Τραγούδι του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη

Στα χρόνια Δομετιανού έζησε στην Αθήνα

Ο άγιος Διονύσιος και ήταν από κείνα

Τα θαυμαστά τα τέκνα της ως διακεκριμένος

Με καλλιέργεια βαθιά και αφοσιωμένος

Στα γράμματα και τις σπουδές αρχαίας φιλοσοφίας

Έγινε μέλος της Βουλής, λόγω τέτοιας παιδείας,

Του Αρείου Πάγου κι αρχικά ήταν ειδωλολάτρης

Μα όταν ήρθε η στιγμή που ως αυτήκοος μάρτυς

Του Αποστόλου των Εθνών φλογίστηκε η ψυχή του

Από το θείο κήρυγμα, την παλαιά ζωή του

Άφησε και βαπτίσθηκε κι αργότερα στο θρόνο

Τον επισκοπικό ανέβηκε των Αθηνών τον χρόνο

Που χήρεψε σαν ο ευσεβής Ιερόθεος εκοιμήθη.

Για τη μεγάλη προσφορά και τα χρηστά του ήθη

Του έδωσε ο Κύριος χαρίσματα θαυμάτων

Και τις γραφές ερμήνευε ως μύστης των πραγμάτων

Περιοδεύοντας συχνά σχεδόν σ’ όλη την Δύση 

Παρέα με τον Ρουστικό, ένα του μαθητή του

Μα και τον Ελευθέριο, κι αυτόν συμπορευτή του

Θα συλληφθεί και ύστερα στις φυλακές της πόλης

Που λένε ειναι του φωτός της οικουμένης όλης

Κι εκεί θα αποκεφαλιστεί μέσα στας Παρισίους

Μαζί με τους αγαπημένος του τους μαθητές κι οσίους

Ο ηγεμόνας διέταξε κανένας να μη θάψει

Τα των μαρτύρων λείψανα. Ομως θα τα φυλάξει

Μία ομάδα χριστιανών κι αφού ο φόβος λείψει 

Θα τα ενταφιάσουνε με δέος δίχως τύψη

Της πόλεως των Αθηνών έγινε ο κλειδούχος

Ο μέγας τρισμακάριος κι άγιος Πολιούχος

Και στους προσφάτους χρόνους μας τη μέρα της γιορτής του

Ορίστηκε οι άγιοι της τότε επισκοπής του 

Να εορτάζουν σύσσωμοι, να 'ναι η χαρά μεγάλη!