Τα άλογα των Χριστουγέννων

Στον ιππόδρομο της κάθε μιας στιγμής

Τρία άλογά μου ρίχνω κάθε μέρα

Αυτό που ήμουν, κόκκινο, μικρό

Αυτό που είμαι, ατίθασο και μαύρο

Κι αυτό που θα 'θέλα να γίνω, το λευκό

Μάταια ποντάρω τις οικονομίες μου όλες

Πότε στο κόκκινο και πότε στο λευκό

Το μαύρο άτι βγαίνει πάντα πρώτο

Δεν πτοούμαι

Δανείζομαι από φίλους και γνωστούς 

Και πάλι αμετανόητη στα δυο ποντάρω

Αφού από αίμα πορφυρό βασιλικό γεννήθηκα

Και στην αιωνιότητα την αμόλυντη πηγαίνω 

Γιατί το μαύρο να υπερασπίσω το θνητό 

Μα όταν έρχονται Χριστούγεννα όπως τώρα

Είναι η ώρα να επιστρέψω πια τα δανεικά

Τα δυο μου αγαπημένα τερματίζουν πρώτα

Ενώ το αχώνευτο, το μαύρο, αλαζονικά 

Το έχει καταπιεί το έρεβος του Άδη 

Μακριά από τον ιππόδρομο κι εμένα  

Ακόμα πιο μακριά όμως από τη φάτνη

Που χωρεί μόνον αγγέλους και παιδιά

Την ταπεινή την Παναγιά και τον Αστέρα 

Η φωτογραφία είναι από το: http://www.eyvindearle.com/Details.aspx?id=33&type=serigraph