Ήταν μια μέρα σαν
τη σημερινή, 27 του Αυγούστου. Σκλαβωμένοι στους Τούρκους ήμασταν, και στη Ρόδο
οι κατακτητές μας επισκεύαζαν τα τείχη της πόλεως. Μέσα στα χαλάσματα βρήκαν
μια εκκλησίιά και κάποιες φθαρμένες απ’ τα χρόνια και τις καταστροφές εικόνες. Aνάμεσά τους μία σχεδόν άθικτη. Ήταν λίγο μετά το 1355. Θα πρέπει οι εργάτες να ήταν φιλότιμοι άνθρωποι, γιατί ειδοποίησαν τους χριστιανούς κι έτσι έφτασαν το έμαθε ο μητροπολίτης του νησιού, Νείλος (1355 – 1369). Πήγε ο ίδιος εκεί και είδε την ωραία
εικόνα μ’ ένα όνομα άγνωστο ως τότε, έναν άγιο που κανείς δεν τον ήξερε. Το όνομα το διάβασε καθαρά. Ήταν ο
άγιος Φανούριος. Αμέσως αποφάσισε να τον τιμήσει, όπως ήξερε. Ζήτησε άδεια
στέλνοντας αντιπροσωπεία στον ηγεμόνα του νησιού ν’ αναστηλώσει τον κατεστραμμένο ναό. Ο
ηγεμόνας αρνήθηκε, και τότε ο μητροπολίτης κατόρθωσε
να εξασφαλίσει την άδεια από τον Σουλτάνο. Ανακαίνισε το ναό και του έδωσε το όνομα του νεοφανούς
αγίου. Μιας και δε γνώριζε την ημέρα του μαρτυρίου του, καθιέρωσε ως γιορτή του
αγίου, την ημέρα ευρέσεως της εικόνας του. Και αφού η Ρόδος έγινε τα πρώτα χρόνια ο κύριος
τόπος τιμής του αγίου, ήταν τόσα τα θαύματα που άρχισε αυτός να κάνει, που
γρήυγορα η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλα τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, την Κρήτη, τη
Λέσβο, τη Χίο και σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Από κει και πέρα, έπαιξε κι η γλώσσα τον δικό της ρόλο, γιατί τα ονόματα έχουν σημασία και συχνά φανερώνουν τα χαρίσματα. "Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις", που λέει το
αρχαίο ρητό. Φανούριος, από το φαίνω, φανερώνω, αποκαλύπτω. Ό, τι χάθηκε, ό, τι
αποζητώ, ό, τι κρύβεται. Αυτό το χάρισμα του αγίου συνετέλεσε στη μεγάλη του
δημοφιλία. Ποιος δε χάνει, ποιος δεν αναζητά το κρυμμένο;
Οι βοσκοί στην Κρήτη
επικαλούνταν τον άγιο να τους βρει τα χαμένα πρόβατα και τις κατσίκες, να τους
φανερώσει τους ζωοκλέφτες κι αφού ο άγιος τους έκανε τη χάρη, τον έκαναν κι αυτοί προστάτη
των ποιμνίων τους. Οι νέοι τον παρακαλούσαν να τους φανερώσει την τύχη τους,
τον άντρα ή τη γυναίκα που τους μέλλεται. Αλλού γιάτρευε τους πονοκεφάλους,
έβρισκαν την υγειά τους οι άνθρωποι.
Κι αν ο κάθε άγιος
θέλει και το τάμα του, -εδώ μοιάζει πολύ με το παιδί ο άγιος-, σιγά σιγά τα
ποικίλλα τάματα κατέληξαν σε ένα και μοναδικό, τη γνωστή φανουρόπιτα. Αλεύρι, νερό,
ζάχαρη, κανέλλα, γαρύφαλλα, ξύσμα πορτοκαλιού, χυμό πορτοκαλιού, αλάτι,
σταφίδες και καρύδια.
Στην εικόνα του αγίου που βρέθηκε στη Ρόδο από τους τούρκους εργάτες, γύρω από τον άγιο σε μικρότερα εικονίδια περιγράφονται τα μαρτύριά του.
1η σκηνή
Ο άγιος απολογείται όρθιος μπροστά στον Ρωμαίο
ανακριτή.
2η σκηνή
Οι στρατιώτες τον
λιθοβολούν στο κεφάλι και στο στόμα.
3η σκηνή
Εξαγριωμένοι οι
στρατιωτες προφανώς από τη σταθερότητα της ομολογίας του αγίου τον ρίχνουν κάτω
και τον χτυπούν με ξύλα και ρόπαλα
4η σκηνή
Κλεισμένος στη
φυλακή, γδέρνουν οι στρατιώτες το γυμνό του σώμα με αιχμηρά σιδερένια εργαλεία.
5η σκηνή
Ο άγιος στη φυλακή
προσεύχεται.
6η σκηνή
Ο άγιος πάλι
μπροστά στον ανακριτή απολογείται.
7η σκηνή
Οι δήμιοι καίνε με
αναμμένες λαμπάδες το γυμνό σώμα του.
8η σκηνή
Ο άγιος είναι
δεμένος πάνω σε μάγκανο που περιστρέφεται και συντρίβονται τα κόκκαλά του, ενώ το
πρόσωπό του είναι ιλαρό.
9η σκηνή
Τον ρίχνουν μέσα
σε λάκκο να τον φάνε τα θηρία και από πάνω οι δήμιοι παρακολουθούν το θέαμα. Μα
τα θηρία τον περιτρυγιρίζουν ήσυχα σαν αρνάκια.
10η σκηνή
Οι δήμιοι τον
βγάζουν απ’ το λάκο και πετούν επάνω του μια τεράστια πέτρα, μα φαίνεται να μην
παθαίνει τίποτα ο άγιος.
11η σκηνή
Τον βάζουν να
θυσιάσει στα είδωλα μπροστά σ’ έναν βωμό βάζοντας στα χέρια του αναμμένα
κάρβουνα. Ένας διάβολος στην άκρη κλαίει έχοντας αποτύχει και πάλι να κάμψει
την πίστη του αγίου.
12η σκηνή
Όρθιος πάνω σ’ ένα
σκαμνί μέσα σ’ ένα καμίνι με φωτιά, προσεύχεται ο άγιος στο Θεό.
Από την εικόνα του
αγίου συμπεραίνουμε πως ο άγιος έζησε και μαρτύρησε γύρω στον 2ο – 30 αι. Πως
ήταν μορφωμένος για να είναι στρατιωτικός. Πως οι γονείς του ήταν ευσεβείς για
να του δώσουν ένα τέτοιο χριστιανικό όνομα. Πως ήταν Μεγαλομάρτυς, από τα
φοβερά βασανιστήρια που υπέστη. Και πως ήδη τον τιμούσαν οι πρωτοι χριστιανοί
ως άγιο αφού του είχαν χτίσει ναό στη Ρόδο.
Την ευχούλα του αγίου να έχουμε και να μας φανερώνει το καλό.
Απολυτίκιο
Ουράνιον εφύμνιον
εν γη τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν νυν εορτάζει φαιδρώς Αγγέλων
πολίτευμα, άνωθεν υμνωδίαις, ευφημούσι τους άθλους, κάτωθεν Εκκλησίαν την
ουράνιαν δόξαν, ην εύρες πόνοις και άθλοις, Φανούριε ένδοξε.
Σημείωση
Τις παραπάνω πληροφορίες τις πήρα από τα ακόλουθα site, συμπτίσοντάς τες και αποδίδοντάς τες με τον τρόπο μου.
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από το ναό του αγίου Φανουρίου Θεσσαλονίκης.
No comments:
Post a Comment
Σχόλια