Νύχτα θαυμάτων και Κόκκινο κορδόνι σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία των Αθηνών 11/12-15/12/17

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου

Στην Εράσμιο Ελληνογερμανική Σχολή, έγιναν τρεις παρουσιάσεις του παραμυθιού "Το Κόκκινο κορδόνι" σε τρεις αντίστοιχες ομάδες παιδιών της Α ΄ Δημοτικού του σχολείου που έχουν συμπεριλάβει το παραμύθι στο μάθημα της φιλαναγνωσίας. 

-Κυρία, γιατί ο μικρός βασιλιάς δεν έχει όνομα;

- Είναι λίγο δύσκολο να σας το εξηγήσω... Ας σας πω πως όταν κάνεις κάτι κακό είναι σαν να χάνεις το όνομά σου... σκεφτείτε όταν αναφέρουν στις ειδήσεις πως κάποιος έκανε κάτι κακό, σχεδόν πάντα δεν λένε το όνομά του... Όνομα έχει μόνο το καλό... 

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου

Έγιναν δύο παρουσιάσεις της Νύχτας Θαυμάτων 

στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Παλαιού Φαλήρου, η πρώτη στα παιδιά των δύο πρώτων τάξεων του Δημοτικού και η δεύτερη στα παιδιά της τρίτης και της τετάρτης.  

Η Χιώτισσα διευθύντρια του σχολείου κ.Μαστρομιχλάκη έχει καταφέρει να φτιάξει ένα ονειρεμένο δημόσιο σχολείο, όπου τα παιδιά πηγαινοέρχονται συνέχεια στη βιβλιοθήκη και δεν σταματούν να διαβάζουν. 

- Τα παραμύθια σας είναι για μικρούς ή για μεγάλους; με ρωτούν στο τέλος.

- Εσείς τι λέτε;

- Εγώ λέω και για μεγάλους! λέει το ένα.

- Όχι, όμως για όλους, πετάγεται ένα άλλο. Είναι για κείνους τους μεγάλους που θέλουν να βγάλουν το παιδί που κρύβουν μέσα τους!

- Εσείς, το έχετε καταφέρει αυτό, μου λέει ένας μικρός μπροστά μου και μου αγκαλιάζει τα χέρια. Και ξέρετε γιατί;

- Γιατί;

- Γιατί είστε πολύ μεγάλη!

Γελούμε όλοι και προχωρώ προς την έξοδο αφού τα χαιρετώ.

 - Πώς μπορείτε και γράφετε τόσο τέλεια παραμύθια; με ρωτάει ένα αγοράκι τη στιγμή που φεύγω, αρπάζοντάς με από τη φούστα. Σκύβω και του ψιθυρίζω στο αφτί.

- Κάνω προσευχούλα στον Θεό και Τον παρακαλώ να μου χαρίσει ωραία παραμύθια που να δίνουν χαρά στα παιδιά. Εκείνος μου τα δίνει κι εγώ μετά τα γράφω για να τα διαβάσετε κι εσείς. Το παιδί κουνάει καταφατικά το κεφάλι και γελάει πλατιά...

Την ίδια μέρα το μεσημέρι, κάνουμε άλλη μία παρουσίαση της Νύχτας Θαυμάτων στο Λάτσειο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο Ψυχικού σε παιδιά της Γ΄ Δημοτικού. (Δεν έχουμε φωτογραφία).

- Θα ενωθεί ποτέ ξανά το δέντρο του κόσμου, κυρία;

- Και βέβαια θα ενωθεί! Αρκεί να αγαπήσουμε με πάθος τον ουρανό και τα αστέρια του!

- Εμείς τα αγαπάμε!

- Το ξέρω... Μένει να κάνουμε και τους άλλους να τα αγαπήσουν...

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 

Γίνονται δύο παρουσιάσεις της Νύχτας θαυμάτων στο Μποδοσάκειο Κολλέγιο Αθηνών σε δύο ομάδες παιδιών της Α ΄Δημοτικού.  

Πρώτα μέσα στον πανέμορφο χώρο της βιβλιοθήκης και κατόπιν στη σάλα, έρχονται παιδιά γεμάτα ζωή και απορίες. Αυτά έχουν ήδη κάνει πράξη το παραμύθι και για να αγαπήσουν πιο πολύ τα αστέρια μαζεύουν πράγματα που έχουν ανάγκη άλλα παιδιά.

- Και τελικά ο Αρσένης του παραμυθιού, έγινε φίλος με ένα αστέρι;

- Εσείς τι λέτε;

- Μάλλον έγινε, αλλά πώς;

- Ε, αυτό θα είναι το παραμύθι που θα γράψετε εσείς!

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου

Κάνουμε δύο παρουσιάσεις στα νήπια των εκπαιδευτηρίων Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου της Νύχτας θαυμάτων. Τα νηπιάκια με εντυπωσιάζουν. Σαν μικρές Παναγιές μπαίνουν και σε κοιτούν ρουφώντας και την ανάσα σου.

- Και τελικά, πώς γινόμαστε φίλοι με ένα αστέρι; τα ρωτώ  για να διαπιστώσω αν έχουν καταλάβει το παραμύθι.

- Τα αγαπάμε!

- Τα σκεφτόμαστε!

- Τα νοιαζόμαστε!

- Τα μελετάμε! 

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου

Γίνονται δύο παρουσιάσεις της Νύχτας θαυμάτων στα παιδιά της Γ΄Δημοτικού στα εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα. 

Πρώτη φορά μου συνέβη, ενώ περιμένουν τα παιδιά να ξεκινήσει η παρουσίαση να μην κάθονται αδρανή ούτε να κουβεντιάζουν μεταξύ τους, αλλά να κατεβάζουν βιβλία από τα ράφια και να τα διαβάζουν... Από τα μεγάλα υαλωτά μπαίνει ένα λαμπερό φως και η θέα είναι σχεδόν συγκλονιστική...

Τελειώνουμε με την πρώτη ομάδα, αλλά μια μεγάλη παρέα παιδιών τρέχουν πίσω μου και με περικυκλώνουν.

- Τι έγινε τελικά ο άγγελος;

- Ανέβηκε πάλι στον ουρανό. Ε, έτσι κάνουν οι άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν, εκτός βέβαια απ' αυτούς που είναι πάντα μαζί μας.

- Δηλαδή υπάρχουν άγγελοι που είναι πάντα εδώ;

- Τι εννοείτε, παιδιά; Δεν ξέρετε πως καθένας μας έχει και έναν άγγελο;

- Όχι, πρώτη φορά το ακούμε αυτό. Δεν μας το είπε ποτέ κανείς...

- Δηλαδή, δεν ξέρετε ότι εδώ ανάμεσά μας φτερουγίζουν άγγελοι;

- Όχι, κυρία...

- Ε, να τώρα το μάθατε όμως και να μην το ξεχάσετε ποτέ... Αυτοί μας προστατεύουν και μας οδηγούν!

Γελούν τρισευτυχισμένα και πάνε...

Για όλα αυτά τα σχολεία που επισκέφτηκα αυτές τις ημέρες, χωρίς να μπορώ να εξαιρέσω ούτε ένα, έχω να πω πως είναι Καλά Σχολειά! Πως μαθαίνουν στα παιδιά τους να αγαπούν τα βιβλία, την τάξη, την ομορφιά, την ευγένεια. Όλα  φιλόξενα σχολειά και όλα με ξεχωριστή φροντίδα και μέριμνα για τα παιδιά τους και τους χώρους τους. Όλα προσηλωμένα στην αληθινή παιδεία.

Τα ευχαριστώ όλα για την τιμή που μου έκαναν και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, για την εγκάρδια φιλοξενία τους. Σε διευθυντές, δασκάλους, βιβλιοθηκονοόμους και παιδιά εύχομαι ολόψυχα

Καλά Χριστούγενα και Καλή Χρονιά!