Συνέντευξη στους μαθητές της Δ΄ τάξης του 16ου Δημοτ.σχ. Καβάλας

- Κυρία Νευροκοπλή, Χριστός Ανέστη!

 Πώς  ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας βιβλίο;

- Αληθώς Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους σας, μικρούς και μεγάλους!

Έγραφα για πολλά χρόνια, κυρίως ποίηση, αλλά και διηγήματα, μικρά πεζά, θεατρικά έργα κά. Ήθελα το πρώτο μου βιβλίο να είναι μια ποιητική συλλογή, αλλά στάθηκε αδύνατο να εκδώσω ένα τέτοιο βιβλίο. Όταν τελείωσα τη δεύτερη σχολή μου, το Τμήμα Θεάτρου, έγραψα ένα μονόπρακτο με τίτλο «Εγώ ο Άλλος» πυο ήταν η προσωπική μου απάντηση στο τι είναι θέατρο. Νομίζω πως ήταν η πρώτη φορά που είχα τη συναίσθηση πως έχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο, κι αυτό εκδόθηκε το 1999 από τις εκδόσεις Νησίδες. Όσον αφορά όμως γενικότερα στη γραφή, ήταν η στροφή μου στο θέατρο, κάπου γύρω στα 25 μου χρόνια, που στάθηκε αιτία ν’ αρχίσω να γράφω. Κι αφού πέρασαν αρκετά χρόνια από την έκδοση του θεατρικού μου, άρχισα να γράφω παραμύθια ως ένα είδος πλησιέστερο στην ποίηση που πάντα αγαπούσα. Έτσι το πρώτο μου παραμύθι, το «Αν τ’ αγαπάς ξανάρχονται», εκδίδεται το 2007 από τις εκδόσεις Λιβάνη.

-   Ποιον ήρωα από τα βιβλία σας αγαπάτε περισσότερο;

- Θα σας πω ένα μυστικό: Όλοι οι ήρωες είναι ο συγγραφέας και γι’ αυτό δεν μπορεί παρά να τους αγαπά όλους, αλλά και μερικές φορές να τους αντιπαθεί κιόλας, όσο αγαπά κι αντιπαθεί κανείς τον ίδιο του τον εαυτό. Νομίζω πως κανένας συγγραφέας δεν μπορεί να  φτιάξει έναν ήρωα που να του είναι ολότελα ξένος, να μην έχει δηλαδή στοιχεία του εαυτού του, όπως και ο εικονογράφος ό,τι και να κάνει, στο τέλος σχεδόν πάντα τον εαυτό του ζωγραφίζει. Οπότε, πώς να διαλέξει κανείς τον αγαπημένο του; Γίνεται;

- Από πού εμπνέεστε τα θέματα σας;

- Με εμπνέουν τα ΠΑΝΤΑ! Η έμπνευση ξεκινά απ’ τα όνειρά μου όταν κοιμάμαι και συνεχίζεται στα όνειρά μου όταν είμαι ξύπνια. Μια λέξη, ένα χρώμα, ένα λουλούδι, μια μυρωδιά, μια σκέψη, ένα πρόσωπο, μια χειρονομία, ένα μικρό ασήμαντο πραγματάκι, όλα όλα αποτελούν έμπνευση όταν οι αισθήσεις όλες είναι ξύπνιες κι ο νους ενεργός. Οι πιο δυνατές απ’ τις εμπνεύσεις θα είναι κι αυτές που θα οδηγήσουν πιθανόν σε ένα κείμενο. Όλες οι υπόλοιπες δεν πάνε χαμένες. Οδηγούν στη χαρά. Αν μιλώ για όνειρο στον ξύπνιο μου είναι γιατί κάθε τι που με εμπνέει φτιάχνει μια δική του πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα, είναι από μόνο του κόσμος κι ομορφαίνει τον κόσμο που το περιλαμβάνει.

- Ποιον συγγραφέα θαυμάζετε;

- Αυτή είναι από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις, γιατί πώς να ξεχωρίσεις κάποιον όταν θαυμάζεις πολλούς; Θαυμάζω απέραντα τον Διονύσιο Σολωμό, τον Παπαδιαμάντη, τον Ρωμανό τον Μελωδό, τον Ντοστογιέφσκι και πολλούς άλλους. Όσο για τα παραμύθια, αγαπώ πολύ τα λαϊκά παραμύθια που δεν έχουν σωθεί τα ονόματα των δημιουργών τους και τα διέσωσε κυρίως ο Μέγας στη συλλογή του. Μου αρέσουν όμως πολύ τα μικρά παραμύθια που είναι σαν ποιήματα, όπως αυτά του Σελ Σιλβερστάιν, αλλά και τα μεγάλα σαν “Τα παραμύθια αγάπης και σοφίας” της Αλίκης Τέλογλου. Τι να πρωτοπω; Θα γράφω ώρες…

-  Γιατί ασχοληθήκατε με την παιδική λογοτεχνία;

- Νομίζω πως μ’ ενδιαφέρει το ποιητικό παραμύθι, που δε θα το χαρακτηρίσω «παιδικό» κι ας έχει αποδέκτες του κατά κύριο λόγο τα παιδιά. Ο «καλός λόγος», δηλαδή «η τέχνη του λόγου», δεν έχει ηλικία ούτε διαχωρισμούς. Το καλό είναι καλό για όλους ανεξάρτητα με τα επίπεδα κατανόησης του καθενός. Η λογοτεχνία όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από την κατανόήση της. Είναι χάδι, μουσική, κάτι σαν μέθη, σαν χαρά που δεν τη χορταίνεις. Το ποιητικό παραμύθι ενώνει για μένα τις δυο μεγάλες μου αγάπες, την ποίηση και την παραμυθία, την παρηγοριά, την τρυφερότητα. Είναι προφανές πως προτιμώ να το χαρίζω πρώτα στα παιδιά, γιατί αυτά είναι η πηγή της ποίησης και της παρηγοριάς στην καθημερινή ζωή μας. Ας πούμε πως τους επιστρέφω αυτό που μου χαρίζουν, κάτι σαν χρέος που έχω να εξοφλήσω...

-  Χρειάζονται κάποιες ιδιαίτερες σπουδές για να γίνει κάποιος συγγραφέας;

- Δεν υπάρχουν κανόνες για να κάνει κάποιος αυτό που αγαπά. Μπορεί να βοηθούν οι σπουδές, πολλών ειδών σπουδές, αλλά δε γράφουν όλοι όσοι σπουδάζουν. Δεν υπάρχουν συνταγές για τη γραφή, συχνά ακόμα κι οι γραμματικοί και συντακτικοί κανόνες καταργούνται, αλλά για να καταργήσεις κάτι πρέπει πρώτα να το γνωρίζεις καλά. Για να γράφεις πρέπει πρώτα να το θέλεις πολύ. Κάτι να σε σπρώχνει και να μη σ’ αφήνει σε ησυχία. Αν δε το κάνεις να σκας, να μην αντέχεις. Και μετά να γράφεις συνέχεια. Και μετά να διορθώνεις συνέχεια. Να μη λυπάσαι να διορθώνεις τα λάθη σου. Να έχεις υπομονή, να ακούς τις συμβουλές των έμπειρων και να θαυμάζεις άλλους συγγραφείς. Αν δεν θαυμάζεις άλλους και νομίζεις πως είσαι καλύτερος απ’ όλους, μάλλον πρέπει να κάνεις κάτι άλλο...

- Εκτός από το διάβασμα και τη συγγραφή με τι άλλο σας αρέσει να ασχολείστε;

- Ααα... άλλη δύσκολη ερώτηση! Μ’ αρέσουν πάρα πολλά πράγματα, αλλά αυτά που με ξετρελαίνουν είναι η μαγειρική και η κηπουρική. Μπορώ να μαγειρεύω όλη τη μέρα ή να φροντίζω τα λουλούδια μου ώρες ατέλειωτες. Αλλά μ’ αρέσει και να βάφω τα έπιπλα του σπιτιού όταν βαριέμαι το χρώμα τους, να επιδιορθώνω βλάβες στους νιπτήρες ή στον ηλεκτρολογικό πίνακα, να ράβω και να σχεδιάζω ρούχα... φοβάμαι πως θα σας κουράσω αν συνεχίσω... περισσότερο απ’ όλα όμως μ’ αρέσει να συναντώ ωραίους ανθρώπους, αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα!

-  Με ποια κριτήρια νομίζετε πως πρέπει να διαλέγουμε ένα βιβλίο;

- Ένα είναι για μένα το κριτήριο: να σας αρέσει. Να σας αρέσει στ’ αλήθεια. Όχι επειδή σας το είπαν ή επειδή το έδειξε η τηλεόραση ή επειδή το διαβάζουν οι άλλοι. Να το ανοίγετε στην τύχη, να διαβάζετε πέντε γραμμές, άντε κι άλλες πέντε σε μια άλλη σελίδα. Αν αυτό το λίγο σας αρέσει πολύ, σημαίνει πως είναι για σας όλο το βιβλίο, πως θα σας ενθουσιάσει, θα σας συγκινήσει, θα σας μαγέψει. Δηλαδή θα κάνει τις χορδές της ψυχής σας να παίξουν μουσική που δε θα θέλετε να τελειώσει. Τα βιβλία περιμένουν καταρχάς να τα κοιτάξουμε. Κοιτάξτε τα προσεκτικά και διαλέξτε αυτό που ο λόγος του διαβάζετε χωρίς να σας κουράζει. Αν σας κουράζει, ή δεν είναι για σας ή –το πιθανότερο- δεν είναι καλό για κανέναν.

-    Τι μήνυμα θα θέλατε να δώσετε με την ευκαιρία της ημέρας του βιβλίου;

- Μμμ... εδώ έχω ένα πρόβλημα τώρα, ζητώ συγνώμη, αλλά δε μου αρέσουν τα μηνύματα... ούτε όταν γράφω σκέφτομαι μηνύματα... Προτιμώ ν’ ακούω την καρδιά μου σε ό,τι κάνω και προσπαθώ να είναι ανοιχτή και καθαρή για να δίνει τον καλυτερο εαυτό της ό,τι κι αν κάνει, και βέβαια όταν γράφει... οπότε, λέω να μείνουμε χωρίς μήνυμα... ας αφήσουμε την καρδιά μας να μας οδηγεί και στη ζωή και στα βιβλία... (Τώρα μπορεί κάποιος να το πάρει σαν μήνυμα αυτό, αλλά δεν είναι, γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να το κάνεις επειδή κάποιος σου το λέει)

- Θα θέλαμε πολύ να σας ξανασυναντήσουμε….

Με Αγάπη τα παιδιά της  Δ΄ τάξης του 16^ου Δ.Σ. Καβάλας.

- Κι εγώ θέλω πολύ να σας ξαναδώ και μόλις με φωνάξετε θα έρθω τρέχοντας!!! Έτχετε όλη την αγάπη μου!!!

Βασιλική Νευροκοπλή

Δασκάλα της Τάξης, η κυρία Ελπίδα  Βοϊκογλου