Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει μετά από παρουσιάσεις να μην μπορώ να γράψω τίποτα... Η Κομοτηνή αποδείχθηκε μια πολλαπλή εμπειρία γεμάτη συγκίνηση, ευαισθησία, ποταμούς αγάπης... Επιστρέφοντας πια στη γενέτειρά μου, περιορίζομαι προς το παρόν στο να ανεβάσω μόνο δύο φωτογραφίες, μία μετά από την παρουσίαση του Τρελού του χωριού στη Λέσχη κομοτιναίων με την αγαπημένη μου φίλη, Βασιλική Περβανά, και μία με το έργο των παιδιών του 10ου Δημ.Σχολείου στο οποίο έγιναν χθες το πρωί τρεις παρουσιάσεις στα 400 παιδιά του... Αναμένω φωτογραφίες και την απομαγνητοφωώνιση των ερωτήσεων και των απαντήσεων από το σχολειό για να αρθρώσω κάτι παραπάνω... ένα σχολείο που μου "έκαψε" την καρδιά... Νομίζω πως αυτό που έγινε εκεί ήταν μία εξομολόγηση απ' αυτές που ίσως κάνεις μία φορά στη ζωή σου... Αυτή τη στιγμή θα ψελλίσω μόνο ένα απέραντο ευχαριστώ στην Ιωάννα μου από το Δημοκρίτειο Βιβλιοχαρτοπωλείο, στον φίλο και συνοδοιπόρο στο ταξίδι αυτό, Παύλο Κλαριδη, στην Διευθύντρια του σχολείου, Ελευθερία Σιώπη, στην Γιαννούλα και όλους τους δασκάλους, στην Σταυρούλα Δαλάτση που προλόγισε την απογευματινή παρουσίαση, στην Έφη Κορέα που μερίμνησε για την διοργάνωση, τις εκδόσεις Λιβάν, και σε όλους τους φίλους, παλιούς και νέους, που μου άνοιξαν την αγκαλιά τους.
..
No comments:
Post a Comment
Σχόλια