Γιώργου Ιωάννου - Περί πατριωτισμού

Σκαλίζοντας τη βιβλιοθήκη του συγγραφέα φίλου μου, Αλέξανδρου Κοσματόπουλου, ανακαλύπτω τα περίφημα “Φυλλάδια” του Γιώργου Ιωάννου. Παρευθύς τα κατάσχω και ξεκινώ να τα μελετώ. Αντιγράφω για toportal το ακόλουθο απόσπασμα από τη στήλη Θρύμματα, “Φυλλάδιο, Περιοδικό πνευματικής ζωής”, τ. 7-8, σελ.51, 1985, Βιβλιοπωλείο της Εστίας.

“4. Θρύμματα:

Δεν ανήκω στους συγγραφείς εκείνους, που αποφεύγουν να παίρνουν ανοιχτά θέση πάνω σε κρίσιμα θέματα, για να μη βλάψουν το έργο τους. Ούτε, βέβαια, και σε κείνους που σπεύδουν να πάρουν θέση σε όλα, θαρρείς και το κάνουν επίτηδες. Οι δισταγμοί μου, όταν υπάρχουν, προέρχονται από αυτό το ίδιο το θέμα, τη γνώση των λεπτομερειών του και τη συσχέτισή του με τις αρχές μου και τις ιδέες μου. Από τη στιγμή που θα βεβαιωθώ για κάτι, το λέω ή το δείχνω.

Ακουμπώ στην πατρίδα, ακουμπώ στη φυλή, στο χώμα, στη γλώσσα, στην ιστορία, στην παραδοσιακή θρησκεία και γαληνεύω.

Το ξέρω πως τα κιτάπια δεν αναγνωρίζουν “φυλή”. Ούτε κι εγώ το λέω μ’ αυτή την έννοια. Είμαι πιο κατατοπισμένος απ’ αυτούς και ας μην κάνουν τον κόπο. Είτε το θέλουν είτε όχι, αυτό το μίγμα, το κράμα, που ανθίζει σήμερα είναι η ελληνική φυλή. Και δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο την περιφρονούνε.

Κάτω οι απαίσιοι αρνητές του Ελληνισμού! Κάτω οι πεζεβέγκηδες!

Διαβάζω ελληνική ιστορία κλαίγοντας. Κανένα λογοτεχνικό κείμενο δεν μπορεί να μου δώσει αυτή τη συγκίνηση.

Ας μην μπλέκουμε την πατρίδα και ας μην αντιθέτουμε με τις όποιες ιδέες μας. Η πατρίδα δεν αποκλείει τίποτα. Μπορούμε να είμαστε και πατριώτες και απ’ όλα.

Την Ελλάδα την κρατούν οι χωρικοί και οι επαρχιώτες.

Η πατρίδα περιέχει και πολλά πράγματα ή ανθρώπους, που δεν εγκρίνεις, που θα ήθελες, ίσως, να εκλείψουν. Εσύ να μην τους σκέπτεσαι αυτούς, όταν αγωνίζεσαι για την πατρίδα. Να σκέπτεσαι τα καλά της ή τα υποφερτά της.

Τι μέλλον μπορεί να έχει ένα μικρό κράτος, που καλλιεργεί τέτοιες μαλακίες, όπως τα μη πολεμικά παιχνίδια των παιδιών, όταν το ζώνουν τόσοι και τόσοι εχθροί;

Τι μέλλον μπορεί να έχει μια παιδεία, όταν διαπρεπείς εκπαιδευτικοί της θεωρούν τα δημοτικά τραγούδια –ακριτικά, ιστορικά, κλέφτικα- ως σωβινιστικά;

Ας μην ταράσσεται η τόσο ευαίσθητη καρδιά τους. Όχι! Δεν πασχίζουμε για την ελληνικότητα. Πασχίζουμε για την αμερικανότητα, τη σλαβότητα, την τουρκικότητα. Αυτό δε θέλουν οι διάφορες μαρικώνες; Αυτό τους λέμε.

Άλλο οι προσωπικές μας πεποιθήσεις και συμπάθειες και άλλο τι κυβέρνηση χρειάζεται ανά πάσα στιγμή ο τόπος.

Οι τοποθετήσεις μας ως κράτος να αποβλέπουν στο συμφέρον της πατρίδας και μόνο. Άλλο οι εξωτερικές τοποθετήσεις και άλλο οι εσωτερικές μεταρρυθμίσεις.

Η Ελλάδα είνα ζωσμένη από λαούς αρπακτικούς οι οποίοι έχουν μικρή και πτωχή σχετικά ιστορία. Την Ελλάδα τη ζηλεύον και τη μισούν. Αν η Ελλάδα δεν γίνει ένας σφιχτοδεμένος και επιφυλακτικός σε κάθε τι το γειτονικό σκαντζόχοιρος, δύσκολο να σωθεί.

Ναι, βέβαια, είναι απαίσιο πράγμα μια πολεμική αναμέτρηση, αλλά όταν είναι βέβαιο πως κάποτε θα γίνει, δεν είναι καλύτερα να γίνει με τη δική μας χρονική επιλογή; Μετά από μια νέα πρόκληση, ας πούμε: Τι περιμένουμε, να εξαπλωθεί ο εχθρός ως τα δόντια;

Εγώ δεν είμαι εθνικιστής, είμαι π α τ ρ ι ώ τ η ς. Με την έννοια της πατρικής γης και πάντων των εν αυτή. Σήμερα θάλλει ο π α τ ρ ι ω τ ι σ μ ό ς, τέρμα η εθνικοφροσύνη.

Το πιο χαλασμένο μέρος της νεολαίας είναι αυτό που επηρεάζεται από τις δυτικές βιοθεωρίες του ποδαριού και της καφετέριας. Αυτοί δεν πρόκειται να επιζήσουν ούτε ως άτομα.

Σε όλες τις εποχές ένα μέρος της νεολαίας δεν μπορεί να βαδίσει με το ρυθμό της κοινωνίας του. Είναι ψυχικά άρρωστο, χαλασμένο ή και καλύτερο, καμιά φορά, από αυτά που του προτείνουν. Αυτοί όλοι συντρίβονται, με τον ένα ή άλλο τρόπο. Γι’ αυτό μη λυπάσαι ιδιαίτερα και μην προσπαθείς να ενοχοποιήσεις την εποχή σου. Τα ναρκωτικά και οι θεωρίες της ασχήμιας παίρνουν αυτούς που, έτσι κι αλλιώς από κάτι θα διαλύονταν.

Αντιγράφω από το “Όσοι Ζωνανοί” του Ίωνα Δραγούμη: “… Οι κουρασμένοι, που το στρατιωτικό γι’ αυτούς είναι βάσανο, γιατί δεν υπηρετεί τη ζωούλα τους, οι κουρασμένοι, που εχθρούς δεν έχουν…”

Πόσο λυπάμαι που δεν έχω ένα υψηλό μπαλκόνι να στήνω τις μεγάλες γιορτές μια μεγάλη ελληνική σημαία!...”

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politismos&id=4791