Τραγούδι του προφήτη Ιεζεκιήλ

Στου Ναβουχοδονόσορα τα χρόνια ο προφήτης,

ο μέγας Ιεζεκιήλ, έζησε ως αλύπτης

ψυχών όπου τις δίδασκε το φως του Ναζωραίου

Τ' όνομα του πατέρα του, Βουζί ήταν, του ωραίου

που ιερέας σύρθηκε μέχρι τη Βαβυλώνα

σαν τα Ιεροσόλυμα, τον έκτο τον αιώνα,

πήραν οι Βαβυλώνιοι, κι όλους τους Ιουδαίους

αιχμάλωτους εξόρισαν, ανήμπορους, μοιραίους

Η ανατροφή που δέχτηκε ο γιος απ' τον πατέρα

είχε την επιμέλεια ηθών που πέρα ως πέρα

απ' την πατροπαράδοτη θρησκεία τους πηγάζαν

και μόνο ό,τι ήταν του Θεού τιμούσαν και γιορτάζαν

Έτσι, εχθρός κάθε κακού και κάθε αμαρτίας,

θα γίνει ο προφήτης μας πρότυπο ακακίας

Τους υπερόπτες άρχοντες με θάρρος θα ελέγξει,

χωρίς, η εξουσία τους, να νοιάζεται αν πλέξει

δίχτυα που στην παγίδα τους θα θέλει να τον κλείσει

Τη νιώθει όλος ο λαός τη θεία του την κλήση.

Πρεσβύτεροι, νεότεροι, ζητούν τη συμβουλή του

Κι ο Κύριος τον αγαπά. Τη Θεία τη βουλή Του

θα φανερώσει καθαρά, ώστε να προφητέψει

πώς την αγία πόλη τους εχθρός θα καταστρέψει,

των ειδωλολατικών εθνών τη θεία καταδίκη,

και την ανάσταση νεκρών με του Θεού τη νίκη

απέναντι στο θάνατο. Πώς τα γεγυμνωμένα 

οστέα, σάρκες θα ντυθούν κι όλα αναστημένα

όταν ο μέγας φωνητής Αρχάγγελος σαλπίσει

μπροστά στον Ένα τον Θεό θα τα ονοματίσει

Περνούν οι χρόνοι κι οι καιροί,  κι ως όλοι οι προφήτες

έτσι κι ο Ιεζεκιήλ, απ' του κακού τις φύτρες,

φονεύεται. Απ' τη φυλή του Γαδ κάποιοι φονιάδες

ειδωλολάτρες, φόνευσαν σαν άγριες μαινάδες

τον μέγα της Ανάστασης προφήτη των αιώνων

να ζει ανθός αμάραντο  των Θείων των λειμώνων