Λογική εναντίον παραλόγου

Ας υποθεσουμε πως το Δημοψήφισμα έμπαινε ως θέμα στις Πανελλαδικές εξετάσεις, ζητώντας απ' τους μαθητές να αναλύσουν τα υπέρ και τα κατά του "ναι" και του "όχι". Σ' αυτήν την περίπτωση τα παιδιά θα ανέλυαν το ζητούμενο με βάση κάποιες παραμέτρους, αρθρώνοντας λογικά επιχειρήματα. Αυτό που διδάσκει και απαιτεί απ' αυτά το εκπαιδευτικό μας σύστημα προκειμένου να τα βαθμολογησει, είναι καταρχάς ό,τι γράφουν να είναι εντός θέματος. Η λογική είναι ο σταθερός και μετρήσιμος τρόπος προκειμένου να αξιολογηθούν στις εξετάσεις. Ο σουρεαλιμός και ο συναισθηματισμός ουδόλως ενδιαφέρουν τον βαθμολογητή, όπως και η εκτός θέματος αντιμετώπιση.

Οι ενήλικες Έλληνες τι κάνουν; Όσοι απαντούν "όχι" στο δημοψήφισμα, απαντούν "όχι" στο διακύβευμα του ζητήματος που θέτει, με τη μόνη διαφορά από τις Πανελλαδικές πως δεν τους δινεται η δυνατότητα να επιχειρηματολογήσουν, διότι έτσι είναι κατασκευασμένο κάθε δημοψήφισμα. Δεν αναλύεις τους λόγους που έχεις να το υπερψηφίσεις ή να το καταψηφίσεις, αλλά το αντιμετωπίζεις ως έχει και πρέπει να επιλέξεις μια μονολεκτική απάντηση.Αυτοί όμως που επιλέγουν να απαντήσουν "ναι", απαντούν κατ' ουσίαν  σε κάτι άλλο, οπως οι ίδιοι δηλώνουν. Κανείς απ' αυτούς που είναι υπέρ του "ναι" δε λέει "ναι" στα μέτρα που παρουσιαζει το δημοψήφισμα. Όλοι λένε "ναι" στην Ευρώπη, "ναι" στο ευρώ, αλλά δεν λένε "ναι" στα μέτρα. Αν όλοι όσοι λένε "ναι" έγραφαν για το δημοψήφισμα στο μάθημα της έκθεσης με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν και που κυριως συμπεριλαμβάνουν προφητείες, απλώς θα μηδενίζονταν οι κόλλες τους, γιατί θα ήταν εκτός θέματος.

Θα ισχυριστεί κάποιος -και θα έχει και δίκιο- πως δεν είμαστε παιδιά και άρα είναι λάθος εξαρχής η σύγκριση. Ναι, δεν είμαστε παιδιά, -δυστυχώς. Γιατί αν ήμασταν παιδιά, δε θα μας περνούσε από το μυαλό να αμφισβητήσουμε το θέμα των εξετάσεων που δίνουμε αυτή τη στιγμή, θα ήταν αδιανόητο να βγούμε απ' το ερώτημά του, όχι μόνο γιατί δε θα είχαμε συμφέρον να το κάνουμε, αλλά και γιατί δε θα ρισκάραμε να μηδενιστούν οι κόλλες μας επειδή έτσι μας αρέσει, έτσι μας βολεύει ή έτσι νομιζουμε. Θα απαντούσαμε. "Όχι" επειδή θα διαφωνούσαμε και "ναι" επειδή θα συμφωνούσαμε.Τι συμβαίνει στην περίπτωσή μας; Όσοι απαντούν "ναι", στην πραγματικότητα αρνούνται το θέμα και το ερώτημά του. Αντικαθιστούν με αυθαίρετο τρόπο το ερώτημα του δημοψηφίσματος με ένα άλλο ερώτημα που επινοούν και που όλως τυχαίως επινόησαν και κάποιοι  από τους ευρωπαίους εταίρους μας. Δεν απαντούν "ναι" στα μέτρα, όπως τους ρωτά το χαρτί στο οποίο θα σημειώσουν το "ναι" τους, αλλά απαντούν "ναι" στην Ευρώπη και στο ευρώ, ερώτημα που ωστοσο δεν τίθεται. Διαστρεβλώνουν έτσι το ερώτημα αυτό καθεαυτό, προβάλοντας εξαρχής μία ερμηνεία, η οποία μεταφράζεται στο ότι εμείς δεν πιστεύουμε πως αυτό θέλετε να μας ρωτήσετε, αλλά πιστεύουμε πως μας ρωτάτε κάτι άλλο απ' αυτό που γράφει το χαρτί. Στην πραγματικότητα αμφισβητούν το κείμενο του δημοψηφίσματος, αμφισβητώντας και τις προθέσεις της κυβέρνησης και την ίδια, συμπαρατασσόμενοι με όσους κάνουν το ίδιο στην Ευρώπη.Αν όμως αμφισβητείς κάτι, δε συμμετέχεις σ' αυτό. Δεν απαντάς εφοσον το θεωρεις κιβδηλο ή έστω πονηρό. Απέχεις διότι θεωρείς πως σε κοροϊδεύουν. Αυτό έχεις δικαίωμα να το κάνεις. Είναι και λογικό και θεμιτό. Αυτό που δεν είναι ούτε λογικό, ούτε όμως και θεμιτό, είναι να απαντάς παραλάσσοντας και διαστρεβλώνοντας το ζητούμενο. Αυτό είναι και παράλογο και ανέντιμο. Το έντιμο θα ήταν να ομολογήσεις πως θέλεις αυτά τα μέτρα, γιατί το "ναι" σου σ' αυτό απαντά. Το θέλεις δεν το θέλεις, το "ναι" σου θα μπει πάνω σ' αυτό το χαρτί που σου θέτει ερώτημα πάνω στα συγκεκριμένα μέτρα και δε σε ρωτά όταν απαντάς "ναι" τι εννοείς ή τι θέλεις να εννοήσεις. Σύμφωνα με την καθαρή λογική το "ναι" καταγράφεται ως απόλυτη και ξεκάθαρη συγκατάβαση. Ό,τι άλλο ισχυρίζεσαι εξυπηρετεί άλλους σκοπούς και συμφέροντα, δεύτερες σκέψεις που βρισκομενος σε ενοχική θέση θέλεις να εξηγήσεις για να μη σε παρεξηγήσουν κιόλας. Ποιος θα είχε το θάρρος να πει πως εγώ απαντώ "ναι" στα μέτρα που εξαθλιώνουν το λαό μου; Και όμως αυτό απαντά στην ουσία βάζοντας "ναι", πολύ απλά γιατί αυτό είναι το ερώτημα και κανένα άλλο, -όπως κι αν θέλει το ντύνει.Κύριοι του πνεύματος, επώνυμοι κύριοι φιλόσοφοι, καλλιτέχνες, ακαδημαϊκοί, αθλητές και άλλοι που παραδίδεται στο λαό μάθημα παραλόγου, θα ήταν εντιμότερο να φωνάξετε πως απέχετε της διαδικασίας του δημοψηφίσματος, αφού αμφισβητείτε το ερώτημα που σας θέτει και υπαινίσεσθε πως άλλα γράφει και άλλα εννοεί. Κατανοώ πως με την παράλογη στάση σας, υπερασπίζεστε ένα σύστημα που σας ανέδειξε και στήριξε την καριέρα σας και που τώρα αισθάνεστε πως κλονίζεται. Γι' αυτό όμως ακριβώς και θα έπρεπε να απέχετε από την διαδικασία. Αυτό και υπέρ σας θα λειτουργούσε και δε θα πρόσβαλε τη νοημοσύνη σας, την εντιμόητά, αλλά και τη λογική σας.

Αναρωτιέμαι: Η πρόταση των Θεσμών που περιλαμβάνει το δημοψήφισμα και που όλοι ισχυρίζονται πως δεν ισχύει πλέον, μήπως θα ισχύσει στην περιπτωση που υπερισχύσει το "ναι"; Μήπως οι εκρπόσωποι του ορθού λόγου εταίροι μας, που μέχρι σήμερα το ερμηνεύυν σαν κι εσάς ως "ναι" στην Ευρώπη και το ευρώ, το κυματισουν μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας με την υπογραφη σας; Τι θα τους πείτε τότε; Εμείς δεν εννοούσαμε "ναι" σ' αυτά τα μέτρα; Και δεν θα σας απαντήσουν ως λογικοί άνθρωποι "δεν ξέρουμε τι εννοούσατε, εσείς σ' αυτό απαντήσατε "ναι";Είναι, λοιπόν, απολυτως παράλογο να συμμετέχετε απαντώντας "ναι" σ' ένα άλλο ερώτημα που δεν τίθεται, βάζοντας "ναι" σ' ένα ερώτημα που τίθεται. Αυτό ειναι άκυρο και επικύνδυνο. Δεν μπορώ παρά να σηκώσω τα χέρια ψηλά και να δώσω στον ποιητή το λόγο.

«Όσοι το χάλκεον χέρι
Βαρύ του φόβου αισθάνονται
Ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετή και τόλμηΗ ελευθερία».

Α. Κάλβος,  Ωδή «Εις Σάμον»:



http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=8465