O ΄Αγιος ένδοξος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος ο Μυροβλήτης

Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,

Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.

Εἰκοστὴ μελίαι Δημήτριον ἕκτη ἀνεῖλον.

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος γεννήθηκε περὶ τὸ 280 – 284 μ.Χ. καὶ μαρτύρησε ἐπὶ τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοὺ τὸ 303 μ.Χ. ἢ τὸ 305 μ.Χ. ἢ (τὸ πιὸ πιθανὸ) τὸ 306 μ.Χ.

Ὁ Δημήτριος ἦταν γόνος ἀριστοκρατικῆς οἰκογένειας στὴ Θεσσαλονίκη.

Σύντομα ἀνελίχθηκε στὶς βαθμίδες τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ μὲ ἀποτέλεσμα σὲ ἡλικία 22 ἐτῶν νὰ φέρει τὸ βαθμὸ τοῦ χιλιάρχου.

 Ὡς ἀξιωματικός του ρωμαϊκοῦ στρατοῦ κάτω ἀπὸ τὴ διοίκηση τοῦ Τετράρχη (καὶ ἔπειτα αὐτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανός, ἔγινε χριστιανὸς καὶ φυλακίστηκε στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 303 μ.Χ., διότι ἀγνόησε τὸ διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ «περὶ ἀρνήσεως τοῦ χριστιανισμοῦ».

 Μάλιστα λίγο νωρίτερα εἶχε ἱδρύσει κύκλο νέων πρὸς μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Στὴ φυλακὴ ἦταν καὶ ἕνας νεαρὸς χριστιανὸς ὁ Νέστορας ,

 ὁ ὁποῖος θὰ ἀντιμετώπιζε σὲ μονομαχία τὸν φοβερὸ μονομάχο τῆς ἐποχῆς Λυαῖο.

 Ὁ νεαρὸς χριστιανὸς πρὶν τὴ μονομαχία ἐπισκέφθηκε τὸν Δημήτριο καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά του.

 Ὁ Ἅγιος Δημήτριος τοῦ ἔδωσε τὴν εὐχή του καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ὁ Νέστορας νὰ νικήσει τὸ Λυαῖο καὶ νὰ προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ αὐτοκράτορα.

 Διατάχθηκε τότε νὰ θανατωθοῦν καὶ οἱ δύο, Νέστορας καὶ Δημήτριος.

Οἱ συγγραφεῖς ἐγκωμίων τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, Εὐστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καὶ Δημήτριος Χρυσολωρᾶς, ἀναφέρουν ὅτι τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου ἐτάφη στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου, ὁ δὲ τάφος μετεβλήθη σὲ βαθὺ φρέαρ ποὺ ἀνέβλυζε μύρο, ἐξ οὐ καὶ ἡ προσωνυμία τοῦ Μυροβλήτου.

Στὶς βυζαντινὲς εἰκόνες ἀλλὰ καὶ στὴ σύγχρονη ἁγιογραφία ὁ Ἅγιος Δημήτριος παρουσιάζεται ἀρκετὲς φορὲς ὡς καβαλάρης μὲ κόκκινο ἄλογο (σὲ ἀντιδιαστολὴ τοῦ λευκοῦ ἀλόγου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου) νὰ πατᾶ τὸν ἄπιστο Λυαῖο.

Σήμερα ὁ Ἅγιος Δημήτριος τιμᾶται ὡς πολιοῦχος Ἅγιος της Θεσσαλονίκης.

Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς.

 Τὸ 1823 μ.Χ. οἱ Τοῦρκοι ποὺ ἦταν ἀμπαρωμένοι στὴν Ἀκρόπολη τῆς Ἀθήνας ἑτοίμαζαν τὰ πυρομαχικά τους γιὰ νὰ χτυπήσουν μὲ τὰ κανόνια τους, τοὺς Ἕλληνες ποὺ βρισκόντουσαν στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, μὰ ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἔκανε τὸ θαῦμα του γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ Χριστιανοὶ καὶ ἡ πυρίτιδα ἔσκασε στὰ χέρια τῶν Τούρκων καταστρέφοντας καὶ τμῆμα τοῦ μνημείου τοῦ Παρθενώνα.

 Γιὰ νὰ θυμοῦνται αὐτὸ τὸ θαῦμα, ὁ ναὸς λέγεται ἀπὸ τότε Ἅγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, ἀπὸ τὴν λουμπάρδα δηλαδὴ τὸ κανόνι τῶν Τούρκων ποὺ καταστράφηκε.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ’.

Μέγαν εὔρατο ἒv τοῖς κιvδύvοις,

 σὲ ὑπερμαχοv, ἡ οἰκουμένη,

 Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον.

 Ὡς οὒν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν,

 ἐν τῷ σταδίω θαρρύvας τὸν Νέστορα,

 οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε,

 Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε,

 δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Αὐτομελον.

Τοῖς τὼv ἰαμάτωv σου ρείθροις Δημήτριε,

 τὴv Ἐκκλησίαν Θεὸς ἐπορφύρωσεv,

 ὁ δοὺς σοὶ τὸ κράτος ἀήττητοv,

 καὶ περιέπωv τὴν πόλιv σου ἄτρωτοv·

 αὐτῆς γὰρ ὑπάρχεις τὸ στήριγμα.

http://aerapatera.wordpress.com/2013/10/26/o-άγιος-ένδοξος-μεγαλομάρτυς-δημήτριο/#comments