μόνο για τους δικούς της και ούτε για το λαό ούτε για την πατρίδα και όταν κάποτε του είπαν οι κοτζαμπάσηδες και οι δήθεν κυβερνώντες "αν συνεχίσεις έτσι το κλέφτικο εμείς θα συμπράξουμε με τους Τούρκους και θα δεις πού θα πας." Καταλάβατε; "Και θα δεις πού θα πας!"
Και για ποιον πολέμαγε ο Κολοκοτρώνης; Για τον εαυτό του; Ε, δεν πολέμαγε για τον εαυτό του. Αν ήθελε να φροντίσει τον εαυτό του ο Κολοκοτρώνης θα γινόταν πασάς. Το είχαν προτείνει άλλωστε οι Τούρκοι τόσες φορές και του ταίριαζε. Και όμως δεν το 'κανε. Ούτε κατά φαντασίαν. Και μια φορά που του το ξανάπαν και τον ζάλιζαν τους λέει:
"Ρε παιδιά, εγώ έχω βαπτισθεί Ορθόδοξος. Στην τριχοκουρία πήρε τα μαλλιά μου ο Χριστός. Αν με κάνετε μουσουλμάνο και μου κάνετε και περιτομή", -το 'λεγε αστεία αυτά- "θα μαλώνουν οι δυο μεγάλοι του ουρανού." -Έλεγε και τον Μωάμεθ μεγάλο, αστεία βέβαια!- "Ο ένας θα με τραβάει απ' τα μαλλιά κι ο άλλος απ' την περιτομή." Ήξερε να λέει και αστεία και να τους κάνει έτσι τι, γιατί το 'λεγε ήταν σκόπιμο αυτό, το 'ριχναν όλοι στα γέλια, και αντί να μαλώσουν μαλάκωναν. Το καταλάβατε αυτό; Μπορείς να κάνεις κάποιον θυμωμένο ή κάποιον να πετύχεις να γελάσει; Να το..."
σελ. 12,13
"... Ο Κολοκοτρώνης δεν είχε κανέναν συμβιβασμό με τους Τούρκους. Με τους Έλληνες προσπαθούσε να συμβιβάζεται. Κι όταν του 'παν να κόψει τους προύχοντες λέει στον Οδυσσέα Ανδρούτσο: " Μωρέ αν αρχίσωμε εμείς τον εμφύλιο δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Η ψυχή μου είναι γεμάτη από αγανάκτηση μέχρι εδώ" του λέει. "Αλλά δεν το κάνω. Δεν αρχίζω εγώ!" Για σκεφτείτε τι ωραίο είναι αυτό. "Δεν αρχίζω εγώ!"..."
σελ. 18
"... Ο Κολοκοτρώνης ήταν φιλόθεος. Φιλόπατρης. Και φιλάνθρωπος. Κι όταν τον ρώτησαν κάποτε αφού είχε ελευθερωθεί η πατρίδα και εδυσκολεύετο από τα κόμματα, -"αλλάξαμε τυράννους", λέει ο Παπαδιαμάντης αλλού,- τον ρώτησαν αν είναι ρωσόφιλος, αγγλόφιλος, ή γαλλόφιλος και απήντησε ΟΧΙ και στα τρία.
"Τότε τι είσαι στρατηγέ μου;"
"Εγώ είμαι Θεόφιλος."
"Είμαι θεόφιλος" "Ειμαι θεόφιλος". Φίλος του Θεού! Γιατί μόνο ο Θεός είναι φίλος της Ελλάδος. Και μόνο ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος. Και δεν την πήρε πίσω. Δηλαδή, ελευθερώθηκε η Ελλάς.
Είχε πίστη ο Θοδωράκης. Και στα βουνά που τον εγκατέλειψαν όλοι οι συναγωνιστές του λέει: "Ήμουνα μόνος στα βουνά με το Θεό." Κι όταν άρχισε η επανάσταση έκοψε από ένα κλαρί, από ένα δέντρο δυο κλαριά, και τα έφτιαξε σταυρό. Και είπε: "Τα πρωτεία στον Σταυρό και δόξα στους εσταυρωμένους όλων των αιώνων." Και όταν μαζευε συντρόφους για την Επανάσταση τι τους είπε; Δυο κουβέντες. "Όσοι αγαπάτε τον Θεό και την πατρίδα ελάτε κοντά μου να την ελευθερώσομε". Αυτή είναι η υποθήκη του Κολοκοτρώνη.
Κι έλεγε στα παιδιά στην Πνύκα ότι:
"Εμείς παιδιά μου κάναμε τα πάντα καίτοι αγράμματοι και φτωχοί και σκλάβοι προκειμένου να ελευθερώσομε την πατρίδα. Τώρα σ' εσάς απομένει να την ισιάξετε, να τη στολίσετε και να την ομορφύνετε. Με τον τίμιο κόπο και ιδρώτα σας και με την αγάπη σας εκείνη και προπαντός στον Θεό μας. Γιατί όταν πήραμε τα όπλα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος. Γιατί τότε πατρίς δεν υπήρχε. Ή μάλλον, πατρίς ήταν η ίδια η Εκκλησία. Η ίδια η πίστις. Η ίδια η Ορθοδοξία. Που έγινε για το έθνος και γένος των Ελλήνων τρόφός και φρουρός. Γι' αυτό κι η ευγνωμοσύνη του νεοέλληνα μέχρι που να λείψει και να χαθεί ο κόσμος πρέπει να είναι αειθαλής και αιωνία απέναντι στην Ορθόδοξη Εκκλησία του."
Και θα πρόσθετα κι εγώ πρέπει να είναι η ευγνωμοσύνη αειδθαλής και αιωνία και στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και σε όλους εκείνους τους μεγάλους και μικρούς, γνωστούς και άγνωστους, γυναίκες και άντρες πολεμάρχους, οι οποίοι πολέμησαν για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Και τα έδωσαν όλα αντρειωμένοι για την πίστη και το γένος. Κλήρος και λαός. Άντρες και γυναίκες. Μοναχοί και οι υπόλοιποι σπουδαόι, γνωστοι και άγνωστοι."
σελ.49,50
"Λόγοι για τους ήρωες του 1821", αρχιμανδίτη Ανανία Κουστένη, εκδ. Ακτή, Λευκωσία, 20011
No comments:
Post a Comment
Σχόλια