Το σχόλιο της Δευτέρας - Επιστολή προς τους φίλους - Καλή βδομάδα!

Αγαπημένοι φίλοι αυτού του blog, 

που τον τελευταίο καιρό ίσως απορείτε, στεναχωριέστε ή και θυμώνετε μαζί μου -όπως μαθαίνω από κοινούς μας γνωστούς που τους συναντώ διά ζώσης- αισθάνομαι την ανάγκη να σας δώσω κάποιες εξηγήσεις.  Κι αυτό διότι κάποιοι από σας, μη έχοντας  facebook, δε διαβάζετε μια σειρά σκέψεων που εκφράζω εκεί σχεδόν καθημερινά, αφού η φύση εκείνου του μέσου επιτρέπει μια άλλου είδους αμεσότητα στην επικοινωνία, απ' αυτήν του μπλογκ, τουλάχιστον όπως το χειρίζομαι εγώ. Ας συμπληρώσω, λοιπόν, τα κενά, ώστε ενδεχομένως να γίνει πιο ξεκάθαρη η σκέψη μου και αν μη τι άλλο, να μην οδηγεί σε παρεξηγήσεις.

Όλο το τελευταίο διάστημα που η χώρα μας ταλανίστηκε τόσο έντονα κι ο καθένας μας έπρεπε να κρατήσει μια στάση προσπαθώντας να οσφριστεί πρώτα και κύρια τι είναι καλό και ωφέλιμο για την πατρίδα, προσπάθησα κι εγώ το ίδιο. Έτσι, διάβασα πολύ, άκουσα πολλούς συμετείχα σε συζητήσεις, σκέφτηκα όσο μπορούσα και έγραψα δημοσίως ό,τι έγραψα. Θα πρέπει να υπογραμμίσω πως ποτέ δεν υπήρξα μέλος κάποιου κόμματος, ούτε και φανατικός οπαδός κανενός. Προερχόμενη μάλιστα από μια δεξιά οικογένεια, ήταν μάλλον φυσικότερο να φλερτάρω με τη Δεξιά ιδεολογία, παρά με την Αριστερά. Προερχόμενη όμως ταυτόχρονα από μια εκκλησιαστική οικογένεια, θα ήταν μάλλον φυσικότερο να με έλκει η Αριστερά, όσο κι αν αυτό δεν είναι σύνηθες στην Ελλάδα. Είναι μάλλον μπανάλ να θυμίσω πως η αριστερή ιδεολογία στήριξε τις βασικές της αρχές στις αντίστοιχες του χριστιανισμού. Ανάμεσά τους όμως υπάρχει πάντα μια μεγάλη διαφορά. Και η διαφορά βρίσκεται στη λέξη "ιδεολογία". Γιατί οι πολιτικές, δεξιές και αριστερές κινούνται με βάση μια ιδεολογία, -όσο κινούνται. Ενώ ο χριστιανισμός όχι μόνον δεν διακατέχεται από ιδεολογίες, αλλά αποτελεί τη μόνη διαρκή επανάσταση εναντιόν κάθε ιδεολογίας. Για την ακρίβεια, τις υπερβαίνει όλες, αφού κινείται με αποκλειστικό γνώμονα την αγάπη. Και η αγάπη ουδεμιά σχέση μπορεί να έχει με ιδεολογία. Είναι ολοκαύτωμα του ενός υπέρ του άλλου. Υπέρ του κόσμου ολόκληρου.

Ας μη βιαστεί, λοιπόν, κάποιος να με θεωρήσει αριστερή ή δεξιά, γιατί θα κάνει λάθος. Θέλω να αυτοπροσδιορίζομαι ως  αναρχική χριστιανή ποήτρια. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Καταφανώς αποτυγχάνω διαρκώς και στα τρία, αλλά το κέντρο της ύπαρξής μου, έστω αυτής της αποτυχημένης, είναι αυτό. Όταν γράφω σχετικά με ζητήματα της πολιτικής, δεν κινούμαι από προσωπικά συμφέροντα, γιατί τέτοια δεν έχω. Κινούμαι μόνο από αγάπη για την πατρίδα μου. Και την πατρίδα μου την αγαπώ. Ενδεχομένως σφάλλω κατά καιρούς στις απόψεις μου, αλλά όταν καταλάβω πως σφάλλω, δεν έχω κανένα πρόβλημα να τις ακυρώσω και να τις επαναπροσδιορίσω, αυτοακυρούμενη και επαναπροσδιοριζόμνη και η ιδια, αν αυτό συνάδει με το καλό της πατρίδας.

Αναμφισβήτητα ζούμε σε εποχές γεμάτες σύγχυση. Ακόμα και γι' αυτο που διατύπωσα παραπάνω "καλό της πατρίδας" κανείς δεν μπορεί να έχει βεβαιότητες σε τι συνίσταται, όσο αθώα και πατριωτικά κι αν σκέφτεται. Τα δεδομένα μας είναι λίγα και είναι κι αυτά μπερδεμένα. Ωστόσο, βγαίνοντας λαβωμένοι από δεξιές και κεντρώες κυβερνήσεις που καταλήστεψαν τον τόπο, τον ξεπούλησαν και οδήγησαν σε διαφθορά, -νομιμοποιώντας την μάλιστα- ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, η αριστερή κυβέρνηση του Τσίπρα, και κυρίως ο ίδιος ο Τσίπρας, φάνηκε να αποτελεί μια κάποια λύση που θα 'λεγε κι ο Καβάφης. Κι αυτό δε φάνηκε μόνο στα δικά μου μάτια, αλλά και στα μάτια των περισσότερων Ελλήνων, δεξιών και κεντρώων, που είχαν έλθει σε απόγνωση. 

Τα λάθη μου.

1. Εξαρχής μου άρεσε η αισθητική πρόταση του Βαρουφάκη, ο αέρας και η ευφυία του. Αποδείχθηκε όμως γρήγορα πως ήταν  εγκλωβισμένος μέσα στα χαρίσματά του σαν αυτιστικός, δημιουργώντας δυστυχώς προβλήματα στη χώρα μας μεγαλύτερα απ' αυτή που ήδη είχε.

2. Αποδείχθηκε επίσης πως ο σκληρός πυρήνας του Σύριζα αποτελείται από τύπους απροσάρμοστους, ανεύθυνους και ανώριμους έως και διεστραμμένους, για να μην πω διχασμένους κατά φύσιν. Είναι αδιανόητο να διατυπώνει μέλος κυβερνώντος κόμματος: "Στηρίζω τον πρωθυπουργό, αλλά δεν ψηφίζω τις προτάσεις του". Η Τροια του Σύριζα και της κυβέρνησής του, αλώθηκε από μέσα, -όπως κάθε Τροία. Και δεν αλώθηκε καν από τους Αχαιούς, αλλά από τους ίδιους τους Τρώες. Στην περίπτωση του Σύριζα, ήταν οι Αχαιοί που τον στήριξαν -δεξιοί και κεντρώοι.

3. Και από τον ίδιο τον Τσίπρα απογοητεύτηκα κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας για τη διαπραγμάτευση στη Βουλή. 

Πρώτον, διότι στο μεγαλύτερο μερος της διαδικασίας έλειπε και δεν μπήκε στον κόπο καν να δικαιολογήσει την απουσία του. 

Δεύτερον, διότι όταν μιλησε μετά τα μεσάνυχτα, έβαλε το χέρι στην τσέπη και με εφηβικό, αδικαιολόγητο, θράσος άρχισε πάλι να ειρωνεύεται τους δανειστές που αποφάσισαν -έστω και μέσα από τόσο επαίσχυντα μέτρα- να μας δώσουν 85 δισεκατομμύρια ευρώ σαν να μας τα χρωστούσαν. 

Τρίτον, διότι αντί να ειρωνευτεί τους δικούς του που του τράβηξαν το χαλί κάτω απ' τα πόδια κατ' ουσιάν προδίδοντάς τον, ειρωνευόταν τη Δεξιά που θα ψήφιζε την διαπραγμάτευση για την οποία τόσο ο ίδιος κοπίασε. Αυτό το στυλ που ερχόταν σε απευθείας αντιπαράθεση με τον σοβαρό και σεμνό πρωθυπουργό των περασμένων ημερών, ήταν το στυλ του δεκαεξάχρονου Τσίπρα που ξεσήκωνε σε καταλήψεις το λύκειό του ενάντια στο σύστημα, με τη διαφορά πως,  δυστυχώς γι' αυτόν, τώρα το  σύστημα το εκπροσωπεί ο ίδιος. Ήταν το ίδιο ανώριμο, εξευτελιστικό, αγνώμον, παιδαριώδες στυλ ενός ανεύθυνου αριστερού, μιας  κομματικής μαριονέτας, που δε βλέπει πέρα απ' τη μύτη του. Για μια στιγμή ευχήθηκα να μην ψηφίσουν οι δεξιοί και οι κεντρώοι την διαπραγμάτευση. Έτσι, για να του κάνουν λίγο πλάκα μπας  και να ξανάρθει στα συγκαλά του. Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι πως ακόμα και το δημοψήφισμα το έκανε για να υπερισχύσει το "Ναι" και να μπορέσει έτσι να  δραπετεύσει. 

Φίλοι μου, αυτά είχα να σας πω. Πλέον νομιζω πως πέσαμε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. 

Τώρα που ξεκαθάρισα τις σκέψεις μου, μπορώ με ανεπαυμένη συνείδηση  να σας ευχηθώ 

Καλή βδομάδα Καλό Καλοκαίρι κι ο Θεός βοηθός!