Κατηφορίζοντας την Ακροπόλεως μετά τον κυριακάτικο εκκλησιασμό στη Μονή Βλατάδων κατηφορίζουν κι οι λύπες, οι αρρώστες, οι αγωνίες.
Τα παίρνει όλα ο κατήφορος, τα ξεβράζει στον Θερμαϊκό κι από κει ανηφορίζοντας τον Όλυμπο σβήνουν μέσα στο σύννεφο που στεφανώνει την κορφή του.
Μένει το φως.
Το φως της Λειτουργίας, ήλιιος θωπευτικός στο σώμα και στην καρδιά.
Στον βηματισμό που όσα περισσότερα εμπόδια συναντά τόσο γίνεται πεισματάρης, επίμονος, αθλητικός.
Μένει ο ανοιχτός ορίζοντας των αιώνων που πέρασαν κι αυτών που θα 'ρθουν.
Η ύπαρξη που κυματίζει μέσα στο μπλε της φόρεμα γεννήθηκε από ένα "Δι' ευχών",
μ' ένα "Δι' ευχών" θέλει να πορεύεται -όσο κι αν αποτυχαίνει
και μ' άλλο ένα "Δι' ευχών" ελπίζει να αποχωρίσει όταν έρθει η σειρά της...
και μ' άλλο ένα "Δι' ευχών" ελπίζει να αποχωρίσει όταν έρθει η σειρά της...