Καλή βδομάδα - η διαμάχη

Έξω από τη θωπευτική αγκαλιά του Ρεθυμνιώτικου λιμανιού, και κάτω από το κάστρο της Φορτέντζα, η θάλασσα παλεύει ακατάπαυστα σαν καλλιτέχνης λεύτερος. Με τον αέρα, με τον εαυτό της, με τους βράχους. Με πάθος ασυγκράτητο χτυπά πάνω στα ασυγκίνητα βράχια δίχως να τραυματιστεί ποσώς από΄τις φονικές αιχμές τους. Σκοντάφτοντας στο αγέρωχό τους πρόσωπο σαλτάρει στους αιθέρες με τη δύναμη αθλητή σκληρά προπονηένου. Κανένας βράχος δε στάθηκε ικανός ποτέ να καταπιεί μια θάλασσα. Πάντα τού ξεγλιστρά η ρευστή κάνοντας άλματα. Ίσαμε τον ουρανό υψώνεται, κι αφού τελέσει το χρέος της όσο ψηλότερα μπορεί, πέφτει ταπεινωμένη και διασπασμένη σε δροσοσταλίδες άπειρες, κι ούτε που νοιάζεται να ησυχάσει. Το νέο κύμα που σπρώχνει βίαια ο ασίγαστος αέρας θ' ακολουθήσει το παράδειγμα του προηγούμενου και πάλι απ' την αρχή. 

Δύσκολο να το πεις ποιος βγαίνει νικητής σ' αυτή την ατελεύτητη διαμάχη. Ο βράχος γιά η θάλασσα. Όση δύναμη έχει η υδάτινη αγωνίστρια, άλλη τόση διατηρεί κι ο ακατάβλητος γίγαντας στη σταθερότητά του. Με τον καιρό όμως θαρρώ πως ο βράχος αλλοιώνεται κι υποχωρεί ανεπαίσθητα. Με το καιρό, τα χρόνια, τους αιώνες...  

Αύγουστος είναι και περνώ τις μέρες και τις νύχτες μου σε τούτον τον ευλογημένο τόπο διδασκόμενη απ' τα στοιχειά της φύσης και τον ποιητή τους...