Επίγειο

Μη σπας
το κεφάλι σου
άδικα
Τον κόσμο
τον έπλασε ένα παιδί
με τα μικρά του τα χεράκια
απλό και όμορφο
τόσο ευμετάβλητο
Στο φύσημα του ανέμου
σβήνει
Στο άγγιγμα φωτός
ορθώνεται
Δεν έχεις παρά
να τον διαβείς
με βήμα ανάλαφρο σα χάδι
-μη σωριαστεί κάτω απ' το βάρος σου
Και αν τόσο επιθυμείς 
ν' αφήσεις χνάρι
πάνω του
ας είναι τόσο απαλό
όσο το ντροπαλότερο φιλί
στις άκρες των ματιών του