Τραγούδι του Αγίου Φωκά

Στα χρόνια του Τραϊανού και στης Σινώπης τόπο

ένα παιδάκι, θαύματα τελούσε δίχως κόπο

Βλαστάρι ήταν ο Φωκάς του Πέτρου και Ανδρέα

Το έργο το αποστολικό συνέχιζε ωραία

Έβγαζε τα δαιμόνια, σήκωνε πεθαμένους,

κήρυττε, περιόδευε, σ' όλους τους διψασμένους

Επίσκοπο τον κάνουνε όταν πια μεγαλώνει

και η Σινώπη χαίρεται, πολύ τον καμαρώνει

Μια μέρα, μέσα στο ναό, λευκό περιστεράκι

κάθεται στο κεφάλι του: "Θα πιεις το ποτηράκι

που σε κερνάω;" τον ρωτά κι εκείνος καταφάσκει

Προλέγει το μαρτύριο κι ό, τι αυτός θα πάσχει

Πηγαίνουν στον Αφρικανό, διοικητή της πόλης

και καταδίδουν τον Φωκά οι ειδωλολάτρες όλης

Της επαρχίας όπου ζει Μα σαν τον βασανίζουν

σεισμοί, θεμέλια της γης, άγρια συγκλονίζουν

Από τον φόβο τον πολύ ο Αφρικανός πεθαίνει

Ο σπλαχνικός ό άγιος όμως τον ανασταίνει

αφού οι οικείοι κλαίγοντας θερμά τον ικετεύουν

"Χριστέ μου, σήκωσέ τονα,  χάριν αυτών που κλαίγουν"

Λέει, κι αυτός σηκώνεται.  "Άφησέ τον να ζήσει"

παρακαλούν οι συγγενείς κι αυτός θα τον αφήσει

Το έργο δε σταμάτησε ο άγιος. Κατόπι

το κήρυγμά του αντήχησαν όλοι  οι γύρω τόποι 

Μέχρι που ο Τραϊανός ήρθε στην εξουσία 

Απ'  την καρδιά του το καλό πάντα είχε απουσία

Παρόλο που τον άφησε άφωνο απαντώντας

εκείνος δεν επείσθηκε, και σε λουτρό σκουντώντας

τον άγιο, τον βάλανε, λουτρό φωτιά και λαύρα

Εκεί αφήνει την πνοή και τη στερνή του αύρα

ο άγιος των ναυτικών που όλες τις τρικυμίες

ησυχαζε με προσευχή και αυστηρές νηστείες

μέχρι να 'ρθει ο Νικόλαος των Μύρων της Λυκίας

Τον έθαψαν οι χριστιανοί, τον κλάψαν και γευτήκαν

τις χάρες και τα θαύματα που απ' το μνήμα βγήκαν

Παπα Νικόλας ο Πλανάς τόσο τον αγαπούσε

που στη γιορτή του πάντοτε εκείνος λειτουργούσε

Σε μια αγρυπνία κάποτε, λένε οι μαρτυρίες

τον είδαν όλοι οι πιστοί, κύριοι και κυρίες

μες στο ναό να σεργιανά, κι όταν λοιπόν ρωτήσαν

τον άγιό μας, τον Πλανά, ποιος είναι, που απορήσαν,

με το πανωκαλλύμαυχο, ετούτος που γυρνάει

μες στο ναό μας, γέροντα; Εκείνος απαντάει

Είναι ο μάρτυς ο Φωκάς π' όλους μας αγαπάει. 

Εμπνευσμένο από το Φθινοπωρινό Συναξάρι του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, τόμος Α ΄, Ακτή, Λευκωσία 2008