Αγαπητοί, εν Αθήναις, φίλοι μας,
σας περιμένουμε με χαρά στην παράσταςή μας που θα φιλοξενήσει την Παρασκευή 31 και το Σάββατο 31 Μαρτίου η Εθνική Λυρική σκηνή.
σας περιμένουμε με χαρά στην παράσταςή μας που θα φιλοξενήσει την Παρασκευή 31 και το Σάββατο 31 Μαρτίου η Εθνική Λυρική σκηνή.
Αφήνω ένα μικρό απόσπασμα του κειμένου που θα συνοδεύει τα τραγούδια για να πάρετε μια μικρή γεύση:
"... Η μοίρα μου πιάστηκε από μια ανεμώνη γαλάζια
στης αβύσσου το χείλος
Κι εγώ απ’ τα πόδια της μοίρας μου πιάστηκα
να σωθώ από τον Μαύρο
Ο ήχος των αλύγιστων καρδφιών του έσβησε
πίσω απ’ τα όρη, πάνω απ’ τα βουνά
Κι εγώ απ’ τα πόδια της μοίρας μου πιάστηκα
να σωθώ από τον Μαύρο
Ο ήχος των αλύγιστων καρδφιών του έσβησε
πίσω απ’ τα όρη, πάνω απ’ τα βουνά
...Θα φτιάξω έναν κήπο, είπα
πατώντας και πάλι στη γη.
Σωτήρια μοίρα μου η γαλάζια ανεμώνη.
Κρέμασα στη Βαβυλώνα κήπους ονείρατα
μη τους αγγίξει χέρι εχθρικό
Χαλιά στη Βαγδάτη τούς έστρωσα κόκκινα
να ντραπεί να πατήσει
Και σεντόνια στο Κάιρο κήπους του έρωτα
να θυμηθεί την πηγή της ζωής του
Σκάλισα κήπους περιδέραια
για διάφανους των πόλεων λαιμούς
Και δαχτυλίδια περιβόλια φόρεσα
σε πελαγίσια δάχτυλα νησιών
Μόλις τους κήπους μου τέλειωσα
Θα σώσει η ομορφιά τον κόσμο, είπα
θα σώσει κι εμένα και τον εχθρό μου μαζί.
Η μοίρα μου, κήπος
και κήπος η μόνη πατρίδα μου.
Κανείς δεν την παίρνει
πατώντας και πάλι στη γη.
Σωτήρια μοίρα μου η γαλάζια ανεμώνη.
Κρέμασα στη Βαβυλώνα κήπους ονείρατα
μη τους αγγίξει χέρι εχθρικό
Χαλιά στη Βαγδάτη τούς έστρωσα κόκκινα
να ντραπεί να πατήσει
Και σεντόνια στο Κάιρο κήπους του έρωτα
να θυμηθεί την πηγή της ζωής του
Σκάλισα κήπους περιδέραια
για διάφανους των πόλεων λαιμούς
Και δαχτυλίδια περιβόλια φόρεσα
σε πελαγίσια δάχτυλα νησιών
Μόλις τους κήπους μου τέλειωσα
Θα σώσει η ομορφιά τον κόσμο, είπα
θα σώσει κι εμένα και τον εχθρό μου μαζί.
Η μοίρα μου, κήπος
και κήπος η μόνη πατρίδα μου.
Κανείς δεν την παίρνει
Τότε ο Πανούργος χτύπησε ξανά
Ο δίχως ανάσα, πατρίδα και όνομα
Ο έξω απόχης απο αχόρταγο φως
Τους κήπους τούς έκαψε
Το καταπέτασμα της φύσης σχίστηκε στα δυο
Κι εγώ μαζί του χωρίστηκα σε δυο και τρεις,
σε αμέτρητους πόνους, πατρίδες, απόχες κρυφές.
Μόνο η γαλάζια ανεμώνη στης αβύσσου το χείλος
παρέμεινε ακέραιη
Κι εγώ σαν πλανήτης και πλάνητας
Τον κόσμο γυρνούσα.
Δίχως πατρίδα και μοίρα, καμιά...
Ο δίχως ανάσα, πατρίδα και όνομα
Ο έξω απόχης απο αχόρταγο φως
Τους κήπους τούς έκαψε
Το καταπέτασμα της φύσης σχίστηκε στα δυο
Κι εγώ μαζί του χωρίστηκα σε δυο και τρεις,
σε αμέτρητους πόνους, πατρίδες, απόχες κρυφές.
Μόνο η γαλάζια ανεμώνη στης αβύσσου το χείλος
παρέμεινε ακέραιη
Κι εγώ σαν πλανήτης και πλάνητας
Τον κόσμο γυρνούσα.
Δίχως πατρίδα και μοίρα, καμιά...
*Για περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://www.nationalopera.gr/gr/event/o-alismonitos-kipos-/
No comments:
Post a Comment
Σχόλια