Εισερχόμενοι στο σχολείο αυτό που τυλίγουν τα πανύψηλα πεύκα, τα παιδιά παίζουν στις μεγάλες αυλές ντυμένα τις στολές της γυμναστικής τους μπάλα. Χτυπά το κουδούνι και αφού μας οδηγούν στην μεγάλη πανέμορφη βιβλιοθήκη, οι ευγενέστατοι εκαπιδευτικοί μας υποδέχονται και πολύ σύντομα προσέρχονται τα παιδιά της Γ΄ τάξης. Στρογγυλοκάθονται στην μοκέτα και αδημονούν να ακούσουν. Στον υπολογιστή θα βάλουμε τη μουσική που συνοδεύει την αφήγηση του παραμυθιού. Ακούν σαν μαγεμένα. Η προσήλωσή τους για την ηλικία τους είναι εντυπωσιακή. Δεν χορταίνουν να βλέπουν τις κούκλες. Σχεδόν αδημονούν να τελειώσει το παραμύθι για να τις πιάσουν, να τις παίξουν, να τις χαρούν. Αφού ολοκληρώνεται η αφήγηση σχολιάζουν το παραμύθι με πάθος και ενθουσιασμό. "΄
"Κυρία, ήταν φοβερό που έπαιζαν όλοι την ίδια μελωδία, ενώ έμεναν στις τέσσερις άκρες του κόσμου!" "Κυρία, ήταν φοβερό το πώς συναντήθηκαν όλοι στο τέλος!" "Κυρία, ευτυχώς που κατέβηκε ο Θεός από τον ουρανό, αλλιώς τι θα κάναμε;"
Η μισή συζήτηση αφορά στο παραμύθι, αλλά η άλλη μισή στο πώς έφτιαξα τις κούκλες. Τους περιγράφω με λεπτομέρειες την καασκευή τους κι ύστερα τους εξηγώ πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να μάθουν να ράβουν, να πλέκουν, να κεντούν.
Μένουν με το στόμα ανοιχτό. Φαίνεται πως είναι η πρώτη φορά που ακούν παρόμοια πράγματα. Και μάλλον είναι. Τα παιδιά αυτά που θεωρούνται προνομιούχα, μιας και τα έχουν όλα, αγνοούν πράγματα απλά και ταπεινά που καλλιεργούν τις χειρονακτικές δεξιότητες και παράλληλα την υπομονή, τη φαντασία, ομορφαίνουν κάθε στιγμή της ζωής μας και μας ποτίζουν με το ατέλειωτο νερό της δημιουργικότητας που χαρίζει ευτυχία στον άνθρωπο. Ρουφούν κάθε λέξη σαν διψασμένα ελάφια.
Παίρνουν τις κούκλες, τις μελετούν, τις παίζουν, τις χαίρονται πολύ. Χτυπά το κουδούνι για να πάνε στο διάλειμμά τους και δεν φεύγουν. Λένε, λένε, λένε. Τι τους ενδιαφέρει, τι αγαπούν, τι θέλουν να κάνουν όταν μεγαλώσουν.
Αγκαλιαζόμαστε,φιλιόμαστε και φεύγουν. Έχουμε αγαπηθεί. Μέσα στην αγκαλιά του παραμυθιού γνωριστήκαμε και χωρέσαμε όλοι.
No comments:
Post a Comment
Σχόλια