Επιστροφή που σε ελευθερώνει - Αρχιμ. Βασίλειος Ιβηρίτης

Ο νεώτερος υιός σκεφτόταν να ζητήσει να μείνει στο σπίτι «ὡς εἷς τῶν μισθίων». Αυτό αν του δινόταν, θα ήταν ήδη παράδεισος μέγας γι' αυτόν. Όμως ο Θεός Πατέρας τον κάνει το κεντρικό πρόσωπο και την αφορμή του μεγάλου πανηγυριού. Και αυτό τον καταπλήττει και τον κατακαίει. Ο Θεός καταδικάζει με το πλήθος της αγάπης Του. Και νιώθεις ανάξιος γι' Αυτήν. Αποτραβιέσαι στη θέση του δούλου, πού σου ταιριάζει, σου υπεραρκεί, σε αναπαύει. Δεν αναπαύει όμως τον Θεό, πού τόσο αγαπά, πού τόσο συγχωρεί, πού σε συνθλίβει, σε λιώνει με την αγάπη Του την άμετρη. Και κλαις από χαρά για το θαύμα τούτο. Και το κλάμα φανερώνει την πλησμονή της αγαλλιάσεως. 

Εξουθενώνει τον εαυτό του και δοξάζεται. Δεν βλέπει ανθρώπινα τη δόξα που θα ακολουθήσει. Μένει μόνο στην εξουθένωση. Του αρκεί να είναι στο σπίτι του Πατρός. Δεν ζητά χαρίσματα —αυτό γίνεται εκ βαθέων— γι' αυτό του δίδονται όλα. Όταν ζητάς κάτι μικρό, ένα ερίφιο, δεν παίρνεις τίποτε. Όταν δεν ζητάς τίποτε —ούτε να γίνεις δούλος— τα παίρνεις όλα.

Επειδή είναι αληθινή η μετάνοιά του, ήδη τον έβαλε στον παράδεισο· διαιτάται σε χαρά που ακατάπαυστα αυξάνει. Αυτό το ξέρει ο Πατέρας. Γι' αυτό θύει τον μόσχο τον σιτευτό. Ενδύει τη χαρά με τη χαρά. Τον υιό τον άξιο του Πατέρα με τη στολή την πρώτη. Αυτό γίνεται αυθόρμητα. Όπως από τον τάφο της σκοτεινής γης, ο σπόρος πού πεθαίνει, προχωρεί φυσιολογικά και φτάνει στην ανθοφορία, έτσι από τη συντετριμμένη καρδιά του ταλαιπωρημένου, του χαμένου γιου, ανατέλλουν τα πάμφωτα χαρίσματα και τον ντύνουν. Τον περιβάλλει το φως ως ιμάτιον· στολή πρώτη και ανέγγιχτη.

Αλλοιώς —αν δεν είχε αυτή τη διαλυτική των πάντων συντριβή— δεν θα μπορούσε να ανθέξει και τα ελάχιστα χαρίσματα, θα του κάνανε κακό. Θα τα πέταγε πέρα. Και ο ίδιος θα πεταγόταν έξω από τη μοναδική χαρά, την πανήγυρη της αγάπης· όπως έκαμε ο πρεσβύτερος υιός. Κανείς δεν μπορεί να του πάρει τούτη τη χαρά, να του την αφαιρέσει, να την απομακρύνει. Γιατί πηγάζει από μέσα του, από τον εαυτό του, είναι ο Χριστός που ζει μέσα του. Δεν ζει πια αυτός.

*Μας το έστειλε ο π.Βασίλειος Χριστοδούλου
* Φωτογραφία από ψηφιδωτό κόσμημα Calliope mosaics: https://www.facebook.com/CalliopeMosaics/?fref=ts