Σάββατο 16 Δεκεμβρίου. Στην μεγάλη χριστουγεννιάτικη γιορτή που κάνουν τα εκπαιδευτήρια "Ροδίων Παιδεία" οι δύο πρώτες τάξεις του Δημοτικού παρουσιάζουν τη Νύχτα θαυμάτων διασκευασμένη για σαράντα παιδιά από την εκπαιδευτικό θεάτρου Μυρσίνη Λενούδια. Η Μυρσίνη έχει έναν μοναδικό τρόπο κερδίζει τα παιδιά και να βγάζει από μέσα τους τον καλύτερο εαυτό τους. Να τα συντονίζει, να τα καλλιεργεί, να τα οδηγεί στο Καλό. Αφού τους διαβάζει το παραμύθι, βάζει τα μικρά να γράψουν τα δικά τους παραμύθια, τις δικές τους εκδοχές για την ιστορία. Και τα παραμύθια που γράφουν είναι σαν μικρά ποιήματα που θα τα ζήλευαν οι μεγαλύτεροι ποιητές. Έτσι η παράσταση ξεκινά με τα παραμύθια των παιδιών της α ΄ δημοτικού. Η αγάπη είναι φως, λέει ένα παιδί... Το όνειρο είναι η αρχή και το τέλος της μέρας, λέει ένα άλλο. Παραλάσσουν την ιστορία της αρχής του κόσμου που μέσα στο παραμύθι μου είναι ένα δέντρο και γράφουν για τα δικά τους δέντρα... Έχει ρωτήσει τα παιδιά της Δευτέρας τι θέλει να γίνει το καθένα. Δεν χαλάει το χατήρι κανενός. Θα βρει τον τρόπο να τα χωρέσει όλα, να τα εντάξει όλα μέσα στο θεατρικό, τηρώντας παράλληλα και το κείμενο της Νύχτας Θαυμάτων. Η Ρένα από την Λέρο θα φτιάξει ονειρεμένα κουστούμια. Έχει ζητήσει να της στείλει κάθε παιδί ένα παλιό του ρούχο και πάνω του θα κεντήσει, θα ράψει, θα υφάνει, θα κολλήσει τα δικά της όνειρα εμπνευσμένα από το παραμύθι μας. Ήταν μια ονειρεμένη παράσταση που θα τη ζήλευαν και επαγγελματικοί θίασοι.
Με καλούν στην σκηνή στο τέλος και σηκώνομαι να τους ευχαριστήσω και εύχομαι σε όλους να αγαπήσουμε τον ουρανό για να ενωθεί και πάλι ο κόσμος όπως το εύχεται η εκκληςία μας.
Την Δευτέρα πηγαίνω στο σχολείο να συναντήσω από κοντά όλα αυτά τα παιδιά. Ξεκινώ να τους αφηγούμαι το παραμύθι και με διορθώνουν. Έχω λησμονήσει πως δούλεψαν πάνω σε εκδοχή του κειμένου πριν τις τελικές διορθώσεις. Δεν τους αρέσει που το αλλάζω. Έτσι όμως μαθαίνουν πως κάθε κείμενο επεξεργάζεται πριν βγει βιβλίο. Οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή. Τα παιδιά είναι γεμάτα ερωτήσεις. Οι μεγάλοι νομίζουν πως έχουν απαντήσει σε όλα.... Μου κάνει πάντα εντύπωση πόσο απασχολεί τα παιδιά το τέλος. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν να υπάρχει τέλος σε καμιά ιστορία. Είναι που ξέρουν βαθιά μέσα τους πως πράγματι τέλος δεν υπάρχει...
Αισθάνομαι την ανάγκη να συγχαρώ αυτό το σχολειό και τους διευθυντές του με τους εκπαιδευτικούς του. Αποτελούν πρότυπο για μια χώρα που δεν μεριμνά όπως θα έπρεπε για την παιδεία της. Τους ευχαριστώ όλους από ΄καρδιάς και τους εύχομαι να έχουν υγεία και δύναμη για να συνεχίσουν να προσφέρουν με τόση αγάπη στα παιδιά τις αξίες της πατρίδας μας.
Καλά Χριστούγεννα!
Γεια σας
ReplyDeleteπολύ όμορφο το κείμενο /η ανταπόκριση σας από Ρόδο και τη θεατρική παράσταση στο σχολείο "Ροδίων Παιδεία" με βάση το κείμενό σας "Νύχτα Θαυμάτων" που διασκεύασε η Μυρσίνη Λενούδια.
Παρακολουθώ τη δουλειά της Μυρσίνης χρόνια τώρα. Είναι όπως τα λέτε. Το κείμενό σας καλόπεσε στα χέρια της, γιατί η Μυρσίνη και τον/τη δημιουργό σέβεται / τιμά και στα παιδιά δίνει κλειδιά να το ανοίξουν με το δικό τους τρόπο. Μακάρι να καταθέσει την εμπειρία της αυτή, πώς δηλαδή το αρχικό κείμενο γίνεται νέο στα χέρια των παιδιών. Και εσείς να είστε καλά να γράφετε. Έχουμε ανάγκη τις ιστορίες σας. Καλά Χριστούγεννα