Ναι, είναι αλήθεια πως αναχωρώ
για τον τόπο που ονομάσαν Ξένο
Δεν έχει ομορφότερο
μακρινότερο
ούτε πιο οικείο
Πλασμένος απ’ τις πρώτες ύλες
που αρμολόγησαν τον κόσμο
αγάπη καθαρή
δίχως αντικατοπτρισμούς σε είδωλα
σιωπή σφυρηλατημένη από χάρη
λόγος αμόλυντος
δεν τον διαβάζεις μήτε τον ακούς
τον βλέπεις
Μπορείτε να με αποκαλέσετε μισάνθρωπο
ακόμα και απάνθρωπο μπορείτε να με πείτε
και αγνώμονα, ναρκισιστή, τομαριστή
αν θέλετε γελοίο, ηλίθιο και αισχρό
και ποταπό και συμφεροντολόγο και περίσσια ανήθικο
Ω, ό, τι κι αν πείτε θα είναι τόσο λίγο
Το ομολογώ με θράσος θλιβερό
Είμαι στ’’ αλήθεια όλα αυτά και τόσα άλλα
που το πούπουλο που υπήρξα μια φορά
δεν τα σηκώνει
Αν θέλω
να παραμείνει ζωντανό
-όχι ακέραιο, ξεπούλησα
την ακεραιότητά του στα παζάρια
ν’ αγοράσω μπιχλιμπίδια-
πρέπει όλα να τα ξεφορτώσω
σ’ αυτήν εδώ την όχθη
Και θέλω
Στης μοναξιάς τη βάρκα ήδη κωπηλατώ
για τον τόπο που μερικοί ονόμασαν Καρδιά
και άλλοι Ξένο
ο ξένος εγώ και άκαρδος
απατημένος απ’ τον εαυτό μου
που προσκύνησα θεό
Μάκρυναν τα μαλλιά μου
Μου χαϊδεύουν το λαιμό
Τι χάδι…
Το πρωινό αεράκι
βελονιάζει τα ρουθούνια μου
μ’ άρωμα ώριμης συκιάς…
Everything will be all right
Everything is all right
Παρθενώνας, τελευταίες μέρες του Ιούλη, 2012
