"Αρχικά η αγία Σκέπη εορτάζετο την 1η του μηνός Οκτωβρίου. Απ' το 1952 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τη μετέθεση στις 28η Οκτωβρίου, για να έχει και η εθνική μας εορτή θρησκευτικό υπόβαθρο. Άλλωστε η Παναγία, και στο Βυζάντιο έσκεπε με την αγία Σκέπη της τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, αλλά και στην αυτοκρατορία και στη συνέχεια αυτοκρατορία και στη συνέχεια στο μεγάλο '40, αλλά και σήμερα και μέχρι το τέλος του κόσμου, θα σκέπει τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα την αγαπημένη μας πατρίδα, την ορθόδοξη και τρισένδοξη Ελλάδα μας.
Τον 10ο αι.μ.Χ στο Βυζάντιο έκανε ένα βράδυ αγρυπνία στην Παναγία των Βλαχερνών. Είχε πάει εκεί κι ένας ασκητής, ο άγιος Ανδρέας, ο διά Χριστόν σαλός, με τον μαθητή του Επιφάνιο. Και συνέχιζε η αγρυπνία και κατά τις τέσσερις το πρωί, είδε ο άγιος Ανδρέας, καθώς αγρυπνούσε, ο διά Χριστόν σαλός, καθώς αγρυπνούσε, να μπαίνει από τις βασιλικές πύλες του ναού των Βλαχερνών, ποιος άλλος; Η Κυρία Θεοτόκος. Υποβαστάζετο από τους δύο μεγάλους αγίους της Εκκλησίας μας. Τον Τίμιο Πρόδρομο και τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Δυνατοί άγιοι. Οι ιδιαίτεροι της Κυρίας Θεοτόκου. Και ακολουθούσαν και προπορευόντουσαν και λευχειμονούντες άγιοι αμέτρητοι. Το είδε ο άγιος Ανδρέας κι έπαθε. Εξεπλάγη. Κατενύγη. Συγκινήθηκε. Και σκουντάει τον μαθητή του, τον Επιφάνιο, και του λέει "Βλέπεις;" "Ναι" λέει. "Τι βλέπεις;" "Την Κυρία μας με αμέτρητο οψίκι. Συνοδεία". Ήλθε η Κυρία στη μέση του ναού, που είναι ο άμβων κι εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε για ώρα πολλή. Για τον λαό και την οικουμένη και δάκρυα πολλά κυλούσαν από τα μάτια της. Απ' αυτήν στεκόμαστε. Απ' αυτήν στεκόμαστε στους αιώνες. Αυτή μας διαφεντεύει, η Κυρία μας, αυτή μας προστατεύει, αυτή μας αγαπάει, αυτή κλαίει και παρακαλεί για μας. Αυτή κάνει τα πάντα πάντοτε. Γι' αυτό μην την αφήνομε, μην την ξεχνάμε την Κυρία μας Θεοτόκο. Κι αφού προσευχήθηκε ώρα πολλή, καθώς σημειώνει το Συναξάρι, ανέβηκε προς το Ιερό Βήμα, μπροστά στην Αγία πύλη, εκει στον σολέα, στο πλάτωμα, και προσευχήθηκε και πάλι υψώνοντας τα χέρια της στον ουρανό, και σε κάποια στιγμή βγάζει το μαντήλι της, το μαφόριο, την Αγία Σκέπη της, και την απλώνει, με τα πανάχραντα χέρια της, επάνω απ' το λαό. Κι έβγαζε η Αγία Σκέπη κι ένα υπέροχο και ουράνιο και παραδεισένιο φως. Και την κράτησε ώρα πολλή εκεί την μαντήλα της, την Αγία Σκέπη, και οι άγιοι καθώς την έβλεπαν, οι άλλοι δεν έβλεπαν τίποτε, ευφραινόντουσαν κι έκλαιγαν κι ευχαριστούσαν την Κυρία μας. Κι αφού έμεινε ώρα πολλή με την Αγία Σκέπη, ύστερα την μάζεψε κι έφυγε και πήγε στον ουρανό. Κι από τότε η Εκκλησία μας γιορτάζει κάθε χρόνο την Αγία Σκέπη..."
No comments:
Post a Comment
Σχόλια