Καλό μήνα! Με μια εικόνα σαν μικρό ατελές παραμύθι

Είχα ξεχάσει στο σπίτι το αγαπημένο μου τετράδιο. Δεν το είχα μαζί μου. Ένα απλό τετράδιο με μαλακό μπλε εξώφυλλο, από εκείνα που είχα μαθήτρια στο Δημοτικό σχολείο, και δε θυμάμαι από ποιο ξεχασμένο ράφι βιβλιοπωλείου το αγόρασα πριν καιρό. Μόνο που το δικό μου διαφέρει από τα κοινά, καθώς σ' αυτό εναλλάσσονται οι γραμμωτές του σελίδες με σελίδες άγραμμες, λευκές σαν όνειρα που ακόμα δεν ονειρεύτηκα. Ήμουν στο αυτοκίνητο καθισμένη στη θέση του συνοδηγού, -πάνε χρόνια που δεν οδηγώ και ανακάλυψα τη χαρά να συντροφεύω τον οδηγό απολαμβάνοντας το ταξίδι απερίσπαστη-. Επιστρέφαμε με τον Κυριάκο από μια βόλτα στον Μαρμαρά την ώρα που ο ήλιος έδυε.

Ο αέρας είχε καθαρίσει τον νηφάλια γαλάζιο ουρανό και τα κατάσπρα σύννεφα σχημάτιζαν νησιά στην αέρινη θάλασσα κι εγώ διάλεγα πότε το ένα και πότε το άλλο για κατοικία. Κάποια στιγμή ένας μικρός στίχος ήρθε στο νου μου, κι αφού δεν είχα το τετράδιό μου, έβγαλα απ' την μαροκινή μου κόκκινη τσάντα το μαύρο μαρκαδοράκι κι ανοίγοντας την αριστερή μου παλάμη, έγραψα στην οργωμένη κοιλάδα της:

Στο στόμα τ' ουρανού

ο ήλιος καραμέλα

λιώνει αργά

Χαμογέλασα με το στίχο. Σκέφτηκα τον ουρανό σαν ένα τεράστιο στόμα που κάθε μέρα τρώει κι από μια ηλιοκαραμέλα, -σαν να υπάρχουν ατέλειωτες τέτοιες φυλαγμένες σε μια γωνιά του γαλαξία, κι ο ουρανός δικαιούται να τρώει μόνο μία την ημέρα για χάρη της γης και των κατοίκων της. Του δόθηκε, λέει, το χάρισμα να τη γλείφει αργά, μα σταθερά, ώρες πολλές. Και το ταλέντο να ην ευχαριστιέται με την ψυχή του, μέχρι να λιώσει. Ύστερα, και μόνον αφού λιώσει εντελώς, κλείνει το τεράστιο στόμα του και γλυκασμέος πέφτει για ύπνο. Γέρνοντας το κεφάλι στο μαξιλάρι του σύμπαντος, τα πυκνά μαύρα του μαλλιά σκεπάζουν το πρόσωπό του, κι εμείς αυτό το λέμε νύχτα, κι είναι σκοτεινή και μαύρη.

Και τι είναι τ' αστέρια; αναρωτήθηκα. Αποφάσισα πως είναι οι ψείρες των μαλλιών τ' ουρανού. Ψείρες φωτεινές σαν τις πυγολαμπίδες. Θεριεύουν τις καολοκαιρινές νύχτες και μόνο το κρύο του χειμώνα μπροεί να τις εξαφανίσει.

Τα παιδιά έχουν τα μεγαλύτερα προνόμια του κόσμου.

Τρώνε καραμέλες και γεμίζουν ψείρες. 

Γι' αυτό είναι πάντα φωτεινά.

Καλό μήνα, λοιπόν!