Τώρα που γίναμε πουλιά
τούτα τα ντουβάρια
που ίσαμε χτες -μα και για χρόνια
ήτανε το σπίτι μας
σήμερα -και ποιος να ξέρει άραγε για πόσο
έγιναν φωλιά
Πόσο εύκολο ήταν
και πόσο δύσκολο συνάμα
ν' αλαφρύνει το σώμα
τα πόδια να μείνουν πόδια
τα χέρια να γίνουν φτερά
κι οι τοίχοι δαντέλα ηλιαχτίδων
Ήτανε λίγο πριν μας πάρει το ποτάμι
που μας απόθεσαν στην άλλη όχθη
οι άγγελοι.
No comments:
Post a Comment
Σχόλια