Προσωνύμια της Παναγίας (Συλλογή Δημητρίου Καρέλλη)

ΧΑΙΡΕ ΘΕΟΤΙΚΕ Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σου. Χαίρε η τον ασπασμόν του Αγγέλου δεξαμένη. Χαίρε η αφιωθείσα γενέσθαι Μήτηρ Θεού.

ΣΥ ΕΙ
Θεογεννήτρια
Της σωτηρίας ημών το κεφάλαιο
Θεομήτωρ
Η τροφός της ζωής ημών
Αειπάρθενος κόρη
Η ευφροσύνη πασών των γενεών
Παρθενομήτωρ
Η πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας
Απειρόγαμος μήτηρ
Διάδοχος τροφή του μάννα
Άγαμος νύμφη
Διάκονος τροφής αγίας
Ζωοτόκος
Έμψυχος τράπεζα η τον άρτον ζωής χωρήσασα
Καλλιτόκος
Ακένωτος πηγή η το ύδωρ το ζων αναβλύσασα

ΣΥ ΕΙ
Μητροπάρθενος
Η ανήροστος χώρα
Η τον θείον βλαστήσασα στάχυν
Πανάμωμος νύμφη
Το ηδύπνοονν κρίνον το πιστούς ευωδιάζον
Πανακήραστος κόρη
Το σκήπτρον της Ορθοδοξίας
Αγνή Παρθένε
Ο πύργος ο ασάλευτος της Εκκλησίας
Δέσποινα του κόσμου
όνημα το Πανάγιον του επί των χερουβείμ
Αγγέλων Βασίλισσα
Πανάριστον οίκημα του επί των Σεραφείμ
Παρθένος Θεόνυμφος
Έμψυχον παλάτιον του Παμβασιλέως
Ανύμφευτος νύμφη
Χωρίον ευρύχωρον του αχωρήτου
Μεγαλοτόκος
Η αφράστως γεννήσασα Θεόν
Θεοκυήτωρ
Εν γαστρί τον αχώρητον χωρήσασα.


Προσωνύμια Παναγίας διά χειρός του ελαχίστου Δημητρίου Καράλλη, εκδόσεις Ρόπτρον, 1990


.........................................................................................
Σημείωση της αντιγραφέως
Στην τελευταία σελίδα του βιβλιόυ αναγράφονται τα ακόλουθα:
"Τα Πρσωνύμια της Παναγίας (κοινός στολιςμός και ανακεφαλαίωςη θείων και ανθρωπίνων χαρίτων της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας) συνελέγησαν και κατεγράφησαν υπό του Δημητρίου Καρέλλη."

Αυτό το μικρό βιβλιαράκι έπεσε πάλι στα χέρια μου ύστερα από πολλά χρόνια πριν λίγες μέρες. Ο Δημήτρης Καρέλλης ήταν ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος για σαράντα χρόνια. Συνέβη όχι μόνον να τον τον γνωρίσω και να συνδεθούμε φιλικά, αλλά να συνεργαστούμε σε κάποιες παραστάσεις αναλογίου και μουσικής που είχε διοργανώσει το Εν Χορδαίς. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Λυδία Φωτοπούλου με την οποία απέκτησε έναν μονάκριβο γιο τον οποίον και ανάθρεψε μετά τον χωρισμό τους. Ήταν ένας άνθρωπος δοσμενος ολόψυχα στο θέατρο και στον Θεό. Όσο κι αν εντρυφούσε στα επίγεια το βλέμμα ήταν πάντα στραμμένο προς τα άνω. Το είχε όνειρο και λίγο παράπονο που μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας στο Κρατικό Θέατρο δεν διετέλεσε ποτέ ούτε διευθυντής του, ούτε και διευθυντής της Σχολής του. Και είναι ήταν δικαιολογημένο το παράπονό του. Η Παναγία του το έκανε το δώρο και έγινε διευθυντής της Σχολής του Κρατικού Θεάτρου κι αυτό του είχε δώσει μεγάλη χαρά. Γεννημένος το 1943 έφυγε από τη ζωή εξαιτάς ενός ατυχήματος στο κέντρο της πόλης στις 10 Σεπτεμβρίου του 2007.

Η σταδιακή αντιγραφή του βιβλίου του, ας είναι καταρχάς μία συμμετοχη στην εξύπνηση της Παναγίας, αλλά και ένα τρόπον τινά μνημόσυνο για την ψυχή του φιλότιμου φίλου.