Εδώ στου δρόμου τα μισά, που λέει και το τραγούδι, ακριβώς στη μέση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Γ' Κυριακή των Νηστειών, η σοφή Εκκλησία μας τοποθέτησε την εροτή της Σταυροπροσκυνήσεως, ενώ ταυτόχρονα εορτάζουμε τη μνήμη του αγίου Νίκωνα και των συν αυτώ 199 μαρτυρησάντων.
Έχουμε ξεκινήσει την προεία για τη σταύρωση των παθών μας εδώ και δυο εβδομάδες, προσπαθώντας, όσο καθένας το μπορεί, να ακολουθήσουμε το από αιώνες χαραγμένο μονοπάτι που ο ίδιος ο Φιλάνθρωπος Χριστός χάραξε με την ενανθρώπισή Του και που φτάνει στον Γολγοθά για να ολοκληρωθεί στην κραταιά νίκη κατά του θανάτου με το γεγονός της Αναστάσεώς Του. Προσπαθούμε να νηστέψουμε από τις τροφές και από τα πάθη μας και τη στιγμή που φτάνουμε στα μισά του δρόμου και λυγίζουμε κουρασμένοι από το βάρος της απάρνησης των επιθυμιών μας, οι αμαθείς, αλλά και πολεμούμενοι από τους πνευματικούς μας εχθρούς που θα μας ήθελαν παραδομένους ολότελα στα πάθη μας και στον επακόλουθο απέλπιδο θάνατό τους, έρχεται η Εκκλησία μας και μας προσφέρει τον Σταυρό του Κυρίου. Να τον προσκυνήσουμε, να μας ευλογήσει, να πάρουμε δύναμη και θάρρος, να θυμηθούμε πως δεν είμαστε μόνοι στον αγώνα μας και πως τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε αρκούμενοι με την προσωπική μας προσπάθεια. Μας έχει αναλάβει ο Κύριος, έχει σηκώσει τις αμαρτίες μας όλες, έχει επωμισθεί όλο μας το βάρος πάνω στον Σταυρό Του. Έτσι σήμερα ανασαίνουμε ξανά, έτσι ξαναθυμόμαστε, γιατί σαν άνθρωποι ξεχνάμε εύκολα και λυγίζουμε, απελπιζόμαστε και τα παρατάμε. Σήμερα όμως παίρνουμε και πάλι πνοή ζωής, νέο κουράγιο και συνεχίζουμε. Γιατί "Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε εις τον θάνατον Αυτού εβαπτίσθητε" και "Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι". "Σώσον Κύριε τον λαό Σου..." σιγοψάλλουμε μαζί με τους ιεροψάλτες, γιατί από μόνοι μας πάλι θάλασσα θα τα κάνουμε και πάλι στον Άδη θα πέσουμε...
Κι έρχεται και ο άγιος Νίκων που δεν ήταν χριστιανός, μα είχε μητέρα χριστιανή που πριν φύγει ο γιος της να πολεμήσει, του είπε να επικαλεστεί τον Κύριο σε στιγμή δυσκολίας και να κάνει και τον σταυρό του κι ας μην είναι βαπτισμένος. Και ήρθε η ώρα, η ώρα του Θεού, που για τον καθένα είναι ξεχωριστή και κανείς δεν τη γνωρίζει ούτε την προβλέπει, και η μάχη ήταν δύσκολη, κοντοστάθηκε ο Νίκων που μέχρι τότε δεν πίστευε. Θυμήθηκε τα λόγια της μανούλας του μπροστά στον βέβαιο θάνατο και επικαλέστηκε τον Χριστό κι έκανε και τον σταυρό του με πίστη και τράβηξε μόνος για τη μάχη. Σαν τρελό τον έβλεπαν οι συστρατιώτες του να πολεμά και να εξοντώνει έναν έναν όλους τους εχθρούς με το ακόντιο και το σπαθί και δεν πίστευαν στα μάτια τους, μέχρι που επέστρεψε τροπαιούχος νικητής. Γύρισε τότε στη Νεάπολη της Ιταλίας και στη μητέρα του, της τα διηγήθηκε όλα και βαπτίσθηκε χριστιανός. Ύστερα έφυγε στην Ανατολή να ασκητέψει και μετά από πολλές περιπέτειες και μετακινήσεις, απέκτησε και ακολουθία άλλων 199 μοναχών που όλοι μαζί μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού, τον 3ο αι.μΧ. επί Δεκίου.
Ο Κύριός μας που αγιάζει τα σύμπαντα, ακόμη και το ξύλο της κατάρας αγίασε με τον σταυρικό Του θάνατο και το έκανε όπλον ειρήνης και αήττητο τρόπαιο που κατατρόπωσε το κράτος του διαβόλου. Κι εμείς κάνοντας το σταυρό μας, τι κάνουμε; Μας απαντά ο αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης: "Ευλογούμε τον εαυτό μας, αυτό κάνουμε, τον αγιάζουμε και γι' αυτό και πρέπει να τον κάνουμε προσεκτικά και σωστά κι όχι όπως όπως κι όπως να 'ναι. Είναι όπλο και σαν όπλο θέλει τον ακριβή χειρισμό του..."
Καλή συνέχεια στο δρόμο προς τη Σταύρωση και την Ανάσταση και βοήθειά μας και στήριγμά μας ο Σταυρός του Κυρίου μας. Ας αναπαύει και την ψυχή του Κωστή Παπαγιώργη που έφυγε προχθές απ' αυτή τη ζωή...
Το Ευαγγέλιο της ημέρας μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
No comments:
Post a Comment
Σχόλια