Τακ τακ

Αν ήμουν χελιδόνι
στο καναρίνι θα 'θελα να μοιάσω
απ' το τραγούδι μου
οι λυπημένοι να χαμογελούν

Αν ήμουν όμως καναρίνι
τον αετό θα ζήλευα
που δε φοβάται τους καιρούς
τη μοναξιά, τα ύψη

Μα είμαι ένα τόσο δα σπουργίτι
που όλο πεινά, όλο διψά, κρυώνει
και με το ράμφος του χτυπά
το τζάμι του Θεού