καλη σου μερα ..ονειρεμενη ..μας Βασιλικουλα... ..ποσο ξεχωριστα και πανεμορφα μας ξεκινας το ταξιδι και αυτης της εβδομαδας.. ..σ'εχαριστουμε που συνεχιζεις..ανεβαινοντας.. (που θα μας φτασεις;;) μη μας ξυπνησει κανεις...απο το ονειρο αυτο... να εισαι παντα,παντα,καλα να χαιρεσε παντα κι εμεις απο κοντα... ..πολλα φιλια..
Livanoula μου αγαπημένη αρχίζω να πιστεύω πως ξέρεις όλον τον Πόρτσια απέξω... μένω άφωνη! Και ξέρεις -ακόμα σημαντικότερο αυτό- να βάζεις το σωστό παράθεμα κάθε φορά... μένω έκθαμβη!
Εγώ ίσως δεν αναρωτιέμαι πια... νομίζω πως όλα τα ζω σαν όνειρο και είμαι μέρος του ονείρου... εννίοτε ασύμβατο, αλλά και πολύ ενδιαφέρον.
Δημήτρη μου χαίρομαι πολύ που σου άρεσε τόσο! Είχα τέτοια χαρά όταν το έφτιχνα εχθές, σαν να έπαιζα με τα κουβαδάκια μου στην αμμουδιά. Και πόσο κατάλαβα αυτά που έγραφε ο Μάνος και που μας αντέγραψες εσύ στο προηγούμενο ποστ. Ήταν αρκετά διαφορετικό το κείμενο και καθώς το ζωγράφιζα πάνω στις φωτογραφίες άλλες λέξεις υποχωρούσαν, άλλες γεννιόνταν από την αρχή, άλλες δεν χωρούσαν κι έπρεπε να συντομεύσουν και όλο αυτό ήταν γιατί έπρεπε να 'παντρεφτούν' οι λέξεις με την εικόνα. Το ένα επηρέαζε το άλλο, υποτάσσονταν και γεννιόταν η σύζευξη. Έτσι και το κείμενο βελτιώθηκε και η εικόνα απέκτησε άλλο νόημα...
Ε, δεν ξέρω πού θα φτάσουμε, αλλά ακόμα δεν ξέρω παρά ελάχιστα πράγματα και δεν είμαι ευχαριστημένη από τον εαυτό μου. Θα μας οδηγεί η ζωή και οι δρόμοι της και γεροί να είμαστε θα προχωρούμε ελπίζω προς τα πάνω. Έχουμε πολλή δουλειά ακόμα!!!
φιλιά, φιλιά, φιλιά!
ΥΓ. Από το ποστ λείπει η μουσική που έχω στο μυαλό μου. Αισιοδοξώ πως το βραδάκι με τη βοήθεια ενός πολύ καλού φίλου θα μπορεί να μπει κι αυτή... είδωμεν! Καλή βδομάδα Δημήτρη! Ονειρεμένη!
βασιλική μου όχι..΄στο μυαλό μου, στην καρδιά μου και στην τσάντα μου είναι, οδηγός πολλές φορές και συμβουλάτορας...και ένας πολύ καλός φίλος πάντα!!! Έχω ακουμπήσει στα λόγια του πολλές φορές από τότε που τον γνώρισα.... Και ότι γνωρίζω θέλω να το μοιράζομαι και με άλλους, για να μένει ζωντανό !!!!
Τι ωραία που το λες Livana μου. Ό,τι γνωρίζουμε κι αγαπάμε όταν το μοιραζόμαστε μένει ζωντανό, και πολλαπλασιάζεται νομίζω.
Αναπάντεχα σήμερα έκανα το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής. Απέναντι το Μαρμαράς και στο βάθος ο Άθως ονειρεμένος. Η θάλασσα κρύσταλλο πεντακάθαρο, ψυχή στην παραλία. Και μου τα πήρε όλα η απέραντη. Ανέπνευσα βαθιά και ευχαρίστησα ολόψυχα τον Θεό που μας την έχει δώσει... Σκέφτηκα ακόμα, -ίσως ανόητα-, πως η αρμύρα διαλύει την πίκρα.
Καλό μας βραδάκι και με το καλό να ξημερώσουμε αύριο.
@Σα, τι ωραία που είναι ο ένας να ταξιδεύει τον άλλον. Έτσι μεγαλώνει ο κόσμος. Έτσι ανοίγει η αγκαλιά μας. Έχουμε ελπίδες περισσότερες όλοι μαζί να φτάσουμε κάπου που να μας χωράει... Ευχαριστώ!
Καλή σου μέρα Pico! Γεροί να είμαστε να ονειρευόμαστε κοιμισμένοι και ξύπνιοι. Να γευόμαστε τα αθέατα... προς τιμήν του έρωτα... που είναι η καρδιά της ζωής...
Έτσι είναι η θάλασσα βασιλική μου. Αυτά ξέρει αυτά κάνει...μας κάνει... Και την αλμύρα της πρέπει να την κρατάμε στα χείλη. Είναι ο δικός της τρόπος να μας χαρίζει το φιλί της.
Για όποιον βλέπει ένα χιλιοστό πιό ψηλά από το κοινό βλέμμα,
ReplyDeleteη γή είναι τα πόδια του, χωρίς τη γή.
Α.ΠΟΡΤΣΙΑ
Γιατί μερικές φορές αναρωτιόμαστε..."όνειρο ζω?..ή ζω μέσα σε ένα όνειρο?"...
καλη σου μερα ..ονειρεμενη ..μας Βασιλικουλα...
ReplyDelete..ποσο ξεχωριστα και πανεμορφα μας ξεκινας το ταξιδι και αυτης της εβδομαδας..
..σ'εχαριστουμε που συνεχιζεις..ανεβαινοντας..
(που θα μας φτασεις;;)
μη μας ξυπνησει κανεις...απο το ονειρο αυτο...
να εισαι παντα,παντα,καλα να χαιρεσε παντα κι εμεις απο κοντα...
..πολλα φιλια..
Livanoula μου αγαπημένη αρχίζω να πιστεύω πως ξέρεις όλον τον Πόρτσια απέξω... μένω άφωνη! Και ξέρεις -ακόμα σημαντικότερο αυτό- να βάζεις το σωστό παράθεμα κάθε φορά... μένω έκθαμβη!
ReplyDeleteΕγώ ίσως δεν αναρωτιέμαι πια...
νομίζω πως όλα τα ζω σαν όνειρο και είμαι μέρος του ονείρου... εννίοτε ασύμβατο, αλλά και πολύ ενδιαφέρον.
Καλή μας εβδομάδα και καλή μας μέρα!
Δημήτρη μου χαίρομαι πολύ που σου άρεσε τόσο!
ReplyDeleteΕίχα τέτοια χαρά όταν το έφτιχνα εχθές, σαν να έπαιζα με τα κουβαδάκια μου στην αμμουδιά.
Και πόσο κατάλαβα αυτά που έγραφε ο Μάνος και που μας αντέγραψες εσύ στο προηγούμενο ποστ.
Ήταν αρκετά διαφορετικό το κείμενο και καθώς το ζωγράφιζα πάνω στις φωτογραφίες άλλες λέξεις υποχωρούσαν, άλλες γεννιόνταν από την αρχή, άλλες δεν χωρούσαν κι έπρεπε να συντομεύσουν και όλο αυτό ήταν γιατί έπρεπε να 'παντρεφτούν' οι λέξεις με την εικόνα. Το ένα επηρέαζε το άλλο, υποτάσσονταν και γεννιόταν η σύζευξη. Έτσι και το κείμενο βελτιώθηκε και η εικόνα απέκτησε άλλο νόημα...
Ε, δεν ξέρω πού θα φτάσουμε, αλλά ακόμα δεν ξέρω παρά ελάχιστα πράγματα και δεν είμαι ευχαριστημένη από τον εαυτό μου. Θα μας οδηγεί η ζωή και οι δρόμοι της και γεροί να είμαστε θα προχωρούμε ελπίζω προς τα πάνω. Έχουμε πολλή δουλειά ακόμα!!!
φιλιά, φιλιά, φιλιά!
ΥΓ. Από το ποστ λείπει η μουσική που έχω στο μυαλό μου. Αισιοδοξώ πως το βραδάκι με τη βοήθεια ενός πολύ καλού φίλου θα μπορεί να μπει κι αυτή... είδωμεν!
Καλή βδομάδα Δημήτρη! Ονειρεμένη!
βασιλική μου όχι..΄στο μυαλό μου, στην καρδιά μου και στην τσάντα μου είναι, οδηγός πολλές φορές και συμβουλάτορας...και ένας πολύ καλός φίλος πάντα!!!
ReplyDeleteΈχω ακουμπήσει στα λόγια του πολλές φορές από τότε που τον γνώρισα.... Και ότι γνωρίζω θέλω να το μοιράζομαι και με άλλους, για να μένει ζωντανό !!!!
Τι ωραία που το λες Livana μου. Ό,τι γνωρίζουμε κι αγαπάμε όταν το μοιραζόμαστε μένει ζωντανό, και πολλαπλασιάζεται νομίζω.
ReplyDeleteΑναπάντεχα σήμερα έκανα το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής. Απέναντι το Μαρμαράς και στο βάθος ο Άθως ονειρεμένος.
Η θάλασσα κρύσταλλο πεντακάθαρο, ψυχή στην παραλία. Και μου τα πήρε όλα η απέραντη. Ανέπνευσα βαθιά και ευχαρίστησα ολόψυχα τον Θεό που μας την έχει δώσει...
Σκέφτηκα ακόμα, -ίσως ανόητα-, πως η αρμύρα διαλύει την πίκρα.
Καλό μας βραδάκι και με το καλό να ξημερώσουμε αύριο.
Γλυκό και ταξιδιάρικο το όνειρό σου Βασιλική και μας έβαλες όλους μέσα, πετάξαμε μαζί σου... Σ΄ ευχαριστούμε.
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα!
Τα όνειρα Βασιλική μας ταξιδεύουν σε αθέατα μονοπάτια...
ReplyDeleteΌπως ακριβώς και το τρυφερό σου ταξίδι προς τιμήν του έρωτα...
@Σα, τι ωραία που είναι ο ένας να ταξιδεύει τον άλλον. Έτσι μεγαλώνει ο κόσμος. Έτσι ανοίγει η αγκαλιά μας. Έχουμε ελπίδες περισσότερες όλοι μαζί να φτάσουμε κάπου που να μας χωράει...
ReplyDeleteΕυχαριστώ!
Καλή σου μέρα Pico!
ReplyDeleteΓεροί να είμαστε να ονειρευόμαστε κοιμισμένοι και ξύπνιοι. Να γευόμαστε τα αθέατα... προς τιμήν του έρωτα... που είναι η καρδιά της ζωής...
Έτσι είναι η θάλασσα βασιλική μου. Αυτά ξέρει αυτά κάνει...μας κάνει... Και την αλμύρα της πρέπει να την κρατάμε στα χείλη.
ReplyDeleteΕίναι ο δικός της τρόπος να μας χαρίζει το φιλί της.