Το σχόλιο της Δευτέρας - Καλή βδομάδα!

Κοίταζε τα λουλούδια με την τρυφερότητα που κοιτά η γιαγιά το εγγόνι της, τη διακριτικότητα του γέροντα προς το πνευματικό του τέκνο και τη συστολή του ερωτοχτυπημένου εφήβου την αγαπημένη στην πρώτη τους συνάντηση. Δεν ήξερε ποιο απ' όλα να διαλέξει σαν τον πεινασμένο που του στρώνουν αναπάντεχα ένα τραπέζι γεμάτο πιατέλες με όλου του κόσμου τα καλά για να φάει ό,τι λαχταρά.

Στο λεπτό και συνεσταλμένο ερωτικό της πλησίασμα, τα λουλούδια ανταποκρίθηκαν αμέσως αναδύοντας όλη την ένταση του αρώματος και των χρωμάτων τους. Ξεδιπλώθηκαν, ψήλωσαν, τεντώθηκαν, αλλά και γέμισαν αγωνία για το ποιο θα βρεθεί στα στοργικά της χέρια.

Ο ήλιος τα έλουζε όλα αδιακρίτως δυσκολεύοντας την επιλογή της ηλικιωμένης γυναίκας που είναι βέβαιο πως θα τα ήθελε όλα ανεξαιρέτως. Μόνο που πρέπει να αποφασίσει ποιο χωράει στη γλάστρα που ήδη έχει στη γωνιά του παραθύρου της κουζίνας, καθώς επίσης και ποιο δε θα μεγαλώσει πολύ γρήγορα, ώστε ν' αναγκαστεί να το βγάλει στον κήπο και να μην το βλέπει πλέον, όταν κουρασμένη από τα μαγειρέματα θ' αποζητά ν' ακουμπήσει πάνω στα πέταλά του την καρδιά της που ειναι γεμάτη σιωπή όση κι η νοσταλγία που ξεχειλίζει από τα μάτια της. Συχνά η επιλογή δεν συνδέεται αποκλειστικά με τα αισθητικά κριτήρια.

Διαλέγει τελικά ένα μικρό γλαστράκι γεμάτο κίτρινα ανθάκια. "Τις μουντές συννεφιασμένες μέρες του χειμώνα" σκέφτεται "θα μου θυμίζουν πως ο ήλιος δε χάθηκε, μα κάπου ζει κρυμμένος και αργά ή γρήγορα θα ξανάρθει στην κουζίνα μου, μαζί με το τραγούδι των παιδιών μου". Καμιά φορά ένας απλός συνειρμός, υποσκελίζει και αυτές τις πρακτικές ανάγκες. Το πληρώνει, το κρατά σαν αλαβάστρινο βάζο και απομακρύνεται.

Τα υπόλοιπα λουλούδια αναρωτιούνται: Και τώρα εμείς τι θ' απογίνουμε; Το ερώτημά τους αιωρείαι εκκρεμές στο φως, κι εγώ θα είμαι ήδη πολύ μακριά για να μάθω την απάντηση. Γνωρίζω όμως εκ των προτέρων πως κανένας δεν αγοράζει ένα λουλούδι που θα το μεταφυτέψει για να το εγκαταλείψει. Τα λουλούδια είναι απ' αυτά τα λίγα και ζηλευτά πλάσματα αυτής της ζωής που γεννήθηκαν για να τ' αγαπούν και να τα φροντίζουν. Δεν είναι ήδη αρεκτά παρήγορο αυτό; Είναι, κι ας ήθελα ακόμη κι εγώ να με πάρει από το χέρι η συγκεκριμένη ηλικιωμένη γυναίκα. Στο τέλος  τέλος, χέρι από χέρι έχει διαφορά. Κι αν ακόμη όλοι όσοι αγοράζουν ένα λουλούδι σκοπεύουν να το φροντίσουν, σίγουρα κάποιοι μπορούν αυτό να το κάνουν καλύτερα. Ένα δίκιο, λοιπόν, το είχαν τα υπόλοιπα λουούδια που αγωνιούσαν για την τύχη τους, την αδερφή του ανέμου...

Καλή βδομάδα!