Labels

Wednesday, July 4, 2012

Γιώργος Σαραντάρης



Ἀπὸ τό «ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ»



[…]



Ὅποιος φέρνει τὴ θάλασσα στὴν ἀγκαλιά του


Εἶναι σὰ νὰ μὴν ὑποφέρει ἀπὸ βάρος


Εἶναι σὰ νὰ μὴ ντρέπεται ποὺ πηγαίνει μὲ τὸν ἀγέρα


Εἶναι σὰ νὰ κρατάει ὁλάκερη τὴ γῆ μέσα στὸ βλέμμα


Νὰ τραγουδάει μέσα στὴ νύχτα


Καὶ νὰ τοῦ γίνεται ἡ νύχτα μητέρα


Νὰ τραγουδάει μέσα στὸν ἥλιο


Καὶ ν᾿ ἀγαπάει μία γυναῖκα


Ποὺ τὴ νομίζει βρέφος


Νὰ τραγουδάει μέσα στὸν ἄνεμο


Κι ἔτσι νὰ χάνει καὶ νὰ κερδίζει τὴ φωνή του


 


Μιλῶ...




Μιλῶ γιατὶ ὑπάρχει ἕνας οὐρανὸς ποὺ μὲ ἀκούει


Μιλῶ γιατὶ μιλοῦν τὰ μάτια σου


Καὶ δὲν ὑπάρχει θάλασσα δὲν ὑπάρχει χώρα


Ὅπου τὰ μάτια σου δὲ μιλοῦν





Τὰ μάτια σου μιλοῦν ἐγὼ χορεύω


Λίγη δροσιὰ μιλοῦν κι ἐγὼ χορεύω


Λίγη χλόη πατοῦν τὰ πόδια μου


Ὁ ἄνεμος φυσᾶ πού μᾶς ἀκούει






Ἄλλοτε η θάλασσα...



Ἄλλοτε ἡ θάλασσα μᾶς εἶχε σηκώσει στὰ φτερά της


Μαζί της κατεβαίναμε στὸν ὕπνο


Μαζί της ψαρεύαμε τὰ πουλιὰ στὸν ἀγέρα


Τὶς ἡμέρες κολυμπούσαμε μέσα στὶς φωνὲς καὶ τὰ χρώματα


Τὰ βράδια ξαπλώναμε κάτω ἀπ᾿ τὰ δέντρα καὶ τὰ σύννεφα


Τὶς νύχτες ξυπνούσαμε γιὰ νὰ τραγουδήσουμε


Ἦταν τότε ὁ καιρὸς τρικυμία χαλασμὸς κόσμου


Καὶ μονάχα ὕστερα ἡσυχία


Ἀλλὰ ἐμεῖς πηγαίναμε χωρὶς νὰ μᾶς ἐμποδίζει κανεὶς


Νὰ σκορπᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε χαρὰ


Ἀπὸ τοὺς βράχους ὡς τὰ βουνὰ μᾶς ὁδηγοῦσε ὁ Γαλαξίας


Καὶ ὅταν ἔλειπε ἡ θάλασσα ἦταν κοντὰ ὁ Θεός





http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/giwrgos_sarantarhs_poems.htm#ΕΧΩ_ΔΕΙ_ΤΟΝ_ΟΥΡΑΝΟ