Είναι μεγάλη χαρά να σε υποδέχεται με τόση αγάπη ένα σχολείο της όμορφης επαρχίας σαν την πόλη της αγίας Βαρβάρας και να έχει διαβάσει σχεδόν όλα σου τα βιβλία. Να σε γνωρίζουν με το που περνάς το κατώφλι της αυλής και να σε φωνάζουν τα παιδιά με το όνομά σου, να σε καλωσορίζουν σαν να σε ξέρουν από παλιά. Και να μπαίνεις σε ένα παλιό ψηλοτάβανο κτίριο που δίνει ανάσα στην ψυχή του ανθρώπου και δε τη στραγγαλίζεται όπως τα τετράγωνα σύγχρονα χαμηλά κουτιά που ονομάζουν σχολεία. Να μπαίνουν με τάξη στην αίθουσα όλα τα παιδιά αφού έχουν ήδη γράψει στον πίνακα το "καλώς όρισες..." και στο πατάρι να σε περιμένει μια κόκκινη τουλίπα και μια φραουλιά. Είναι ακόμα πιο ωραίο να γίνεται αφορμή ένα βιβλίο σου για να γράψουν τα παιδιά ποιήματα που σου τα αφιερώνουν και να συμμετέχουν όλοι οι δάσκαλοι σε αυτή τη γιορτή. Πέφτουν βροχή οι ερωτήσεις κι εσύ σχεδόν τρέμεις από την μεγάλη ευθύνη να δώσεις ένα ζωντανό σποράκι αλήθειας που αύριο θα έχει ελπίδα να βλαστήσει μέσα σ' αυτές τις καθαρές ψυχές.
Δεν τη χωράς τόση καλοσύνη και τόση αγάπη... Ξαφνικά ένας δάσκαλος -Πόντιος- εισβάλλει δίχως καμιά προειδοποίηση και ανεβαίνει στο πατάρι με την κιθάρα στα χέρια κι αρχίζει και τραγουδά το "Κάποιος γιορτάζει..."
Ναι, γιορτάζουμε όλοι μαζί αυτή την ποίηση που λέγεται ζωή, άνοιξη, βιβλίο, παραμύθι, παιδί!
Σας ευχαριστούμε όλους!
No comments:
Post a Comment
Σχόλια