1ον. Είναι ολοφάνερο πως αυτό που διακίνησε μέσω twiter η Παπαχρήστου και χαρακτηρίστηκε "ρατσιστικό", είναι ένα κοινό ανέκδοτο από τα αναρίθμητα ανάλογα ανέκδοτα που σε μια στιγμή χαλάρωσης και ελαφρότητας -που όλοι δικαιούμαστε να βρεθούμε- μπορεί να μας διασκεδάσει όλους, να το διακινήσουμε και μετά να το ξεχσάσουμε, γιατί στάθηκε μόνο μια αφορμή για λίγο γέλιο και δεν είναι κάτι που θα τροφοδοτήσει τις αγωνίες, τη σκέψη μας, όποια δουλειά κάνει ο καθένας μας. Υπάρχει ανάμεσά μας κανείς που να τον έδιωξαν από τη δουλειά του εξαιτίας ενός ανέκδοτου; Δεν το βρίσκω καν ιδιαίτερα χοντρό, όπως τα ανέκδοτα για τα σαπούνια και τους Εβραίους. Τα κουνούπια πινουν το αίμα ολονών μας αδιακρίτως... Δεν είναι γνωστό αυτό; Κάνουν διακρίσεις;
2ον. Το γεγονός του αποκλεισμού της αθλήτριας είναι η αποτύπωση της υποκρισίας των "άμεμπτων" εκπροσώπων της "Ολυμπιακής Ιδέας" -που ενέχει θέση εγκυρότερη από μια επισημη θρησκεία ενός κράτους ή λαού ως φαίνεται- αλλά και των εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου. Με άλλα λόγια: διυλίζουμε τον κωνωπα, την δε κάμηλον καταπίνουμε.
3ον. Αναρωτιέμαι αν θα συνέβαινε το ίδιο αν το ανέκδοτο είχε θέμα θρησκευτικό, αφορούσε, ας πούμε, την Καθολική εκκλησία και τον Πάπα. (Θα σας έλεγα ένα ωραίο, αλλά τώρα φοβάμαι μη σταθεί αιτία αφορισμού μου, ο Θεός ξέρει από ποιους...) Προσωπικά, πάλι ανέκδοτο θα το θεωρούσα, αλλά λέμε τώρα, τι θα έκαναν οι υποκριτές...
4ον. Γιατί εστιάζεται ο αποκλεισμός της αθλήτριας στο γεγονός πως ακριβώς αυτή τη στιγμή εκπροσωπεί την χώρα μας στους Ολυμπιακούς αγώνες; Τι θα πει "εκπροσωπώ την χώρα μου" και αν έκανε ακριβώς το ίδιο σε μια άλλη στιγμή, γιατί οι υποκριτές θα αντιδρούσαν διαφορετικά; Ποιος από μας δεν πρέπει ανά πάσα στιγμή να νιώθει πως εκπροσωπεί την χώρα του, αλλά κυρίως και πάνω απ' όλα όλο το ανθρώπινο γένος; Αυτό ονομάζουμε ήθος; Άλλα να πρεσβεύουμε δημόσια και άλλα ιδιωτικά; Δεν είναι μάθημα κοινωνικής υποκρισίας αυτό;
5. Πώς φτάνει μια αθλήτρια να απαντά σε όλο αυτό λέγοντας: "είμαι μόνο αθλήτρια και δεν έχω καμία σχέση με την πολιτική;" Και μόνο αυτή η απάντηση, για μένα θα ήταν υπέρ αρκετή για να τα μαζέψουν οι υπερασπιστές της "Ολυμπιακής Ιδέας" και να πάνε σπίτια τους, γιατί αυτή είναι η ενσυνείδητη αλήθεια της Παπαχρήστου και όχι το ανέκδοτο. Διότι, αυτό το πράγμα ακριβώς κατασκευάζει το "Ολυμπιακό Ιδεώδες": κούκλες καλοκουρδισμένες να καταρρίπτουν ρεκόρ και να μην έχουν ουδεμία σχέση όχι με την πολιτική, αλλά ούτε με τον εαυτο τους, ούτε με τον έρωτα, ούτε με τη ζωή εν γένει.
Και όταν επιτυχει τόσο το καλοκουρδισμένο κατασκεύασμα τότε πράγματι μας εκπροσωπεί μόνο στον αθλητισμό και όσο και να θέλει είναι φύσει αδύνατον να μας εκπροσωπήσει σε τίποτα άλλο, άρα δεν τίθεται κατ' ουσίαν κανένα άλλο ζήτημα.
6ον. Πίσω απ' αυτόν τον αποκλεισμό και όλες τις δηλώσεις των πολιτικών, είναι σαφές πως επιτέλους βρήκαμε τον αποδιωπομπαίο τράγο που γυρεύαμε για να αποκτήσει η χώρα μας και πάλι "πρόσωπο με κύρος". Όχι, εμείς δεν τα ανεχόμαστε αυτά, είμαστε σοβαροί και ηθικοί, μπορεί στα οικονομικά να τα έχουμε σκατώσει, αλλά αγαπάμε όλους τους λαούς του κόσμου -και μάλιστα με τον πλέον δουλικό τρόπο που ούτε ένα αστείο δεν σηκώνουμε. Σας το αποδείκνύοουμε!
7ον. Θα έπρεπε να γνωρίζουν όλοι αυτοί οι ανόητοι πως καμιά ιδεολογία δεν είναι σοβαρή και άξια λόγου όταν δεν συνοδεύεται από πράξεις. Έτσι, ρατσισμός δεν είναι το ανέκδοτο που θα πεις, αλλά η πράξη βίας που θα ασκήσεις απέναντι σ' έναν ξένο. -Ψιλά γράμματα...
Υποσημειώσεις
Αφορούν μεταφράσεις των άκρως εντυπωσιακών δηλώσεων των πολιτικών μας κομμάτων:
1ον. ΔΗΜΑΡ: "Βλέποντας από την τηλεόραση τους Ολυμπιακούς αγώνες ας κάνει όσα άθλια "αστεία" θέλει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σίγουρα όμως δεν μπορεί να εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Λονδίνο". (μτφ. Η τιμωρία του ανεύθυνου εκπροσσώπου της χώρας είναι ταυτόχρονα η επιβράβευση και δικαίωση του ανεύθυνου ιδιώτη όπως τον φτιάξαμε εμείς οι πολιτικοί)
2ον. ΠΑΣΟΚ: "Ζητήματα που αφορούν την ανθρώπινη υπόσταση δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητα από κανέναν και ειδικά από μέλη της αθλητικής κοινότητας τα οποία αποτελούν σύμβολα για νέους ανθρώπους." (μτφ. Εφόσον αποσυμβολοποιήθηκε η πολιτική και τα πρόσωπά της, συμβολοποίησε τον αθλητισμό, -ερήμην του-. Πώς θα ζήσουμε χωρίς σύμβολα;)
3ον. ΣΥΡΙΖΑ: Δηλώσεις ρατσιτστικού μίσους της αθλήτριας Β.Π της εθννικής ομάδας στίβου που συμμετέχει στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου βάλλουν εναντίον του αθληρικού ιδεώδους και της συναδέλφωσης των λαών. (μτφ. Εμείς δεν ξέρουμε από χιούμορ και ανέκδοτα, για μας όλα αποτελούν "δήλωση").
Οι παραπάνω σκέψεις είναι πάνω στο σχετικό δημοσίευμα:
