...
2. Ότι δε το μυστήριο τούτο είναι ακατανόητο, όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στους αγγέλους και τους αρχαγγέλους, αποδεικνύει σαφώς και
το γεγονός που εορτάζεται από
εμάς σήμερα.
Ο αρχάγγελος ευαγγελίσθηκε στην Παρθένο τη σύλληψι· όταν
δε αυτή αναζητούσε τον τρόπο κι είπε προς αυτόν,
«πώς θα μου συμβή τούτο, αφού
δεν γνωρίζω άνδρα;», μη μπορώντας να
ερμηνεύση τον τρόπο κατά κανένα
τρόπο ο αρχάγγελος, κατέφυγε και αυτός προς τον Θεό, λέγοντας «Πνεύμα άγιο θα
έλθη σ' εσέ και
δύναμις Υψίστου θα
σε επισκιάση»….
3. Έχει όμως και
κάτι περισσότερο το λεγόμενο
από τον αρχάγγελο προς την Παρθένο, που ενέχει μεγαλύτερο μυστήριο· «θα έλθη», λέγει, «άγιο Πνεύμα σ' εσέ
και δύναμις Υψίστου θα
σ' επισκιάση». Γιατί; Διότι
και το γεννώμενο
δεν είναι προφήτης ούτε απλώς άνθρωπος, όπως
ο Αδάμ, αλλά θα ονομασθή
υιός του Υψίστου, σωτήρ και λυτρωτής του ανθρωπίνου γένους και βασιλεύς αιώνιος….
5…
Εάν λοιπόν η σύλληψις του Θεού ήταν από σπέρμα, δεν
θα ήταν νέος άνθρωπος ούτε αρχηγός της νέας και μη παλαιουμένης
καθόλου ζωής. Αν ήταν της
παλαιάς μερίδος και κληρονόμος εκείνου του
πταίσματος, δεν θα μπορούσε να
φέρη στον εαυτό του το πλήρωμα
της άφθαρτης θεότητος και να κάμη
την σάρκα του ανεξάντλητη αγιασμού, ώστε και
των προπατόρων εκείνων ν' αποπλύνη
τον μολυσμό με περίσσεια δυνάμεως και στους επιγόνους όλους
να επαρκή γι'
αγιασμό. Γι' αυτό
δεν ήλθε άγγελος ούτε άνθρωπος, αλλ' ο
ίδιος ο Κύριος ήλθε
και μας έσωσε, που συνελήφθηκε και εσαρκώθηκε σε μήτρα Παρθένου κι έμεινε αναλλοιώτως Θεός.
6. Έπρεπε
δε να έχη και
μάρτυρα της άσπορης συλλήψεως την Παρθένο και συνεργό σε όσα επρόκειτο να τελεσθούν κατ' οικονομία. Ποια είναι
αυτά; Η άνοδος στη
Βηθλεέμ, όπου θα
ετελείτο και ο εξαγγελλόμενος και
δοξαζόμενος τοκετός· η προσέλευσις στο ιερό,
όπου το βρέφος
μαρτυρείται Κύριος ζωής και θανάτου από τον
Συμεών και την Άννα· η φυγή στην
Αίγυπτο εμπρός
στον Ηρώδη και η επάνοδος
από την Αίγυπτο κατά τις
ιερές προφητείες και τα άλλα που
δεν είναι εύκολο τώρα να απαριθμήσω….
7. Και το όνομα,
λέγει, της Παρθένου ήταν Μαριάμ, που ερμηνεύεται Κυρία. Τούτο δεικνύει και το αξίωμα
της Παρθένου και το βέβαιο της
παρθενίας, και το αλλοιώτικο και προσεκτικό και κατά κάποιον τρόπο παναμώμητο του βίου της· διότι, επειδή ήταν
κυρίως παρθένος φερωνύμως, είχε την
πλήρη κατοχή της αγνείας, όντας παρθένος και στο σώμα και
στην ψυχή, και κατέχοντας τις ψυχικές δυνάμεις και όλες τις αισθήσεις του σώματος υπεράνω κάθε μολυσμού, και μάλιστα
τόσο κυρίως και βεβαίως και εγκύρως και καθ' όλα ιερώς όλον τον χρόνο, όπως η
κλεισμένη πύλη διατηρεί τους θησαυρούς και το σφραγισμένο
βιβλίο διατηρεί τα γραπτά
ανέγγικτα από τους
οφθαλμούς· διότι περί αυτής έχει γραφή, τούτο είναι το σφραγισμένο
βιβλίο και αυτή η πύλη θα
είναι κλεισμένη, και κανείς δεν πρόκειται να περάση από αυτήν.
8….Επίσης βέβαια
είναι Κυρία όχι μόνο ως ελευθέρα από δουλεία και
μέτοχος θείας κυριότητος, αλλά και ως πηγή και
ρίζα της ελευθερίας του γένους, και μάλιστα μετά την απόρρητη και
χαρμόσυνη γέννα. Διότι αυτή που συζεύχθηκε με άνδρα
είναι μάλλον κυριευμένη παρά κυρία, και μάλιστα μετά την περίλυπη και οδυνηρή γέννα, κατά την αρά εκείνη προς την Εύα, «θα γεννήσης τέκνα
με λύπη, θα
εξαρτάσαι από τον
άνδρα σου και αυτός θα σε αυθεντεύη»· για να ελευθερώση από
αυτήν την αρά το ανθρώπινο
γένος η παρθενομήτωρ,
λαμβάνει την χαρά και την ευλογία δια του αγγέλου· διότι ο άγγελος, λέγει,
αφού εισήλθε είπε προς
την Παρθένο, «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι
μαζί σου, είσαι ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες»·
9. Αλλά η Παρθένος, καθώς
είδε κι εφοβήθηκε μήπως
είναι κάποιος απατηλός άγγελος, που παραπλανά
τις απερίσκεπτες
κατά το παράδειγμα
της Εύας, δεν έδέχθηκε ανεξετάστως τον χαιρετισμό· και μη
γνωρίζοντας ακόμη καθαρώς τον
σύνδεσμο προς τον
Θεό που ευαγγελιζόταν αυτός, εταράχθηκε, λέγει, με τον λόγο
του, επιμένοντας σταθερά στην παρθενία, «και διαλογιζόταν τι είδους ασπασμός είναι
αυτός»· Γι' αυτό ο
αρχάγγελος διαλύει αμέσως τον
θεοφιλή φόβο της χαριτωμένης Παρθένου, λέγοντάς της· «μη φοβήσαι, Μαρία·
διότι επέτυχες την
χάρι του Θεού». Ποια χάρι; Αυτή που είναι δυνατή
μόνο σ' αυτόν που
δύναται τα αδύνατα και
εφυλάχθηκε προ των αιώνων
σε σένα μόνη. «Ιδού θα συλλάβης τέκνο».
Ακούοντας δε σύλληψι, λέγει,
μη σκεφθής καμμιά αφαίρεσι της παρθενίας, μη στενοχωρήσαι και μη
ταράσσεσαι γι' αυτό· διότι
τούτο το «ιδού θα
συλλάβης», λεγόμενο τότε προς αυτήν που ήταν παρθένος, υπεδείκνυε πλέον τη σύλληψι ως
συνοδοιπόρο με την παρθενία.
10. «Ιδού λοιπόν θα συλλάβης και θα γεννήσης υιόν»·
δηλαδή παραμένοντας όπως είσαι
σήμερα και διατηρώντας ανέπαφη την παρθενία σου, θα συλλάβης έμβρυο και θα γεννήσης τον
υιόν του Υψίστου….
12….Η δε χαριτωμένη Παρθένος, μόλις ήκουσε από τον
αρχάγγελο τα τόσο εξαίσια και θεία λόγια, ότι ο Κύριος είναι
μαζί σου, και ιδού θα συλλάβης και
θα γεννήσης υιό, λέγει, «πώς θα μου
συμβή τούτο; Διότι
δεν έχω σχέσεις με άνδρα»….
13. Λέγει δε τούτο η
Παρθένος, όχι από απιστία, αλλ' επειδή εζητούσε να μάθη κατά το δυνατό πώς
έχει το πράγμα·
γι' αυτό και ο αρχάγγελος λέγει προς
αυτή, «Πνεύμα άγιο θα
έλθη σ' εσένα και
δύναμις του Υψίστου θα σ' επισκιάση· γι' αυτό και το άγιο που
θα γεννηθή θα ονομασθή
Υιός Θεού». Αγία βέβαια είσαι εσύ, λέγει, και χαριτωμένη, Παρθένε· Πνεύμα δε πάλι
άγιο θα έλθη σ'
εσένα, που θα ετοιμάση και καταρτίση την θεουργία μέσα σου με υψηλότερα προσθήκη αγιασμού· και θα σε επισκιάση δύναμις Υψίστου, η
οποία συγχρόνως θα σε ενδυμαμώνη και
δια της επισκιάσεως σ' εσένα
και της συνάφειας με τον εαυτό
της θα μορφώνη την
ανθρωπότητα, ώστε το γεννώμενο
να είναι άγιο, Υιός Θεού και δύναμις Υψίστου μορφωμένη κατά άνθρωπο….
14. Τι πράττει λοιπόν προς αυτά
η χαριτωμένη Παρθένος, η θεία κατά
την σύνεσι και απαράμιλλη;
Πάλι τρέχει προς τον Θεό και απευθύνεται προς αυτόν
με ευχή λέγοντας προς τον αρχάγγελο· αν, όπως
λέγεις, έλθη σ' εμένα
άγιο Πνεύμα, για να
με καθαρίση περισσότερο και να με δυναμώση να δεχθώ το
σωτήριο έμβρυο, αν
μ' επισκιάση δύναμις του Υψίστου που θα μορφώση μέσα
μου κατά τον άνθρωπο αυτόν που
φέρει την μορφή του Θεού και θα δημιουργήση άσπορη λοχεία, αν το γεννώμενο θα είναι άγιο
και Υιός Θεού και Θεός και βασιλεύς αιώνιος, βέβαια τίποτε δεν
είναι αδύνατο για τον Θεό, «ιδού εγώ η δούλη του
Κυρίου, ας γίνη σύμφωνα με το λόγο
σου». Κι έφυγε από εκεί ο
άγγελος, αφού άφησε στην γαστέρα της τον ποιητή του σύμπαντος συνημμένο με σώμα
και αφού με την συνάφεια αυτή, που εξυπηρέτησε, προξένησε την σωτηρία του κόσμου….
Ολόκληρο το κείμενο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά εδώ:
No comments:
Post a Comment
Σχόλια