Τραγούδι της αγίας Παρασκευής

Αδριανός βασίλευε όταν σε μια κώμη,

Κάποιο μικρό προάστιο έξω από την Ρώμη

Γεννήθηκε η Παρασκευή από την Πολιτεία 

Κι από τον Αγαθόνικο, μοναχοκόρη θεία

Στα είκοσι ορφάνεψε κι από τους δυο γονείς της

Που ήταν τόσο εύποροι ώστε στη διάθεσή της

Κληρονομιά σημαντική πήρε που θα  εκποιήσει

Η κόρη η τρισεύγενη ώστε να βοηθήσει 

Πολλούς φτωχούς και ασθενείς, και ύστερα θα αρχίσει

Στη Ρώμη ιεραποστολλικό έργο και θα πασχίσει

Να μάθουνε για τον Χριστό οι αδύναμες ομάδες

Μα θα την καταγγείλουνε οι  καλοθελητάδες

Κι ο Αντωνίνος την καλεί να ‘ρθει σε απολογία

Και της ζητά να αρνηθεί την πίστη την αγία

Προσφέρει ανατλλάγματα μα εκείνη τα απορρίπτει

Και την αγάπη στον Χριστό μέσα στο αίμα νίπτει

Πυρώνουν και της βάζουνε μια περικεφαλαία

Στην κεφαλή την καθαρή και ύστερα τη νέα

Τη ρίχνουνε στη φυλακή και την απομονώνουν

Άγγελος απ’ τον ουρανό έρχεται, ξεκλειδώνουν

Τα σιδηρά της τα δεσμά και πάλι την καλούνε

Την πίστη γι’ άλλη μια φορά να αλλάξει της ζητούνε

Ο Αντωνίνος πρόσταξε τότε να βασανίσουν

Μέχρι θανάτου την πιστή και ας τη διαλύσουν

Λάδι καυτό γεμίζουνε ένα ψηλό καζάνι

Τη ρίχνουν και τη βλέπουνε σαν σε δροσιά να κάνει

Ο Αντωνίνος δυσπιστεί, θέλει να διαπιστώσει

Αν καίει όντως η φωτιά, μα ατμός θα τον τυφλώσει

Κάτω στο χώμα σέρνεται, σφαδάζει απ’ τον πόνο

Μα η αγία εύχεται, δεν τον αφήνει μόνο

Και έτσι θαυματουργικά τα μάτια θεραπεύει

Του τύραννου και βασιλιά που καταδυναστεύει

Τους χριστιανούς, και μάρτυρες αυτούς αναδεικνύει

Να αφήσουν τότε ελεύθερη αυτήν υποδεικνύει

Κι έτσι ελευθερώνεται ωσότου να ‘ρθει ο Μάρκος

Ο Αυρήλιος στο θρόνο του και πάλι μες στο κράτος

Νέοι διωγμοί αρχίζουνε, πάλι την συλλαμβάνουν

Και τώρα αυτό το ειδεχθές έργο που αναλαμβάνουν

Ασκληπιός, Ταράσιος, έπαρχοι που εκτελούνε

Τις εντολές του βασιλιά του Μάρκου που υπακούνε

Σε λάκκο, ο πρώτος, έριξε με φίδια την αγία

Κι εκείνα πέθαναν μεμιάς πλησιάζοντας τη θεία

Βλέποντας τούτο ο δεύτερος την αποκεφαλίζει

Και ο Χριστός και Κύριος στεφάνι της χαρίζει

Πόσα τα προσκυνήματα στην χώρα και στην πλάση

Πόσα τα αγιάσματα, ο νους σου θα τα χάσει

Κι άλλα πόσα τα θαύματα και ποιος να τα μετρήσει

Που βρίσκουν άνθρωποι το φως με της ευχής της χρήση;

Μεγάλη η αγία μας, καλογριά γυρνάει

Και δίνει τα ιάματα σε όποιον τα ζητάει.