Καλό ταξίδι Φώτη....

Ο αιφνίδιος θάνατος είναι τσεκούρι... Ο Φώτης Φερενίδης έφυγε από τη ζωή... κι ήταν γλυκός, ευγενικός, ευαίσθητος, μεγαλόψυχος και παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά κι με ένα χαμόγελο πλατύ σαν του ήλιου... Πολλά χρόνια πριν δουλεύαμε μαζί στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης... εγώ από κει έφυγα νωρίς, ο Φώτης έμεινε ως χθες... Θα 'ναι δυο χρόνια που μου πήρε μια νυχτερινή συνέντευξη και ήταν τόσο διαβασμένος και τόσο καίριος σε ό,τι έλεγε που τον θαύμασα πολύ... Λίγο μικρότερός μου στην ηλικία, τόσα χρόνια μετά τον ρώτησα στο τέλος πώς είναι, τι έκανε στη ζωή του και θυμάμαι τώρα πως μου χαμογέλασε πλατιά και μου είπε: δεν παντρεύτηκα εγώ, προτίμησα τη μοναξιά και είμαι καλά, πολύ καλά... Χαριτωμένε φίλε, χαίρομαι που σε γνώρισα... Εύχομαι ο καλός Θεός να σε αναπαύει τώρα και πάντα, όπως ανάπαυες κι εσύ όσους είχες κοντά σου... Καλό ταξίδι, μοναχικέ πρίγκιπα...