Ο γλύπτης της στιγμής

Ακατέργαστο μάρμαρο
καταμεσής της αγοράς του χρόνου 
η Ημέρα
τον γλύπτη αναμένει της στιγμής 
Πληροφορήθηκε την ολονύκτια πάλη 
που είχε πάλι με τους δαίμονες
ωσότου σχεδιάσει ένα άγαλμα όνειρο
Στήνει αφτί τον ελαφρύ βηματισμό
ν' ακούσει του αγαπημένου
Είναι ώρα να φανεί στην αγορά
να δώσει σώμα στο όνειρο
Να τός! Μες στον τρίχινο μανδύα
αχνοφέγγει το συνεσταλμένο βλέμμα του
Κοιτάζει ό,τι έχει να αφαιρέσει:
Τους πλανόδιους εμπόρους 
που διαλαλούνε ιστορίες νοθευμένες, 
κατορθώματα ανήθικα, κομπορυμοσύνη σε καλή τιμή
Τους παλιατζήδες που πουλούνε 
έπαθλα κυνηγητικά του καλού και του κακού
Δασκάλους υπερφίαλους
που διδάσκουνε τον εαυτό τουςς
Ιεροκήρυκες ανίερουςς
Ζήτουλες υποκριτές

Πλήθος μικρών ανθρώπων 
λέξεων βαρύγδουπων
διαγκωνίζονται
ποιος θα ελκύσει περισσότερους πελάτες
Πότε τον πρόφτασαν οι δαίμονες
και τους βρίσκει πάλι εμπρός του;
Δεν είναι ώρα να απορεί
Σε αθέατη γωνιά ολόρθος 
σαν παλαίμαχος έμπειρος πολεμιστής
πιάνει τη σμίλη της ιστορίας των προγόνων του στο χέρι
στο άλλο το σφυρί της προσευχής
κι αρχίζει να σμιλεύει τη στιγμή
αφαιρώντας φώτα, βάθρα και εξέδρες
κι έπειτα εμπόρους, παλιατζήδες, ζήτουλες,
ιεροκήρυκες, δασκάλους

Χτύπο χτύπο η στιγμή προβάλλει
καλλονή από φως
σαν πεταλούδα στα χέρια του τα ματωμένα