Καλημέρααα Pico!!! Ωραία, τώρα είμαστε δύο και ελπίζω πως θα συνταχθούν και άλλοι στη διάρκεια της μέρας αυτής που ξεκίνησε στη Σαλονίκη με δροσερό αεράκι και φαίνεται πως απομάκρινε τη χθεσινή λαύρα... Πρέπει να αλλάξω βέβαια τη μουσική, άλλη μουσική έχει αυτό το κείμενο, αλλά για να δούμε αν θα τα καταφέρουμε προς το απόγευμα ή το βραδάκι.... Ας είναι μαζί μας και οι άγγελοί μας και σήμερα όπως πάντα!
Να τον αγαπάς Βασιλική μου, και να του το λές. Όταν σ' αγκαλιάζει και απαλύνει όλες τις αιχμές, στεγνώνει τα δάκρυα. Όταν φυσά πάνω σου πνοή φωτός και τη μεταλαμπαδεύεις σε εμάς, να τον αγαπάς. Όχι το έχει ανάγκη. Εκεί θα είναι πάντα για εσένα... Αλλά να τον αγαπάς, και να του λές.. Να λές ...ο άγγελός μου... Να χαμογελά...
"Είσαι φτιαγμένη για να προχωράς", μην το ξεχνάς! Θεέ μου τι ζέστη. Κι΄έχουνε μαζευτεί στο μπλόγκ μου αυτοί οι κάποιοι ανώνυμοι φανατικοί και λυσσάνε και σαν να μην έφτανε αυτό έχω και δουλειά ο τεμπέλης! Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου!
τι ωραια τι δροσερα, και τι ομορφα γλυκια μας Βασιλικουλα μας βουτηξες στα γαλανα κρυσταλινα υδατα σου... ηταν οτι επρεπε.. στην γενικη μας θερμη... σ'ευχαριστουμε... καλο βραδακι, σε σενα, στους φιλους σου, σε ολους....
Βρε, βρε... καλώς τον επώνυμο!!!! Χαρά στο κουράγιο σου να κουβεντιάζεις, ακόμα και να διαβάζεις όλα αυτά που σου γράφουν οι λυσσασμένοι, τι να πω, εγώ τα παράτησα, δεν βγαίνει άκρη. Σε συμβουλεύω ν' ανεβάσεις κανένα τραγούδι σου για να γίνουν καπνός όλοι αυτοί που διψούν μόνο για κακία και ευτυχώς δεν σκαμπάζουν τίποτα από την τρυφερότητά μας. Έχεις χαιρετισμούς από τον Νίκο του αγαπημένου μας βιβλιοπωλείου, περιμένει το βιβλίο σου, στρώσου στη δουλειά κι έχει και μια άλλη ιδέα που μάλλον σε αφορά, πολύ ενδιαφέρουσα. Δούλευε τεμπελάκο μου, δούλευε, έχεις πολύ πράγμα να δώσεις... Καλησπέρα λοιπόν, Ζαχαρία μου και με το καλό να γιορτάσουμε αύριο των δώδεκα Αποστόλων!
Δημήτρη μου, όπως λένε ότι ακόμα και στον Παράδεισο δεν θέλει κανείς να είναι μόνος, έτσι και στα κρυστάλλινα νερά δεν έχει αξία να τα χαίρεσαι μονάχος παρά μόνο μ' αυτούς που αγαπάς... Εξάλλου τα νερά δεν είναι δικά μου, είπαμε πως είναι ενός λατρεμένου μου φωτογράφου-ποιητή που μου τα χάρισε ολόψυχα κι έτσι κι εγώ με τη σειρά μου τα χαρίζω σε όλους σας που εδώ και έξω από εδώ αγαπάω με όλη μου την καρδιά!!! Καλό σου βραδάκι φίλε μου, ωραία μέρα θα ξημερώσει και χαίρομαι πολύ γι' αυτό!
Στην εκκλησία των δώδεκα Αποστόλων μεγάλωσα, εκεί ήταν δώδεκα χρόνια ο πατέρας μου ιερέας, έχω πάρει κάτι απίστευτους ύπνους σε ατέλειωτες αγρυπνίες, έχω ακολουθήσει όλους τους επιτάφιους σαν παιδί-μυροφόρα με άσπρη κορδέλα στα μαλλιά, έχω πει μαζί με τους ενορίτες του ναού πολλά κάλαντα στις φτωχογειτονιές, μ' έχουν κυνηγήσει τσιγγάνες που σύχναζαν εκεί... και μαζί με όλα αυτά και πολλά άλλα... εκεί αγάπησα τα λουλούδια από τον κυρ Σπύρο που ήταν ένας εξαιρετικός κηπουρός και χωρατατζής και μ' άφηνε να ποτίζω τον υπέροχο κήπο που υπήρχε μπροστά στην είσοδο αυτού του βυζαντινού πανέμορφου ναού που είναι ένα κομψοτέχνημα με μοναδικές αγιογραφίες που τώρα τις έχουν καθαρίσει πια και λάμπουν κι ας έχουν πάνω τους σημάδια από σπαθιά... Μα τι να σου πω, δεν φαντάζεσαι τι νερό έχω ρίξει σ' αυτόν τον κήπο, τρελαινόμουν να τον ποτίζω σου λέω κι είναι σαν να το κάνω τώρα που σου το γράφω και χαμογελώ σαν να είναι όλη η θάλασσα των φωτογραφιών του ποστ το νερό που κάποτε έδινα! Πολλά έγραψα αλλά μου ήρθαν τώρα όλα τόσο ζωντανά μπροστά μου κι αναγάλλιασε η ψυχούλα μου. Αυτός ο ναός ήτανε για μένα η παιδική μου παρηγοριά, πιο σπίτι από το σπίτι μου, πιο φίλος από τους φίλους μου, πιο χάδι από όλα τα χάδια του κόσμου... ήταν και είναι το πιο αγαπημένο κομμάτι κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας που αύριο με το καλό πάλι θα συναντήσω το αθώο της πρόσωπο...
Αχ, ρε 7, τι ωραία που μου το 'πες τώρα αυτό... Ναι, για πάντα κολλημένοι στο όνειρο της Ομορφιάς, της Ομορφιάς που έχει ελπίδα και φως, που έχει παρηγοριά που πολλοί μας την αρνούνται επίμονα κι εμείς πρέπει να επιμένουμε πολλαπλάσια να την αναζητήσουμε... Μου θύμισες μια κουβάντα που είχε πει ένας πολύ καλος φίλος που γεννήθηκε στο Κάιρο. Έμεινε ορφανός, πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε ένα καλό ορφανοτροφείο της εποχής -μεγάλος άνθρωπος σήμερα-. Ήταν θεόφτωχος μα είχε μια τεράστια θέληση μέσα του και το μυαλό του δουλευε συνέχεια. Βήμα βήμα έφτασε σε απίστευτα επίπεδα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μου έλεγε λοιπόν πως αυτοί που πάντα είχαν τις προϋποθέσεις είχαν συνήθως και μια πιο κανονική και αναμενόμενη πορεία γιατί ξόδευαν αναλόγως και τις δυνάμεις τους. Όσοι όμως είχαμε έλλειψη όλων των προϋποθέσεων από άποψη συνθηκών καταβάλλαμε τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια και με τόσο μεγαλύτερη ένταση και πάθος που εκτοξευόμασταν και οι άλλοι έμεναν πολύ πιο πίσω. Αυτη η κουβέντα πολλές φορές με παρηγορεί γιατι΄ανατρέπει τα γνωστά και αναμενόμενα, τα στατιστικά και λογικά. Ώρες ώρες όσα περισσότερα είναι τα εμπόδια τόσο περισσότερο ανοίγουν οι δρόμοι και το έχουμε δει και στη ζωή μας αυτό. Ξέφυγα ίσως, αλλά όλη η αναζήτηση για την ομορφιά δεν έιναι γενική και απρόσωπη, αντιθέτως, αλλά σίγουρα έχει μεγάλο αγώνα και κόπο κι αν κάτι βρίσκουμε δεν μπορούμε να μην κολλήσουμε γιατί αυτή μας πάει παραπέρα, μας παρασέρνει στο ρεύμα της το αιώνιο που καταργεί την βαρύτητα, τον χρόνο, τις ελλείψεις μας... Καλό βραδάκι μας κι ένα ευχαριστώ!
Λάθος, λάθος, λάθος, μπερδεύτηκα και πρέπει να διορθώσω το λάθος: Αύριο είναι των πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου και μεθαύριο των Δώδδεκα Αποστόλων! Όπως μου είπε και προχθές η ψιλικατζού: δεν είναι τίποτα, η ζέστη είναι... Καλό βραδάκι σε όλους και όλες!
Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο... Ολο μεγάλες αλήθειες ακουμπάς και κάνουμε μαζί σου βουτιές στα βάθη τους και πετάγματα σε ύψη.... Προχώρα και ακολουθούμε ασμένως.
Καλή σου μέρα Βασούλα μου αγαπημένη που κι εσύ μου έλειψες ξέρεις και ήρθες πάνω που άρχισα λίγο να ανησυχώ -κάτι σαν 'μου έχεις γίνει απαραίτητη-...
Τις ακουμπάω τις μεγάλες αλήθειες και ώρες ώρες μου καίνε τα δάχτυλα... δεν ξέρω τι να κάνω μετά... σίγουρα όταν ειστε μαζί μου το κάψιμο απαλύνεται.
Η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο δεν είναι γενική και αφηρημένη, είναι μία και συγκεκριμένη, έχει όνομα και πρόσωπο φως. Και ο Ντοστογιέφσκι γνωρίζει πολύ καλά για ποια ομορφιά πρόκειται.
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, αλλά ελπίζω πως τουλάχιστον έχουμε σωστό προσανατολισμό.
Απαντώντας εχθές στον Δημήτρη τον Βόρειο κατάλαβα πως έχω την ανάγκη να ακουμπήσω παραπάνω τον χώρο της παιδικής μου ηλικίας που είναι συνυφασμένη με τον ναό των Δώδεκα Αποστόλων. Θα είναι ίσως το βραδινό ποστάκι, για να δούμε... ΠΟλλά φιλιά και μεγάλο ευχαριστώ που είσαι εδώ μαζί μου, μαζί μας.
Βασιλική μου διάβασα το "αν τ'αγαπάς ξανάρχονται" ό,τι κι αν σου πω λίγο θα είναι. Απλά υπέροχο και πολύ συγκηνητικό θα έλεγα. Τι να πω; Απλά χαίρομαι που έχω μιλήσει μ'ένα άτομο που γράφει έτσι. Επιπλέον η εικονογράφιση είναι τέλεια!!
Καλή μου Γωγώ, τι να πω τώρα εγώ; Ένα μεγάλο ευχαριστώ σου λέω και χαίρομαι που ήταν έτσι για σένα το παραμυθάκι μου και που το αναζήτησες και μπήκες στον κόπο να το διαβάσεις. Ελπίζω να σε γνωρίσω και από κοντά την άλλη εβδομάδα που κατεβαίνω και να χαρούμε την συνάντησή μας. Πολλά φιλιά! ΥΓ. Και πως μου άρεσε το κείμενό σου, Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Παρασκευή απογευματάκι και όπως θα καταλάβατε, ναι, ξανανέβασα το post με τυπωμένα γράμματα γιατί δεν με ικανοποιούσε η προηγούμενη μορφή με τα χειρόγραφα με τα οποία πειραματίστηκα αλλά θέλει ακόμα δουλειά να μάθω να τα χειρίζομαι και δεν μου άρεσε όπως είχαν βγει. Τώρα μου αρέσει περισσότερο και ελπίζω και σε σας και πάμε σιγά σιγά για το καινούριο...
Δεν άκουσα καθόλου ειδήσεις, είμαι ώρες στο γραφειάκι μου και δουλεύω, θα ακούσω πιο αργά τι γίνεται, λέω "ακούσω" γιατί ζω χωρίς τηλεόραση εδώ και πολλά χρόνια, οποτε ακούω ραδιόφωνο ή μαθαίνω τα νέα από το internet και από τους φίλους... Μάλιστα... τώρα κατάλαβα... Τι να πω βρε Δώρα, τι να πω, ας αντέχουμε όσο μπορούμε με τους αμοιβαίους ουρανούς μας... και πόσο μου άρσεσε που μιλάς για ουρανούς ενώ οι φωτογραφιες όλες είναι θάλασσα... Πολλά φιλιά και καλό βραδάκι σου εύχομαι ολόψυχα!
Βασιλική οι φωτογραφίες με τις λεζάντες είναι πανέμορφες! Έτσι όπως τις έχεις τοποθετήσει με βάση το θέμα τους και το χρώμα τους υπάρχει μία λογική σειρά που φαίνεται και στη λεζάντα!!
Καλά που δεν μπήκες να δεις το προηγούμενο χάλι Μενέλαε, που μας ήρθες και καινούριος επισκέπτης και πρέπει να σε προσέχουμε... αν και εγώ σε διαβάζω βέβαια στο μπλογκ της Γωγώς μας και ελπίζω πως το σχόλιό σου δεν είναι απόρροια του εξαιρετικού χιούμορ που διαθέτεις... Ευχαριστώ για την επίσκεψη και καλώς μας όρισες φίλε της φίλης μου! Πάω για ύπνο, ώρα δεν είναι;
Ένα τεράστιο χαμόγελο αισιοδοξίας καθώς η νέα μέρα προχωρά...
ReplyDeleteΔεν μπορώ παρά να συνταχθώ μαζί σου Βασιλική...
Καλημέρααα Pico!!!
ReplyDeleteΩραία, τώρα είμαστε δύο και ελπίζω πως θα συνταχθούν και άλλοι στη διάρκεια της μέρας αυτής που ξεκίνησε στη Σαλονίκη με δροσερό αεράκι και φαίνεται πως απομάκρινε τη χθεσινή λαύρα...
Πρέπει να αλλάξω βέβαια τη μουσική, άλλη μουσική έχει αυτό το κείμενο, αλλά για να δούμε αν θα τα καταφέρουμε προς το απόγευμα ή το βραδάκι....
Ας είναι μαζί μας και οι άγγελοί μας και σήμερα όπως πάντα!
Να τον αγαπάς Βασιλική μου, και να του το λές. Όταν σ' αγκαλιάζει και απαλύνει όλες τις αιχμές, στεγνώνει τα δάκρυα. Όταν φυσά πάνω σου πνοή φωτός και τη μεταλαμπαδεύεις σε εμάς, να τον αγαπάς.
ReplyDeleteΌχι το έχει ανάγκη. Εκεί θα είναι πάντα για εσένα...
Αλλά να τον αγαπάς, και να του λές..
Να λές ...ο άγγελός μου...
Να χαμογελά...
Με την παρουσία σοθ μου έδωσες χαρά...
ReplyDeleteΜε τα λογάκια σου μια βαθιά ανάσα...
Καλή σου μέρα φίλη μου
-μου έλειψες, το ξέρεις;
και σε φιλώ!!!
"Είσαι φτιαγμένη για να προχωράς", μην το ξεχνάς! Θεέ μου τι ζέστη. Κι΄έχουνε μαζευτεί στο μπλόγκ μου αυτοί οι κάποιοι ανώνυμοι φανατικοί και λυσσάνε και σαν να μην έφτανε αυτό έχω και δουλειά ο τεμπέλης! Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου!
ReplyDeleteτι ωραια
ReplyDeleteτι δροσερα,
και τι ομορφα
γλυκια μας Βασιλικουλα
μας βουτηξες
στα γαλανα
κρυσταλινα
υδατα σου...
ηταν οτι επρεπε..
στην γενικη μας θερμη...
σ'ευχαριστουμε...
καλο βραδακι,
σε σενα,
στους φιλους σου,
σε ολους....
Βρε, βρε... καλώς τον επώνυμο!!!!
ReplyDeleteΧαρά στο κουράγιο σου να κουβεντιάζεις, ακόμα και να διαβάζεις όλα αυτά που σου γράφουν οι λυσσασμένοι, τι να πω, εγώ τα παράτησα, δεν βγαίνει άκρη. Σε συμβουλεύω ν' ανεβάσεις κανένα τραγούδι σου για να γίνουν καπνός όλοι αυτοί που διψούν μόνο για κακία και ευτυχώς δεν σκαμπάζουν τίποτα από την τρυφερότητά μας.
Έχεις χαιρετισμούς από τον Νίκο του αγαπημένου μας βιβλιοπωλείου, περιμένει το βιβλίο σου, στρώσου στη δουλειά κι έχει και μια άλλη ιδέα που μάλλον σε αφορά, πολύ ενδιαφέρουσα.
Δούλευε τεμπελάκο μου, δούλευε, έχεις πολύ πράγμα να δώσεις...
Καλησπέρα λοιπόν, Ζαχαρία μου και με το καλό να γιορτάσουμε αύριο των δώδεκα Αποστόλων!
Δημήτρη μου, όπως λένε ότι ακόμα και στον Παράδεισο δεν θέλει κανείς να είναι μόνος, έτσι και στα κρυστάλλινα νερά δεν έχει αξία να τα χαίρεσαι μονάχος παρά μόνο μ' αυτούς που αγαπάς...
ReplyDeleteΕξάλλου τα νερά δεν είναι δικά μου, είπαμε πως είναι ενός λατρεμένου μου φωτογράφου-ποιητή που μου τα χάρισε ολόψυχα κι έτσι κι εγώ με τη σειρά μου τα χαρίζω σε όλους σας που εδώ και έξω από εδώ αγαπάω με όλη μου την καρδιά!!!
Καλό σου βραδάκι φίλε μου, ωραία μέρα θα ξημερώσει και χαίρομαι πολύ γι' αυτό!
Στην εκκλησία των δώδεκα Αποστόλων μεγάλωσα, εκεί ήταν δώδεκα χρόνια ο πατέρας μου ιερέας, έχω πάρει κάτι απίστευτους ύπνους σε ατέλειωτες αγρυπνίες, έχω ακολουθήσει όλους τους επιτάφιους σαν παιδί-μυροφόρα με άσπρη κορδέλα στα μαλλιά, έχω πει μαζί με τους ενορίτες του ναού πολλά κάλαντα στις φτωχογειτονιές, μ' έχουν κυνηγήσει τσιγγάνες που σύχναζαν εκεί... και μαζί με όλα αυτά και πολλά άλλα... εκεί αγάπησα τα λουλούδια από τον κυρ Σπύρο που ήταν ένας εξαιρετικός κηπουρός και χωρατατζής και μ' άφηνε να ποτίζω τον υπέροχο κήπο που υπήρχε μπροστά στην είσοδο αυτού του βυζαντινού πανέμορφου ναού που είναι ένα κομψοτέχνημα με μοναδικές αγιογραφίες που τώρα τις έχουν καθαρίσει πια και λάμπουν κι ας έχουν πάνω τους σημάδια από σπαθιά...
Μα τι να σου πω, δεν φαντάζεσαι τι νερό έχω ρίξει σ' αυτόν τον κήπο, τρελαινόμουν να τον ποτίζω σου λέω κι είναι σαν να το κάνω τώρα που σου το γράφω και χαμογελώ σαν να είναι όλη η θάλασσα των φωτογραφιών του ποστ το νερό που κάποτε έδινα!
Πολλά έγραψα αλλά μου ήρθαν τώρα όλα τόσο ζωντανά μπροστά μου κι αναγάλλιασε η ψυχούλα μου. Αυτός ο ναός ήτανε για μένα η παιδική μου παρηγοριά, πιο σπίτι από το σπίτι μου, πιο φίλος από τους φίλους μου, πιο χάδι από όλα τα χάδια του κόσμου... ήταν και είναι το πιο αγαπημένο κομμάτι κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας που αύριο με το καλό πάλι θα συναντήσω το αθώο της πρόσωπο...
Αυτά γράφεις,κι άντε τώρα εμείς να ξεκολλήσουμε απ΄τ΄όνειρο της Ομορφιάς...
ReplyDeleteΑχ, ρε 7, τι ωραία που μου το 'πες τώρα αυτό... Ναι, για πάντα κολλημένοι στο όνειρο της Ομορφιάς, της Ομορφιάς που έχει ελπίδα και φως, που έχει παρηγοριά που πολλοί μας την αρνούνται επίμονα κι εμείς πρέπει να επιμένουμε πολλαπλάσια να την αναζητήσουμε...
ReplyDeleteΜου θύμισες μια κουβάντα που είχε πει ένας πολύ καλος φίλος που γεννήθηκε στο Κάιρο. Έμεινε ορφανός, πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε ένα καλό ορφανοτροφείο της εποχής -μεγάλος άνθρωπος σήμερα-. Ήταν θεόφτωχος μα είχε μια τεράστια θέληση μέσα του και το μυαλό του δουλευε συνέχεια. Βήμα βήμα έφτασε σε απίστευτα επίπεδα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μου έλεγε λοιπόν πως αυτοί που πάντα είχαν τις προϋποθέσεις είχαν συνήθως και μια πιο κανονική και αναμενόμενη πορεία γιατί ξόδευαν αναλόγως και τις δυνάμεις τους. Όσοι όμως είχαμε έλλειψη όλων των προϋποθέσεων από άποψη συνθηκών καταβάλλαμε τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια και με τόσο μεγαλύτερη ένταση και πάθος που εκτοξευόμασταν και οι άλλοι έμεναν πολύ πιο πίσω. Αυτη η κουβέντα πολλές φορές με παρηγορεί γιατι΄ανατρέπει τα γνωστά και αναμενόμενα, τα στατιστικά και λογικά. Ώρες ώρες όσα περισσότερα είναι τα εμπόδια τόσο περισσότερο ανοίγουν οι δρόμοι και το έχουμε δει και στη ζωή μας αυτό. Ξέφυγα ίσως, αλλά όλη η αναζήτηση για την ομορφιά δεν έιναι γενική και απρόσωπη, αντιθέτως, αλλά σίγουρα έχει μεγάλο αγώνα και κόπο κι αν κάτι βρίσκουμε δεν μπορούμε να μην κολλήσουμε γιατί αυτή μας πάει παραπέρα, μας παρασέρνει στο ρεύμα της το αιώνιο που καταργεί την βαρύτητα, τον χρόνο, τις ελλείψεις μας...
Καλό βραδάκι μας κι ένα ευχαριστώ!
Λάθος, λάθος, λάθος, μπερδεύτηκα και πρέπει να διορθώσω το λάθος:
ReplyDeleteΑύριο είναι των πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου και μεθαύριο των Δώδδεκα Αποστόλων!
Όπως μου είπε και προχθές η ψιλικατζού: δεν είναι τίποτα, η ζέστη είναι...
Καλό βραδάκι σε όλους και όλες!
Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο...
ReplyDeleteΟλο μεγάλες αλήθειες ακουμπάς και κάνουμε μαζί σου βουτιές στα βάθη τους και πετάγματα σε ύψη.... Προχώρα και ακολουθούμε ασμένως.
Καλή σου μέρα Βασούλα μου αγαπημένη που κι εσύ μου έλειψες ξέρεις και ήρθες πάνω που άρχισα λίγο να ανησυχώ -κάτι σαν 'μου έχεις γίνει απαραίτητη-...
ReplyDeleteΤις ακουμπάω τις μεγάλες αλήθειες και ώρες ώρες μου καίνε τα δάχτυλα... δεν ξέρω τι να κάνω μετά... σίγουρα όταν ειστε μαζί μου το κάψιμο απαλύνεται.
Η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο δεν είναι γενική και αφηρημένη, είναι μία και συγκεκριμένη, έχει όνομα και πρόσωπο φως. Και ο Ντοστογιέφσκι γνωρίζει πολύ καλά για ποια ομορφιά πρόκειται.
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, αλλά ελπίζω πως τουλάχιστον έχουμε σωστό προσανατολισμό.
Απαντώντας εχθές στον Δημήτρη τον Βόρειο κατάλαβα πως έχω την ανάγκη να ακουμπήσω παραπάνω τον χώρο της παιδικής μου ηλικίας που είναι συνυφασμένη με τον ναό των Δώδεκα Αποστόλων. Θα είναι ίσως το βραδινό ποστάκι, για να δούμε...
ΠΟλλά φιλιά και μεγάλο ευχαριστώ που είσαι εδώ μαζί μου, μαζί μας.
Βασιλική μου διάβασα το "αν τ'αγαπάς ξανάρχονται" ό,τι κι αν σου πω λίγο θα είναι. Απλά υπέροχο και πολύ συγκηνητικό θα έλεγα. Τι να πω; Απλά χαίρομαι που έχω μιλήσει μ'ένα άτομο που γράφει έτσι. Επιπλέον η εικονογράφιση είναι τέλεια!!
ReplyDeleteΚαλή μου Γωγώ, τι να πω τώρα εγώ; Ένα μεγάλο ευχαριστώ σου λέω και χαίρομαι που ήταν έτσι για σένα το παραμυθάκι μου και που το αναζήτησες και μπήκες στον κόπο να το διαβάσεις.
ReplyDeleteΕλπίζω να σε γνωρίσω και από κοντά την άλλη εβδομάδα που κατεβαίνω και να χαρούμε την συνάντησή μας.
Πολλά φιλιά!
ΥΓ. Και πως μου άρεσε το κείμενό σου, Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Μπήκα να δροσιστώ Βασιλική. Επιστρέφοντας μόνο στάχτη και απόγνωση. Και ξάφνου λίγος ουρανός :-)
ReplyDeleteΠαρασκευή απογευματάκι και όπως θα καταλάβατε, ναι, ξανανέβασα το post με τυπωμένα γράμματα γιατί δεν με ικανοποιούσε η προηγούμενη μορφή με τα χειρόγραφα με τα οποία πειραματίστηκα αλλά θέλει ακόμα δουλειά να μάθω να τα χειρίζομαι και δεν μου άρεσε όπως είχαν βγει. Τώρα μου αρέσει περισσότερο και ελπίζω και σε σας και πάμε σιγά σιγά για το καινούριο...
ReplyDeleteΔωράκι μου τώρα είδα το σχόλιό σου, μιλάς για πυρκαγιές που είδες στο δρόμο ή για στεναχώριες άλλες, δεν κατάλαβα...
ReplyDeleteΒασιλική μου για τις φωτιές μιλάω. Για τα άλλα αντέχουμε ακόμη με ουρανούς σαν και τους δικούς σου :)
ReplyDeleteΔεν άκουσα καθόλου ειδήσεις, είμαι ώρες στο γραφειάκι μου και δουλεύω, θα ακούσω πιο αργά τι γίνεται, λέω "ακούσω" γιατί ζω χωρίς τηλεόραση εδώ και πολλά χρόνια, οποτε ακούω ραδιόφωνο ή μαθαίνω τα νέα από το internet και από τους φίλους...
ReplyDeleteΜάλιστα... τώρα κατάλαβα...
Τι να πω βρε Δώρα, τι να πω, ας αντέχουμε όσο μπορούμε με τους αμοιβαίους ουρανούς μας...
και πόσο μου άρσεσε που μιλάς για ουρανούς ενώ οι φωτογραφιες όλες είναι θάλασσα...
Πολλά φιλιά και καλό βραδάκι σου εύχομαι ολόψυχα!
Βασιλική οι φωτογραφίες με τις λεζάντες είναι πανέμορφες! Έτσι όπως τις έχεις τοποθετήσει με βάση το θέμα τους και το χρώμα τους υπάρχει μία λογική σειρά που φαίνεται και στη λεζάντα!!
ReplyDeleteΚαλά που δεν μπήκες να δεις το προηγούμενο χάλι Μενέλαε, που μας ήρθες και καινούριος επισκέπτης και πρέπει να σε προσέχουμε... αν και εγώ σε διαβάζω βέβαια στο μπλογκ της Γωγώς μας και ελπίζω πως το σχόλιό σου δεν είναι απόρροια του εξαιρετικού χιούμορ που διαθέτεις...
ReplyDeleteΕυχαριστώ για την επίσκεψη και καλώς μας όρισες φίλε της φίλης μου!
Πάω για ύπνο, ώρα δεν είναι;
Μα Βασιλική μου εγώ ζω μακριά απ'την Αθήνα...ίσως όμως τα πούμε κάποτε ποτέ δεν ξέρεις. :)
ReplyDelete