Τραγούδι της Μεγάλης Δευτέρας

Η μέρα τούτη, είπανε, Μεγάλη ‘ναι Δευτέρα

κι η Εκκλησία όρισε τη μνήμη του Παγκάλου

και της συκιάς της άκαρπης που ο Χριστός ξεραίνει

Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος ήταν το στερνοπούλι

του Πατριάρχη Ιακώβ, που όμως το φθονήσαν

τα άλλα τα αδέρφια του και μέσα  σε έναν λάκκο

τον έριξαν με πρόθεση μετά να τον πουλήσουν

Ψέμματα στον πατέρα τους είπαν, δείχνοντας ρούχο

που ματωμένο ήτανε, πως τάχα ένα θηρίο

τον Ιωσήφ τον έφαγε κι εκείνος το πιστεύει

Κατόπιν τον πουλήσανε σε εμπόρους για να πάρουν

τριάκοντα αργύρια, κι αυτοί μεταπωλούνε

στου βασιλιά τον μάγειρα το όμορφο αγόρι

Του Πετεφρή, του βασιλιά Αιγύπτου, η γυναίκα

το βλέπει και παθιάζεται, τον  θέλει για δικό της

Τα χέρια απλώνει και ορμά να αρπάξει με τη βία

τη λιά έρωτα σφοδρού που της τρυπά τα στήθια

Γλυστρά εκείνος τρέχοντας μακριά για να γλυτώσει 

κι αφήνει το χιτώνα του και όπου φύγει φύγει

Θυμώνει η βασίλισσα και θα συκοφαντήσει

τον Ιωσήφ στον άντρα τς ότι της  επιτέθη

εκείνος με ανήθικους σκοπούς μέσα στο νου του

Ο πετεφρής την πίστεψε κι έτσι τον φυλακίζει

Μα ήρθε η ώρα ο Φαραώ να δει μες στο όνειρό του

πράγματα που γυρεύανε εξήγηση, και ψάχνει

εξηγητή στο όνειρο. Του λεν μόνο εκείνος

που μεσα στα μπουντρούμια σου φυλάς τιμωρημένο

μπορεί αυτό το όνειρο να σου το εξηγήσει

Έτσι μπροστά στο βασιλιά ο Ιωσήφ μιλάει

Και λέει πως θα έρθουνε στη χώρα εφτά χρόνια

που θα κυλήσουν εύκολα και μέσα σ’ ευφορία

κι άλλα επτά που άκαρπα θα είναι, πεινασμένα

Πρωθυπουργό ο Φαραώ τον κάνει θαμπωμένος

για τη σοφία που ‘δειξε, την τόση σωφροσύνη 

Και φρόντισε ο Ιωςήφ στα δύσκολα τα χρόνια

κι έτσι δεν πείνασε κανείς και όλοι βγήκαν πέρα

Σιτάρι αποθήκευσε τα πρώτα εφτά χρόνια

τόσο που εμπορευότανε και σ’ άλλα γύρω μέρη

Μια μέρα μπρος του στέκονται ζητώντας του σιτάρι

τα αδέρφια που δεν γνώρισαν όμως τον αδερφό τους 

Κακία δεν τους κράτησε, πικρό λόγο δεν είπε

Μάλιστα τους προσκάλεσε στην Αίγυπτο να μείνουν

αφού πρώτα θα έφερναν και τους καλούς γονείς τους

Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος έτσι προεικονίζει τον Κύριό μας Ιησού

που Υιός Θεού Πατέρα αγαπητός απείρως

οι Ιουδαίοι ομόφυλοι τον φθόνησαν αδίκως

Κι ο μαθητής τον πούλησε αντί του αντιτίμου

τριάκοντα αργύριων για να βρεθεί σε λίγο

μέσα σε λάκκο σκοτεινό, στα τάρταρα του Άδη

Σήμερα μνημονεύουμε και της συκιάς την ώρα

Καρπούς δεν είχε κι ο Χριστός έτσι την κατηράσθη

κι αμέσως έγινε ξερή ώστε να συμβολίσει

Εβραίων τη Συναγωγή που έθαλλε σαν δέντρο

αλλά καρπό πενυματικό δεν έδωσε ποτέ της

και κάθε έναν από μας που τα χαρίασματά του

δεν θα καρποφορήσουνε και χάνονται και σβήνουν

και άδικα πηγαίνουνε ωσάν να μην ήταν 

Την δύναμη Του ο Κύριος στο δέντρο θα τη δείξει

που τούτο είναι άψυχο, και όχι στους ανθρώπους

Μα ήταν μια υπόνοια που θέλει να δηλώσει

Πως τούτη η δύναμη μπορεί και να ευεργετήσει

μα αν χρειαστεί τότε μπορεί και τιμωρία να δώσει

Ο Μάρκος ο ευαγγελιστής θα πει, κείνη την ώρα

τα φύλλα έπεσαν μεμιάς και μία μετά μέρα

κι η ρίζα της ξεράθηκε, ωσάν να μην υπήρξε

Έκθαμβοι τότε οι μαθητές ρωτούν τον Κύριό τους

Πώς τόσο αιφνίδια μπορεί να ξεραθεί το δέντρο

Πρώτη φορά θωρούσανε την άψυχη τη φύση

να τιμωρείται και απορούν, κι ο Κύριος αναλύει

Τη δύναμη της πίστεως που όλα τα κατρορθώνει

ακόμη και πιο δύσκολα και θαυμαστά από κείνο

που είδαν με τα μάτια τους μέσα σε λίγες ώρες

Πίστη αν υπάρχει, εξηγεί, και πείτε σ’ ένα όρος

Πάνε, πέσε στη θάλασσα, εκείνο θα το κάνει

Και έτσι η πολύπαθος πορεία του Κυρίου

για τον Σταυρό που πρόκειται σε λίγο να σηκώσει

αρχίζει ώστε ύστερα στον θάνατο να φθάσει

και στην αγία Ανάσταση, καλώντας κι εμάς όλους

ώστε με τον Νυμφίο μας μαζί να πορευθούμε

Κι αφού η πρόσληση αυτή μέσα στη νύχτα φτάνει

να γρηγορύμε οφείλουμε, ύπνος να μη μας πάρει 

και βρούμε πόρτες σφραγιστές της Θείας Βασιλείας, 

μα λίγο να ξυπνήσουμε, πολύ δε να ζητούμε 

το άγιον Του έλεος, για να μας ελεήσει

πρεσβείες των Αγίων Του, μα και της Παναγίας

Εμπνευσμένο από: https://aerapatera.wordpress.com/2018/04/02/μεγὰλη-δευτὲρα-3/