Στὶς 30 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία µἂς ἑορτάζει τοὺς Δώδεκα Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ, τὴν «δωδεκάριθμον φάλαγγα» τῶν πρωταγωνιστῶν τοῦ Πνεύματος, ὅπως ἀναφέρει ἕνας ὕμνος τῆς ἑορτῆς.
Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ τοὺς ἐπέλεξε ὁ Θεάνθρωπος, γιὰ νὰ ἀποτελέσουν τὸν πυρήνα τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ γίνουν οἱ συνεχιστὲς τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου Του στὸν κόσμο. Τὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα εἶναι τὸ πιὸ τιμητικὸ ἀξίωμα στὴν Ἐκκλησία. Ὑπερέχει ἀπὸ κάθε ἄλλο ἀξίωμα.
Ἔφεραν δὲ εἰς πέρας τὴν τιμητικὴ ἀποστολὴ τοὺς οἱ Ἀπόστολοι μὲ τὴ Χάρη καὶ βοήθεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ποὺ ἔλαβαν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.
Δὲν εἶχαν κατὰ κόσµον προσόντα, στὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσαν νὰ βασισθοῦν καὶ νὰ προχωρήσουν στὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Ὡραία ἐρωτᾶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος: «Τίνι γὰρ ἐθάρρουν;». Ποῦ μποροῦσαν νὰ στηριχθοῦν καὶ νὰ ἔχουν θάρρος γιὰ τὸ ἔργο τους; «Τὴ δεινότητι τῶν λόγων;», στὴ ρητορική τους μήπως ἱκανότητα; «Ἀλλὰ πάντων ἤσαν ἀμαθέστεροι», ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος ἱερὸς Πατήρ. Ἤσαν ἀγράμματοι ψαράδες. Ἀλλὰ μήπως μποροῦσαν νὰ βασισθοῦν, συνεχίζει ὁ Χρυσόστομος, «τὴ περιουσία τῶν χρημάτων;», στὸν πλοῦτο τους; «Ἀλλ’ οὐδὲ ράβδον, οὐδὲ ὑποδήματα εἶχον», ἤσαν δηλαδὴ πάμπτωχοι ὑλικά. «Ἀλλὰ τὴ περιφανεία τοῦ γένους;», ἐπιμένει νὰ ἐρωτᾶ ὁ Ἅγιος. Μήπως κατήγοντο ἀπὸ κάποιο ξακουστὸ γένος καὶ αὐτὸ τοὺς ἔδινε «ἀέρα» καὶ θάρρος; «Ἀλλ’ εὐτελεῖς ἤσαν καὶ ἐξ εὐτελῶν», ἀπαντᾶ. Ἤσαν ἄνθρωποι ἄσημοί του ἅπλου λαοῦ, παιδιὰ φτωχῶν γονέων μὲ τίποτε τὸ ἐντυπωσιακὸ κατὰ κόσµον (ΕΠΕ 12,370).
Καὶ ὅμως αὐτοὶ οἱ ἄσημοι, οἱ ἀγράμματοι καὶ φτωχοί, μὲ τὴ χάρη καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνέτρεψαν τὸ κατεστημένο τῶν αἰώνων, φώτισαν τὴ σκοτισμένη ἀνθρωπότητα, ἄνοιξαν τὴν μετὰ Χριστὸν ἐποχὴ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου, ἐξευγένισαν μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τὰ ἤθη καὶ ἐξαγίασαν μὲ τὴ Χάρη τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας τοὺς ἀνθρώπους.
Ἡ προσφορὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστολῶν στὴν ἱστορία τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι θεμελιώδης. Ἔθεσαν τὰ ἰσχυρὰ καὶ ἀδιάσειστα θεμέλια, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ζεῖ ὁ κόσμος µἄς. Καὶ ἂν σήμερα παραπαίει ὁ κόσμος, εἶναι γιατί δὲν θέλει νὰ στηρίζεται στὰ ἀκλόνητα ἐκεῖνα θεμέλια, τὰ ὁποῖα ἔθεσαν βαθιὰ στὴ γῆ μας οἱ Ἁγιοπνευματοκίνητοι ἐκεῖνοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι κήρυξαν στὴν τότε γνωστὴ οἰκουμένη τὸ Εὐαγγέλιο. Ὑπέγραψαν δὲ τὸ κήρυγμά τους μὲ τὸ αἷμα τους, μὲ τὴν ζωή τους. Σύμφωνα μὲ τὸν «Συναξαριστὴ» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι περάτωσαν τὴν ἀποστολή τους ὡς ἑξῆς:
Οἱ πρωτοκορυφαῖοι Πέτρος καὶ Παῦλος μαρτύρησαν στὴ Ρώμη , ὁ πρῶτος μὲ σταυρικὸ θάνατο, μὲ τὴν κεφαλή του πρὸς τὴ γῆ, καὶ ὁ δεύτερος μὲ ἀποκεφαλισμό.
Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος μαρτύρησε στὴν Πάτρα, σὲ σταυρὸ μὲ σχῆμα Χ.
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος, ὁ ἀδελφός του ἁγίου Ἰωάννου, θανατώθηκε, πρῶτος ἀπὸ ὅλους τους Ἀποστόλους, ἀπὸ τὸν Ἡρώδη τὸν Ἀγρίππα μὲ ἀποκεφαλισμὸ στὰ Ἱεροσόλυμα.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστὴς ἐξορίσθηκε στὴν Πάτμο καὶ τελικὰ πέθανε στὴν Ἔφεσο.
Ὁ ἅγιος Φίλιππος σταυρώθηκε στὴν Ἱεράπολη τῆς Συρίας.
Ὁ ἅγιος Θωμὰς τρυπήθηκε μὲ ἀκόντια καὶ λόγχες στὴ χώρα τῶν Ἰνδῶν καὶ παρέδωσε ἐκεῖ τὴν ψυχή του.
Ὁ ἅγιος Βαρθολομαῖος σταυρώθηκε στὴν Οὐρβανούπολη τῆς Ἰνδίας.
Ὁ ἅγιος Ματθαῖος μαρτύρησε διὰ λιθοβολισμοῦ καὶ πυρὸς στὴν Ἱεράπολη τῆς Συρίας.
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου περάτωσε τὸ ἀποστολικὸ ἔργο τοῦ κρεμασμένος σ’ ἕνα σταυρό.
Ὁ ἅγιος Σίμων ὁ Ζηλωτὴς καὶ Κανανίτης παρέδωσε τὸ πνεῦμα τοῦ καρφωμένος σ’ ἕνα σταυρὸ στὴ Μαυριτανία τῆς Ἀφρικῆς.
Ὁ ἅγιος Ἰούδας ὁ Θαδδαῖος θανατώθηκε μὲ τόξα στὴ Μεσοποταμία κρεμασμένος σ’ ἕνα δέντρο.
Τέλος, ὁ ἅγιος Ματθίας, ποὺ πῆρε τὴ θέση τοῦ προδότη Ἰούδα, παρέδωσε τὴν ψυχή του μὲ φρικτὰ βασανιστήρια στὴν Αἰθιοπία.
Αὐτοὶ ἤσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, τὰ ἐκλεκτὰ δοχεῖα τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ Φωτοδότες ποὺ μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τὴ ζωὴ τοὺς ἔδωσαν ὑψηλό, οὐσιαστικὸ νόημα στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἀληθινὰ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, ποὺ ἐμπνέουν καὶ σήμερα ὅσους θέλουν νὰ ζοῦν μία ζωὴ ἀληθινὰ πνευματική.
