Πρωινό

"... Και καταστάλαγμα μέχρι στιγμής του βίου μου είναι:



Α δ ι α φ ο ρ ώ για την δόξα. 

Με φυλακίζει στα όρια που εκείνη καθορίζει κι' όχι εγώ.



Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει κι όχι σ' 

αυτό που μας διασκεδάζει και μας κολακεύει εις τας βιαίως 

αποκτηθείσας συνήθειές μας.



Ε π ι θ υ μ ώ να έχω πολλά χρήματα για να μπορώ να στέλνω 

«εις τον διάβολον» - πού λένε - κάθε εργασία που δεν με 

σέβεται. Το ίδιο και τους ανθρώπους.



Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην 

αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα,

τους εύκολα 

«επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες,

τους 

εφησυχασμένους συνομήλικους,

την σκοτεινή και ύποπτη 

δημοσιογραφία

την πάσα λογής χυδαιότητα

καθώς και 

κάθε ηλίθιο του καιρού μου.



Aυτό το ρεσιτάλ είναι αποτέλεσμα πολύχρονης συνειδητής 

προσπάθειας και μελέτη «υψηλού πάθους». Γι' αυτό και το 

αφιερώνω στους φίλους μου.



ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΙΖΔΑΚΗΣ

Μελβούρνη 20 Μαΐου 1980».